Με την λήξη του Euro2016 πολλοί από εμάς «έκλεισαν» ταμείο και κατεβάσαν διακόπτες με σκοπό την ανάπαυση και την μερική αποτοξίνωση από τον στοιχηματισμό. Το άρθρο γράφεται με αφορμή δηλώσεις μέλους μας στο chat του forum.
Αυτός, είχε μια καλή στοιχηματική περίοδο ή καλύτερα τα πήγε καλά στο euro με κεράσακι στην τούρτα των κερδοφόρων αποτελεσμάτων του το ποντάρισμα στην κατάκτηση της Πορτογαλίας. Το μέλος μας όπως καταλαβαίνεται έκλεισε ένα θετικό ταμείο και εξασφάλισε κάποιο κέρδος που του έδωσε χαρά. Σύμφωνα με τις δηλώσεις του τα λεφτά δεν θα πήγαιναν σε διακοπές ή σε τίποτα «έξτρα» καλοκαιρινα ξενύχτια αλλά σε τακτοποίηση κάποιων «έξτρα» φόρων της κυβέρνησης που δεν είχε πληρώσει .
Όταν αυτός με την σειρά του πήρε φίλους του να μοιραστεί την χαρά του, την χαρά της παραγωγής δικού του κέρδους βασιζόμενος στις δικιές του δυνάμεις για να καλύψει κάποιες προσωπικές ανάγκες , αντιμετώπισε το πραγματικό τους πρόσωπο. Σύμφωνα με τα γραφόμενα του οι πιο πολλοί ξενέρωσαν, μερικοί ζήλεψαν ενώ τα συγχαρητήρια τα εισέπραξε από την παρεά του Infobeto. Προφανώς, δεν ευλογούμε τα γένια μας απλά φάνηκε η χαρά του παίκτη του στοιχήματος.
Για ποιον λόγο όμως οι φίλοι από την πραγματική ζωή να μην χαρούν μαζί σου, όταν μοιράζεσαι στιγμές της καθημερινότητας με αυτούς; Γιατί να γεννάται ο φθόνος σε κάθε σου επιτυχία; Ειδικότερα, όταν παίζεις στοίχημα και ρισκάρεις δικά σου κεφάλαια με μεγάλη πιθανότητα να τα χάσεις, γιατί οι υπόλοιποι να μην επικροτούν αυτήν την ανταπόδοση του ρίσκου που μετουσιώνεται στην αύξηση των θέσεων σου; Γιατί αυτός ο φθόνος;
Σύμφωνα με την επιστήμη της ψυχολογίας φθόνος δημιουργείται όταν ένα άτομο επιτυγχάνει ή αποκτά αποτελέσματα τα οποία επιθυμούμε ή πιστεύουμε πως δεν αξίζει να τα έχει. Το αποτέλεσμα αυτού του αισθήματος είναι να θεωρούμε τον εαυτό μας υποδεέστερο συγκριτικά με το άτομο που φθονούμε και με αυτόν τον τρόπο να δημιουργούνται τα πρώτα συμπλέγματα κατωτερότητας ή ακόμα το αίσθημα της λύπης με την χαρά του άλλου.
Η επικρατέστερη αιτία σε αυτό το "τερτίτιπι" της ψυχής λογίζεται ως το κοινό περιβάλλον ή ο ίδιος κοινωνικός κύκλος. Πιο απλά δεν γίνεται εύκολα αποδεκτό ο φίλος, γείτονας, συνάδελφος να πάρει ή να καταφέρει κάτι το περισσότερο από έμας το οποίο και μεις θα θέλαμε να το έχουμε. Στις περισσότερες περιπτώσεις ασχολούμαστε με τους προαναφερθείς και όχι με κάποιον κοινωνικά ανώτερα από εμάς πχ τον διεθυντή της εταιρείας μας. Έτσι δικαιολογείται η στάση των φίλων του μέλους μας που κέρδισε το στοίχημα.
Ένα καλό μέτρο αντιμετώπισης αυτού του αισθήματος είναι να επικεντρωθούμε στις δυνάμεις και τους στόχους μας, να σκεφτόμαστε θετικά και να προσπαθούμε κάθε φορά μόνοι μας για το καλύτερο χωρίς να λαμβάνουμε υπόψιν τί κάνει ο περίγυρος μας.Ξεκινώντας από αυτό, προχωράμε στο στοίχημα και στην ευρύτερη καθημερινότητα μας..
