Τι έχει αλλάξει στα MotoGP και η Yamaha δεν είναι πλέον η κραταιά μοτοσυκλέτα; Απολύτως τίποτα, γιατί ποτέ δεν ήταν πολύ μπροστά από την Honda ή την Ducati. Αυτές οι δύο ήταν πιο «λίγες» από τη Yamaha. Κι εξηγούμαι.
Σε όλη τη διάρκεια του φετινού πρωταθλήματος MotoGP, βλέπαμε το Jorge Lorenzo να επικρατεί σχετικά άνετα σε κάθε σχεδόν αγώνα. Λάθος. Ο ισπανός διεκδικητής του φετινού τίτλου και οδηγός της Fiat Yamaha M1, απλά υπερέβαλε εαυτό, και κατάφερνε τη μια νίκη μετά την άλλη, αφενός με δικό του πολύ ιδρώτα κι αφετέρου με πολύ μεγάλο αγώνα από το μηχανικό του επιτελείο. Αυτά που βλέπει κανείς από την τηλεόραση δεν του δίνουν ποτέ όλη την εικόνα, αλλά όσο περνάει ο καιρός και μπορείς να έχεις μια βάση δεδομένων ώστε να κρίνεις, τα πράγματα γίνονται πιο ξεκάθαρα. Έτσι παρατηρούμε ότι όσο περνά ο καιρός η Yamaha M1 αρχίζει και δείχνει κάποια από τα ελαττώματά της, που πολύ περίτεχνα ο Ισπανός αναβάτης, αλλά και ο πολυπρωταθλητής Rossi έκρυβαν. Δεν είδα πουθενά φέτος τη Yamaha M1 να σφύζει από ιπποδύναμη. Υπερτερούσε σε αναρτήσεις και στήσιμο, αλλά μόνο επειδή είχε ρίξει εκεί όλο της το βάρος. Φυσικά αρκούσε και αυτό έγινε σαφές από την απόλυτη κυριαρχία του Ισπανού. Πολύ φοβάμαι όμως ότι από εδώ και πέρα τα πράγματα θα αρχίσουν να περιπλέκονται. Ο Jorge Lorenzo είναι αναμφισβήτητα μεγάλος αναβάτης. Αλλά δεν είναι ο μόνος.
Η αυτοκρατορία της BigH, aka Repsol Honda, δε μπορούσε να μείνει με σταυρωμένα τα χέρια. Με ένα πολύ καλά οργανωμένο σχέδιο (οι Ιάπωνες τα λατρεύουν αυτά), όλη τη χρονιά πάλευαν να αποκτήσουν ένα ομοιογενές σύνολο στη μοτοσυκλέτα τους. Ναι μεν τα δυναμόμετρα έφερναν ψηλά τον κινητήρα τους, αλλά ήξεραν πολύ καλά ότι αυτό δεν ήταν αρκετό. Άλλωστε δεν ήταν αμέτοχοι στον κανονισμό της Dorna, να περιορίσει το πλήθος των χρησιμοποιούμενων κινητήρων στους 6. Αφού πάλευαν για την διάρκεια περισσότερο από τη δύναμη… Είχαν και τους Pedrosa και Dovizioso που μπορούσαν να συμβαδίσουν με αυτή την εξελικτική διαδικασία άνετα, συνεπώς το μόνο που χρειαζόταν το μεγαλύτερο εργοστάσιο παραγωγής μοτοσυκλετών, ήταν χρόνος. Και φαίνεται ότι η προσπάθεια αυτή αποδίδει σιγά σιγά καρπούς. Τόσο στην Ινδιανάπολη όσο και στο υπέροχο Misano, οι μοτοσυκλέτες της Repsol Honda, αναμφισβήτητα είναι πολύ ομογενοποιημένες. Η δύναμη, οι αναρτήσεις τα φρένα, ακόμη και το traction control που παλιότερα δε συνεργάζονταν τώρα αποτελούν ένα σύνολο, σα τη φιλαρμονική της Βιέννης. Συνυπολογίζοντας και την ικανότητα του μαχητή Dani Pedrosa, το αποτέλεσμα είναι ασυναγώνιστο.
Η τρίτη της παρέας, η ιταλίδα καλλονή GP10 της Ducati, προσπαθεί. Από τη μια ο ταλαιπωρημένος Αυστραλός Casey Stoner από την άλλη το KentuckyKid που δεν είχε κάνει ούτε μια καλή εμφάνιση πέρσι της στοίχισαν πολλά. Είναι όμως έτσι. Η αλήθεια είναι κάπου αλλού. Οι μοτοσυκλέτες βρίσκονται σε ένα δαιμονιώδη ρυθμό εξέλιξης και το να προλαβαίνεις τις εξελίξεις δεν είναι και τόσο εύκολο. Συνεπώς μετά την επικράτηση του αυστραλού στο παγκόσμιο στερέωμα πρίν 2 σεζόν τα πράγματα δείχνουν ότι έκατσαν στο ιταλικό στρατόπεδο. Κάθε άλλο. Το να καταφερεις να κάνεις ένα αγρίμι σαν την GP8, να μπορεί να φέρει αποτελέσματα δεν είναι και τόσο απλό. Τόσο καιρό αυτό παλεύουν, και οι καρποί αυτής της προσπάθειας φαίνονται με τα σχετικά καλά και σταθερά αποτελέσματα του Nicky Hayden (μη ξεχνάμε ότι και αυτός είναι παγκόσμιος πρωταθλητής). Όλη η προσοχή πλέον είναι στραμμένη στον ερχομό του Valentino Rossi στην κόκκινη λαίλαπα, που πέραν της κίνησης κλειδί σε επίπεδο marketing, είναι και κίνηση ματ σε επίπεδο αγωνιστικό, αφού δεν υπάρχει καλύτερος αναβάτης αγώνων για να εξελίξει τη μοτοσυκλέτα σε κορυφαίο επίπεδο. Είδαμε όλοι τι έκανε με τη Yamaha M1, και παλαιότερα με τη Repsol Honda, και αυτό είναι το σημαντικότερο αυτή τη στιγμή στην ιταλική Ducati.
Αρκετά όμως με την πραγματεία περί ομάδων, ας ρίξουμε και μια ματιά στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι. Στα δοκιμαστικά του Misano, και μιλάμε για όλα τα δοκιμαστικά, ο Dani Pedrosa έδειξε ποιος είναι το αφεντικό. Διψάει ο μικρός το δέμας, μεγάλος τη ψυχή, ισπανός να κάνει τη δεύτερη συνεχόμενη νίκη του, για πρώτη φορά στην καριέρα του στη μεγάλη κατηγορία, κι αυτό φαίνεται μέσα στην πίστα. Μπαίνει αποφασισμένος, με σωστή επιλογή στησίματος, τα κατάλληλα ελαστικά, τις κατάλληλες ρυθμίσεις και οι χρόνοι έρχονται. Μου φαίνεται ότι αυτή τη στιγμή αξίζει περισσότερο την περικεφαλαία του Λακεδαίμονα Πολεμιστή, περισσότερο από κάθε άλλον στο κράνος του. Η ικανοποίηση της επικράτησης του, απέναντι στον μισητό ομοεθνή του Jorge Lorenzo ήταν έκδηλη στα paddocks αφού πρώτη φορά τα τελευταία τρία χρόνια, είδαμε τον Dani να χαμογελά μετά από τη χθεσινή pole.
Ο Jorge αν και έδωσε πολύ καλή μάχη, δεν κατάφερε την πρώτη θέση, απλά γιατί δεν μπορούσε να υποστηρίξει την απίστευτη οδήγησή του στα κλειστά κομμάτια της πίστας με την απαραίτητη ιπποδύναμη, που χρειαζόταν για να μαζέψει δέκατα στις μικρές, αλλά κρίσιμες ευθείες της ιταλικής πίστας του San Marino. Πολύ φοβάμαι ότι και σήμερα το μεσημέρι αυτό θα κρίνει πολλά.
Τρίτος θα ξεκινήσει ο Casey Stoner, που θέλει να αποδείξει ότι είναι ακόμη εδώ. Με σημαντικό σύμμαχο τη δύναμη στην ευθεία, αλλά και την ικανότητά του στο ροντέο, έδειξε ότι θα μονομαχήσει με τον Dani Pedrosa για τη μεγαλύτερη σαμπάνια.
Εκείνος όμως που μας εξέπληξε θετικά ήταν ο Valentino με το ρολόι στο κράνος του. Μάλλον δεν πρόκειται ποτέ να παραδώσει τα όπλα σε αγώνα επί ιταλικού εδάφους και θα παλέψει με νύχια και με δόντια, ώστε η ιταλική σημαία να ανεμίσει στο βάθρο. Αντίθετα ο Andrea Dovizioso έχασε την ευκαιρία του, και θα ξεκινήσει όγδοος, κάτι που δε συνηθίζει (αν και στον αγώνα θα δώσει τα πάντα για μια καλύτερη από την τέταρτη θέση) . Δίπλα του ο Valentino θα έχει τον Ben Spies (που προβλέπεται στην πρώτη πεντάδα) και τον Randy De Puniet, που μας γέμισε χαρά βλέποντάς τον να ξαναβρίσκει το χαμένο ρυθμό του μετά τον τραυματισμό του.
Σημαντικό στοιχείο είναι το ότι ο πρώτος Dani Pedrosa με τον τελευταίο Mikka Kallio είχαν διαφορά μόνο 1”776 δευτερόλεπτο. Ας ελπίσουμε να έχουμε έναν ωραίο αγώνα με όσο το δυνατόν καλύτερο θέαμα και καμμία πτώση…(ακούς Casey?)
Αποτελέσματα:
1 26 Dani PEDROSA SPA Repsol Honda Team Honda 278,5 1'33.948
2 99 Jorge LORENZO SPA Fiat Yamaha Team Yamaha 269,7 1'34.256 0.308 / 0.308
3 27 Casey STONER AUS Ducati Team Ducati 271,7 1'34.397 0.449 / 0.141
4 46 Valentino ROSSI ITA Fiat Yamaha Team Yamaha 268,2 1'34.470 0.522 / 0.073
5 11 Ben SPIES USA Monster Yamaha Tech 3 Yamaha 269,5 1'34.472 0.524 / 0.002
6 14 Randy DE PUNIET FRA LCR Honda MotoGP Honda 272,9 1'34.751 0.803 / 0.279
7 5 Colin EDWARDS USA Monster Yamaha Tech 3 Yamaha 266,8 1'34.782 0.834 / 0.031
8 4 Andrea DOVIZIOSO ITA Repsol Honda Team Honda 271,4 1'34.826 0.878 / 0.044
9 58 Marco SIMONCELLI ITA San Carlo Honda Gresini Honda 267,3 1'34.934 0.986 / 0.108
10 33 Marco MELANDRI ITA San Carlo Honda Gresini Honda 272,7 1'35.018 1.070 / 0.084
11 65 Loris CAPIROSSI ITA Rizla Suzuki MotoGP Suzuki 271,3 1'35.096 1.148 / 0.078
12 40 Hector BARBERA SPA Paginas Amarillas Aspar Ducati 274,5 1'35.259 1.311 / 0.163
13 7 Hiroshi AOYAMA JPN Interwetten Honda MotoGP Honda 273,1 1'35.286 1.338 / 0.027
14 69 Nicky HAYDEN USA Ducati Team Ducati 271,4 1'35.303 1.355 / 0.017
15 41 Aleix ESPARGARO SPA Pramac Racing Team Ducati 271,5 1'35.438 1.490 / 0.135
16 19 Alvaro BAUTISTA SPA Rizla Suzuki MotoGP Suzuki 274,3 1'35.629 1.681 / 0.191
17 36 Mika KALLIO FIN Pramac Racing Team Ducati 272,7 1'35.724 1.776 / 0.095
Π.Γ.Α
