Η Ευρωπαϊκή Ένωση σοφά δίνει την δυνατότητα σε κάθε χώρα να επιβάλλει μονοπώλιο στα τυχερά παιχνίδια βάζοντας συγκεκριμένους περιορισμούς στην ελεύθερη παροχή υπηρεσιών στο εσωτερικό της. Μάλιστα αυτό γίνεται αποδεκτό όταν κριθεί πως αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να επιτευχθεί η απαραίτητη προστασία των πολιτών από τις αρνητικές επιπτώσεις που μπορούν να έχουν τα τυχερά παιχνίδια στη δημόσια υγεία, όπως ο εθισμός και η υπερβολική δαπάνη, η συμμετοχή ανηλίκων ή άλλων ευαίσθητων ομάδων του πληθυσμού, η αποφυγή απάτης και η διακίνηση «μαύρου χρήματος». Όταν λοιπόν κριθεί κάτι τέτοιο, αυτόματα μιλάμε για περιορισμένη έως μηδενική προβολή των παιχνιδιών, για μείωση εσόδων (και φόρων), για μεγάλη επιστροφή κερδών στην κοινωνία (ιδρύματα, συλλόγους κλπ) και γενικότερα η φιλοσοφία αυτού του μοντέλου βασίζεται στο πιο ήπιο, ελεγχόμενο και περιοριστικό παιχνίδι με φροντίδα ώστε να παρέχονται στο κοινό με τρόπο αυστηρά περιοριστικό και όχι εθιστικό, μέσα από περιορισμένα, προκαθορισμένα και ελεγχόμενα σημεία πώλησης.
Όπως γίνεται αντιληπτό αυτό μπορεί να έχει εφαρμογή μόνο όταν ο πάροχος είναι ένας κρατικός φορέας ώστε τα κέρδη του να διατίθενται για την ανάπτυξη του αθλητισμού, υπέρ κοινωφελών σκοπών κλπ.
Στην παρούσα κατάσταση, στην Ελλάδα, ο ΟΠΑΠ από τον Μάιο του 2013 δεν είναι κρατικός αλλά είναι 100% ιδιωτικός. Παρατηρείται δηλαδή το οξύμωρο να συζητιέται να τεθεί σε ισχύ ένα μονοπώλιο n ύπαρξη του οποίου βασίζεται στην προστασία των πολιτών, το οποίο όμως ανήκει εξ ολοκλήρου σε ιδιώτες οι οποίοι αποσκοπούν στη μεγιστοποίηση της κερδοφορίας τους.
Όταν ο νέος βασικός μέτοχος του ΟΠΑΠ αγόρασε με 652 εκ. το 33% των μετοχών του ΟΠΑΠ που άνηκε στο κράτος είναι λογικό να στοχεύει ως ιδιώτης στη μεγιστοποίηση των εσόδων του μέσα από την τόνωση των υπαρχόντων προϊόντων του καθώς και από την προώθηση των καινούργιων προϊόντων του όπως τα VLTs, τα λαχεία, το online στοίχημα, το Σκρατς (πρώην Ξυστό) κλπ. Με αυτές τις κινήσεις έχει μάλιστα γνωστοποιήσει στο επενδυτικό κοινό πως στοχεύει να αυξήσει κατά μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια τα ετήσια έσοδά του από τους Έλληνες πολίτες.
Πριν λίγες μέρες γράφαμε για το αν ο ΟΠΑΠ πραγματικά θα έπρεπε να θέλει μια μονοπωλιακή ή μια ελεύθερη αγορά ώστε να μπορεί να κινηθεί έτσι όπως θα ήθελε. Δεν προλάβαμε να αναρωτηθούμε και οι επερχόμενες κινήσεις του δείχνουν ότι όντως δεν κινείται με γνώμονα το μονοπώλιο αλλά συνεχίζει με τους όρους της ελεύθερης αγοράς που του δίνουν μεγάλο πλεονέκτημα έναντι των ανταγωνιστών του. Κανόνες ελεύθερης αγοράς που είναι προφανές ότι τον συμφέρουν.
Το βλέπουμε ξακάθαρα στο έντυπο για την προώθηση ενός νέου παιχνιδιού του ΟΠΑΠ, του ΣΚΡΑΤΣ (η βελτιωμένη έκδοση του ΞΥΣΤΟ) στο οποίο μεταξύ άλλων αναφέρει την (άκρως επιθετική) πολιτική του όπως ακριβώς επιτρέπεται σε μια ανοιχτή αγορά. Δείτε ένα κομμάτι από τους τρόπους προώθησης που επίλεξε:
Σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον όλα αυτά είναι αποδεκτά, μέχρι ενός σημείου που θα πρέπει να οριοθετηθεί από την Επιτροπή Εποπτείας και Ελέγχου Παιγνίων. Η μόνη μας ένσταση ως προς το έντυπο αυτό αλλά και της αντίληψης για προσέγγιση πελατών είναι στις συμβουλές που δίνει στο δίκτυό του για το πως να αντιμετωπίσει τους πελάτες του. Περιλαμβάνει βασικά ατοπήματα όπως "Προτείνουμε στον πελάτη μας να αγοράσει με τα ρέστα του ΣΚΡΑΤΣ" ή "Παροτρύνουμε για αγορά ΣΚΡΑΤΣ" κλπ. τα οποία θα πρέπει να αντιμετωπιστούν με μεγαλύτερη υπευθυνότητα.
