Ο Βράχος.- Ένας βράχος είναι η ζωή, ένα βουνό ολάκερο. Οι περισσότεροι νομίζουν ότι σκοπός της ζωής είναι να τον σηκώσουν και να τον κουβαλήσουν στις πλάτες τους. Άτυχα πλάσματα πως συνθλίβονται και καταπλακώνονται στην προσπάθεια τους αυτή. Αλλά οι εξαιρετικοί, οι σπάνιοι, οι δημιουργοί πιάνουν σφυριά, καλέμια και πελεκάν τον βράχο, κόβουν κομμάτια, χτυπούν, προσπαθούν να δώσουν μορφή στον βράχο – δημιουργούν!
Η Σκυταλοδρομία. - Μια σκυταλοδρομία είναι η ζωή, ένας αγώνας προς τον τερματισμό – αλλά για να τρέξεις χρειάζονται μεγάλα πνευμόνια και τρομερή θέληση, να είσαι από αυτούς που μπορούν να υπερνικήσουν εμπόδια.
Μια σκυταλοδρομία είναι η ζωή, μια διαρκής μάχη με το χρόνο. Να μην σου πέσει η σκυτάλη να την κρατήσεις για να την δώσεις στον επόμενο. Αλλά ποιος από μας έχει μάθει να ζει και να πράττει και για τους επόμενους; Γι αυτούς που θα έρθουν – ποιος μπορεί να γίνει παρακαταθήκη και σύμβολο ελπίδας για τις επόμενες γενιές;
Αγώνας δρόμου λοιπόν η ζωή, αλλά η εκκίνηση μας βρίσκει ήδη λαχανιασμένους. Κάθε μέτρο που τρέχουμε γινόμαστε και πιο χλωμοί, κάθε εμπόδιο που καλούμαστε να υπερβούμε μας μοιάζει Γολγοθάς – δεν το βλέπω να τερματίζουμε και αν συμβεί αυτό – τι θα γίνουν οι μελλοντικοί; Από ποιον θα παραλάβουν την σκυτάλη;
Ο Εμπρηστής. - Για να μάθεις να ζεις, πρέπει να βάλεις φωτιά στην ίδια σου τη ζωή σου – μπορείς να γίνεις εμπρηστής; Να καις μερόνυχτα, χωρίς έλεος, χειμώνα, καλοκαίρι. Αυτά που θα ξαναγεννηθούν από τις στάχτες ονόμασε τα ζωή – τα υπόλοιπα θα τα σκορπίσει ο άνεμος!
Η Ιθάκη. – κάποιοι άνθρωποι αναζητώντας την δικιά τους Ιθάκη, βρίσκονται βολεμένοι και ξεχασμένοι σε κάποιο νησί. Πανιά δεν θα σηκωθούν πια, το πλοίο θα παραμείνει στο λιμάνι για χρόνια, θα ζουν νομίζοντας πως βρίσκονται στην Ιθάκη. Μα σαν γεράσουν θα δουν πως τόσα χρόνια δεν έχουν «πιάσει» την Ιθάκη αλλά ακόμα βρίσκονται στο νησί της Κίρκης. Και τότε συνειδητοποιούν πως όλη τους η ζωή πήγε χαμένη. Και η Πηνελόπη η καημένη ακόμα θα υφαίνει…
.Το Πλοίο – σήκω εαυτέ μου το πλοίο που καλέσαμε – το πλοίο που θα μας πάει σε μακρινά νησιά, ανεξερεύνητα μας περιμένει – την αυγή θα σαλπάρει! – τι φοβάσαι; Δεν είσαι σίγουρος εάν θέλεις αυτό το ταξίδι; Δεν έχεις ακόμα ξεκαθαρίσει εάν αυτός είναι ο προορισμός σου;
Μαζί δεν περπατήσαμε σε κακοτράχαλους δρόμους; δεν πονέσαμε βάζοντας φωτιά σε ότι μας κράταγε εδώ; Δεν πουλήσαμε τα πάντα για τα ναύλα αυτού του ταξιδιού;
Το πλοίο αυτό δεν είναι της γραμμής, δεν κάνει καθημερινά ταξίδια. – ή τώρα ή ποτέ! – άλλο πλοίο το ξέρεις δεν θα ναυλωθεί για μας. Και αν κάποτε θελήσουμε να φύγουμε από αυτήν την ξοφλημένη γη, θα πρέπει να κολυμπήσουμε στον απέραντο ωκεανό. Και αν αυτό το μοναδικό ταξίδι αναβληθεί, κάποτε θα φέρει τον πνιγμό μας!
Ένα επιχείρημα υπέρ του Θεού; - εάν δεν μπορείς, έλεγαν κάποτε, να κοιτάξεις τον Ήλιο, πως έχεις την απαίτηση να αντικρίσεις τον Θεό; Ναι αλλά τον Ήλιο δεν χρειάζεται να τον κοιτάξεις κατάματα – οπού και να κοιτάξεις βλέπεις πως υπάρχει. – χωρίς τον Ήλιο δεν νοείται ζωή. – χωρίς τον Θεό;
