Μόλις 4 μέρες πριν την έναρξη του κορυφαίου μπασκετικού τουρνουά, η «επίσημη αγαπημένη» έδειξε στα φιλικά προετοιμασίας (πλην ενός-δύο μετριότατων εμφανίσεων που συνοδεύτηκαν και από ήττα), πως είναι έτοιμη να πρωταγωνιστήσει σε μια ακόμα μεγάλη διοργάνωση και να δώσει τον καλύτερο της εαυτό ώστε να διεκδικήσει μια θέση στο Ισπανικό πόντιουμ.
Το ερώτημα που γεννάται πλέον είναι: ο καλύτερος εαυτός της Εθνικής μας ομάδας είναι ικανός για την πρωτιά; και αν όχι, μέχρι που θα μπορούσε να την οδηγήσει;
Ξεκινώντας με την προετοιμασία στο Καρπενήσι, όπου και άρχισε να ξεχωρίζει το ρόστερ του Φώτη Κατσικάρη για το επερχόμενο «Μουντομπάσκετ», θα λέγαμε πως δεν υπήρχε ο γνωστός ενθουσιασμός των προηγούμενων αποστολών της Εθνικής. Και με την λέξη ενθουσιασμό, εννοούμε την κατάκτηση του τίτλου πριν καλά καλά ξεκινήσει η διοργάνωση. Ο ενθουσιασμός είναι ένα από τα στοιχεία που θα πρέπει αδιαμφισβήτητα να υπάρχει στο κλιμάκιο της Εθνικής, όμως θα ήταν φρόνιμο αυτός να βγαίνει εντός παρκέ και όχι στις κάμερες και στο μυαλό κάθε φίλου της «επίσημης αγαπημένης».
Η προετοιμασία της Εθνικής βρέθηκε στην τελική ευθεία στο τουρνουά του Κάουνας, όπου τα πράγματα ξεκίνησαν με τους χειρότερους οιωνούς, όμως ολοκληρώθηκαν με δύο σερί καλές εμφανίσεις κόντρα σε Σλοβένους (79-71) και Νεοζηλανδούς (95-65). Και εδώ θα σταθούμε λίγο παραπάνω στην εικόνα της ομάδας του κόουτς Κατσικάρη κόντρα στους Λιθουανούς και στη φιλική ήττα με το βαρύ σκορ 86-67, η οποία έμεινε στην ιστορία ως το μοναδικό μελανό σημείο της φετινής προετοιμασίας εν όψει του Παγκοσμίου Κυπέλλου, «τσαλακώνοντας» ακόμα και το ρεκόρ της «Γαλανόλευκης», στους φιλικούς αγώνες προετοιμασίας.
Η απουσία του Γιάννη Μπουρούση από τη 12άδα ήταν ένας από τους κύριους λόγους (για να μην πούμε ο κυριότερος) για την «άγευστη» εμφάνιση της Εθνικής μας στο συγκεκριμένο ματς. Και από τη στιγμή που ο Ίαν Βουγιούκας δεν κατάφερε, τουλάχιστον αμυντικά, να καλύψει το κενό αυτό, τότε μπορούμε να πούμε πως υπάρχει ήδη μια «τρύπα» στο low post, όπου ο Κατσικάρης θα πρέπει να βρει μια ιδανική λύση ή έστω μια φόρμουλα.
Οι Πρίντεζης και Καϊμακόγλου θα μπορούσαν σαν ντουέτο να αναπληρώσουν το κενό του Μπουρούση κάτω από τη ρακέτα, όμως ακόμα και αυτοί στο συγκεκριμένο ματς κατάφεραν να αναδείξουν περισσότερο τις επιθετικές τους αρετές (Πρίντεζης 14 π., Καϊμακόγλου 10 π.), παρά τις αμυντικές τους αρετές που θα χρειαστεί η Εθνική, ώστε να πετύχει το κάτι παραπάνω στα Ισπανικά παρκέ.
Εδώ, βέβαια, θα ήταν σωστό να αναφερθεί επίσης πως 3 από τους 5 βασικούς περιφερειακούς της Εθνικής (Ζήσης 5 π., Παπανικολάου 5 π., Βασιλειάδης 4 π. ή Αντετονκούμπο 4 π.) κατάφεραν να πετύχουν σε άθροισμα τους ίδιους πόντους με το σύνολο του Γιώργου Πρίντεζη, γεγονός που αντανακλά την ακόμα βαθύτερη αιτία της ήττας.
Σε καμία περίπτωση η προσπάθεια δεν είναι η ίδια όταν ένας αγώνας διαθέτει φιλικό χαρακτήρα, όμως η προσπάθεια είναι αυτή που δένει τις άμυνες σε σύντομο χρονικό διάστημα και βελτιώνει στο μέγιστο την καλή επικοινωνία μεταξύ των 5 που θα κλιθούν να μαρκάρουν πολύ μεγαλύτερα ονόματα από αυτά της ομάδας του Γιόνας Καζλάουσκας.
Με λίγα λόγια, αυτό που προσδοκούμε από την «Επίσημη Αγαπημένη», όπως πάντα άλλωστε, είναι το κάτι περισσότερο από την απλή προσπάθεια. «Μπορεί να μας λείπει η αθλητικότητα, ίσως και το ταλέντο σε σχέση με άλλες χώρες, αλλά στο κομμάτι του μπασκετικού IQ είμαστε ψηλά» απάντησε ο Έλληνας κόουτς όταν ρωτήθηκε ποιο κομμάτι είναι αυτό που τον ικανοποιεί περισσότερο από την ομάδα του. Κάτι το οποίο επιβεβαιώνεται σε όλα τα φιλικά μέχρι σήμερα και ιδιαίτερα στο τελευταίο κόντρα στους άπειρους Tall Black της Νέας Ζηλανδίας.
Και πράγματι αυτό που θα μπορούσαμε να πούμε ότι δεν λείπει σίγουρα από αυτή την ομάδα είναι το δημιουργικό κομμάτι, όπου μας ξαφνιάζει ευχάριστα συνεχώς με αρκετά νέα στοιχεία να εμφανίζονται στο παιχνίδι της.
Όσο για την αθλητικότητα το ταλέντο, ουδείς λόγος. Κανένας δεν θα μπορούσε να αμφισβητήσει την ποιότητα του ρόστερ της Εθνικής, από τη στιγμή μάλιστα που διαθέτει παίκτες που συνδυάζουν σε αρκετά μεγάλο βαθμό και τα δύο αυτά χαρακτηριστικά, προσθέτοντας μάλιστα και το κριτήριο των εμπειριών, το οποίο θεωρείται το πλέον σημαντικό για διοργανώσεις αυτού του επιπέδου.
