Είναι γνωστό ότι τη φετινή σεζόν, ο ερχομός του Valentino Rossi, γέμισε αισιοδοξία το στρατόπεδο της Ducati. Έδωσαν τα πάντα για να φέρουν τον πλέον επιτυχημένο αναβάτη των τελευταίων ετών. Έκαναν περικοπές ακόμη και στο προσωπικό τους, παρόλα αυτά κανείς δε διαμαρτυρήθηκε. Όλοι οι Ducatisti ήλπιζαν σε κάποια διάκριση, που τόσο καιρό είχαν να χαρούν. Αντ’αυτού, μόνο απογοήτευση βλέπεις στα πρόσωπά τους.
Γιατί; Αυτό είναι κάτι που θέλει μελέτη ή ακόμη και Swot Analysis από κάποια εξειδικευμένη πολυεθνική εταιρεία συμβούλων; Μπορεί και ναι, μπορεί και όχι. Υπάρχει πάντα μια φιλοσοφία στον αθλητισμό, ακόμη και τον μηχανοκίνητο, που ονομάζεται λογική. Με βάση λοιπόν τη λογική, απαντάται το παραπάνω ερώτημα εύκολα. Δεν είναι πια ανταγωνιστική η Ducati! Η μοτοσυκλέτα GP11 δεν κατάφερε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να αντικρύσει στα μάτια την RCV212 της Repsol Honda ή την Μ1 της εργοστασιακής Yamaha. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν είναι τόσο εύκολο!
Από την αρχή της σεζόν η Repsol έδειξε τις διαθέσεις της με το να κατεβάσει τρείς ανταγωνιστικότατους αναβάτες (Stoner, Pedrosa, Dovizioso) και σίγουρα, με βάση πάλι και τη λογική, θα διακρινόταν εργοστασιακά. Έθεσε το στοίχημα και το κέρδισε με χαρακτηριστική άνεση. Η έκπληξη, όχι για όλους βέβαια, ήρθε από τον Stoner, ο οποίος από την αρχή έδειξε τις ικανότητές του με τις εμφανίσεις του, και έφερε και την προσωπική διάκριση. Τα απίστευτα ρεκόρ πίστας, καθώς και η άνεση με την οποία μάζευε βαθμούς μάλλον τον αναδεικνύει μακράν τη φετινή αποκάλυψη. Αλλά ο σημαντικός παράγοντας στο MotoGP είναι η μοτοσυκλέτα και σε αυτόν τον τομέα η RCV212 δεν είχε αντίπαλο.
Δε μπορείς να ανταγωνίζεσαι την RCV με περσινό μοντέλο. Τα αποτελέσματα αναμενονταν τραγικά, όπως και συνέβη. Σε όλους τους αγώνες σχεδόν έβλεπες την πρώτη ducati να τερματίζει στην έβδομη θέση και πίσω, και αυτή πολλές φορές δεν ήταν η εργοστασιακή. Αν ήταν, συνέβαινε την τελευταία στιγμή κι αυτό λόγω της κλάσσης των αναβατών Rossi και Hayden.
Ίσως δεν είχε κουμπώσει καλά το τεχνικό team, ίσως δεν πέτυχαν οι καινοτομίες που επιχειρήθηκαν, ίσως δεν υπήρχαν τα ανάλογα funds, δεν είναι κι εύκολο να πεί κανείς. Όμως αυτό πρέπει να αλλάξει και από όσο φαίνεται θα αλλάξει. Βέβαια δεν είναι και εύκολο. Ο Valentino Rossi με σπασμένο το μικρό δάκτυλο του αριστερού του χεριού, σουβενίρ από το Motegi και με τη ψυχολογία του στο ναδίρ, καλείται να κρατήσει τη σημαία όσο ψηλότερα γίνεται. Τώρα με το χέρι μπαταρισμένο δε βάζω και στοίχημα, αλλά τι να κάνεις, τα κακά της δουλειάς! Από την άλλη ο Nicky Hayden, προσπαθεί φέτος να βρεί επιτέλους τον τρόπο επικοινωνίας με την GP του και να κάνει κάτι καλύτερο. Πάντως είναι σταθερός και δεν επιφυλάσσει εκπλήξεις. Το στοίχημα που βάζει είναι μόνο με τον εαυτό του και αυτό το ξέρει καλά!
Ελπίζουμε όλοι πάντως σε μια πιο ανταγωνιστική Ducati την ερχόμενη σεζόν και αυτό είναι κάτι που προσπαθούν με εντατικούς ρυθμούς αφού οι όροι αλλάζουν με τον κινητήρα των 1000 κ.ε. Στη Valencia o Hayden κάνει ό,τι μπορεί για να βρει τα πατήματά της η GP12 και είμαι βέβαιος ότι με τη συνδρομή της εμπειρίας του Valentino, αυτό δε θα είναι και ακατόρθωτο!