Στα παλιά τα χρόνια στην πολιτεία που την έλεγαν «η πολιτεία της λαμογιάς» ο γέρο φύλαρχος ήταν στα τελευταία του – αχαμπάριαστος ο φύλαρχος στην νιότη του, γύριζε με ζιβάγκο και «πουλούσε» στον λαό σοσιαλιστικά οράματα, τα έβαζε με τις υπερδυνάμεις της εποχής και στην σκηνή του συχνά έμπαιναν περιθωριακοί ηγέτες. Κανείς δεν κατάλαβε τα «δανεικά» προνόμια που χάριζε απλόχερα στον λαό αν ήταν αποτέλεσμα αγαθών προθέσεων ή ήταν ο πρώτος από μια σειρά φυλάρχων που είχαν για στόχο την οικονομική και πνευματική πτώχευση του λαού της πολιτείας.
Στα τελειώματα όμως, άρρωστος βαριά ο φύλαρχος, κατέληξε – εξαιτίας ενός μεγάλου και γεροντικού έρωτα – από σκηνή σε μια βίλα, χωρίς ζιβάγκο, χωρίς να είναι αυτός που έπαιρνε μόνος του τις αποφάσεις – αφού οι κακές γλώσσες έλεγαν πως στην βίλα υπήρχαν και χαρτορίχτρες, ξεματιάστρες και κάθε λογής ύποπτοι που είχαν λόγο όχι μόνο για την υγεία του φύλαρχου αλλά ίσως και να καθόριζαν και τις τύχες της πολιτείας.
Με τα μαντζούνια και τις προσευχές δεν καταστεί δυνατόν να σωθεί ο τελευταίος μεγάλος φύλαρχος και ήρθε ο καιρός της διαδοχής. Από τους πολλούς μνηστήρες δυο ήταν οι τελικοί υποψήφιοι: ο ένας πιστός σε γενικές γραμμές στις ιδέες του αποθανόντα φύλαρχου και ο άλλος μοντερνιστής είχε σαν όραμα να καταργήσει τις παραδοσιακές συναλλαγές που γίνονταν μέχρι τότε είδος με είδος και να εισάγει στην πολιτεία το μεγάλο νόμισμα και ήταν αποφασισμένος να το κάνει με κάθε τίμημα. Μεταξύ τους ψήφισαν – σιγά μην επέλεγε ο λαός, αλλά και μετά που ψήφισε τον είδαμε –και βγήκε ο εκσυγχρονιστής και έφερε το μεγάλο νόμισμα και οι μέρες σιγά- σιγά έγιναν πιο μουντές και οι νύχτες πιο σκοτεινές και αποδείχτηκε πως το νόμισμα ήταν πολύ μεγάλο για να το σηκώσει αυτή η μικρή πολιτεία. Και ο άλλος όταν έκανε δηλώσεις μετά την ήττα του είπε κάτι περίεργα πως μίλησε με το θεό πριν την ψηφοφορία και ο θεός του είπε- θα νικήσουμε. Μόλις «έφαγε» το αγγούρι όμως και ζήτησε εξηγήσεις από τον ύψιστο αυτός του είπε το περιβόητο: Γιώργο χάσαμε!
Αυτό μου ήρθε στο μυαλό μετά το τέλος των αγώνων στην Αγγλία το μεγάλο Σάββατο – Γιώργο χάσαμε – αλλά ήταν από τις ήττες που δεν κάθεσαι μετά να ψειρίζεις την μαϊμού. Όταν στην ΑΓ1 βγαίνουν πέντε άσσοι και επτά ισοπαλίες και κανένα διπλό και στην ΑΓ2 οκτώ άσσοι, δυο ισοπαλίες και δυο διπλά έχεις χάσει από τα αποδυτήρια αν στηρίζεις το παιχνίδι σου τις πιότερες φορές από δεξιά.
Και κλείνεις και συμπράγκαλα και βούρ για την ανάσταση, αφού ο τρόπος παιχνιδιού που έχεις επιλέξει δεν είχε καμιά τύχη σε αυτή την αγωνιστική. Εκεί που αρχίζει ο ίλιγγος για το μυαλό είναι όταν άλλα πέρανε, άλλα όχι και αρχίζουν τα γιατί. Γιατί τελικά αυτό και όχι το άλλο – γιατί αντί δυάδα τριάδα και όχι μονά. Γιατί το εύκολο είναι να βρεις έξι, επτά παιχνίδια να τα μπουμπουνίσεις μονά και να περιμένεις, τι να περιμένεις όμως αφού ξέρεις πως όλα δεν θα τα πιάσεις – η τελική επιλογή όμως είναι το πιο δύσκολο κομμάτι - και τι τα κανείς αυτά που επιλέγεις; Τα ρίχνεις όλα μαζί στην κατσαρόλα ελπίζοντας πως κάποια στιγμή θα βγει η τέλεια συνταγή ή τα μαγειρεύεις ένα - ένα για να καλύψεις την πείνα της ημέρας;
Να πω εδώ πως όσο και καλός σεφ να είσαι αν τα υλικά είναι μάπα και οι κατσαρόλες τις πλάκας, άνοστα θα τα βγάζεις τα φαγητά και θα ψοφήσεις της πείνας.
Αλλά όταν δεν περνάνε οι Ντόνς, η Μπράντφορντ, η Τσέστερφιλντ, η Σέφιλντ Γιουν και η Λείτον Οριεντ. - εγώ γιατί να κατηγορήσω την Τρανμίρ και την Χάρτπουλ; Το πάλεψαν τα κορίτσια αλλά έχασαν δύσκολα στο γκολ και ειδικά η το ματσάκι της Χάρτπουλ μας δείχνει πόσο δύσκολη είναι η πρόβλεψη για ένα παιχνίδι. Ξεκάθαρο φαβορί η Γιορκ και το 4,75 στο διπλό κάπου στο 25 ήταν 3,60 και τρώει και την κόκκινη η Γιορκ και να το διπλό στο 2,50. Θα μου πεις έχασε η Χάρτπουλ – όλοι μπορούν να χάσουν και όλοι να κερδίσουν τα είπαμε αυτά – αλλά και αουτσάιντερ να κερδίζει δέκα κόρνερ έναντι ενός του φαβορί εμένα ο μπούκης δεν θα μου το πασάρει για «απαγορευμένο» γεύμα.
Ρίξαμε κάτι ψηλά στο ζωντανό στην ανατροπή της Νότς Καουντι στο πενήντα έδινε 11 ή 13 βαριέμαι να το ψάξω αλλά πάπαλα. Ισοφάρισε η άχρηστη αλλά μέχρι εκεί και κάπως έτσι θα κλείσει για μένα η στοιχηματική χρόνια. Τελευταίες αγωνιστικές δεν παίζω εκτός και αν υπάρξει καμιά καλή ευκαιρία αλλά δεν το βλέπω.
Αύριο έχει αγγλικό κουπόνι δεν υπάρχει κάτι για να με συγκινεί, ίσως αργά το βράδυ βγάλω σκέψεις, απλά σκέψεις – έχει Τσάμπιον αυτό και αν μ αφήνει ασυγκίνητο. Και γω ο αδαής βλέπω πως δεν γίνεται να έχει το ζευγάρι της Παρί με την Μπάρτσα σχεδόν τις ίδιες αποδόσεις με το Πόρτο – Μπάγερν. κάπου αδικείται η Παρί αλλά Μπάρτσα σε αυτήν την απόδοση δεν θα έπαιζα – θα μου πεις θα έπαιζες Μπάγερν; Έλα μου ντε. Στο ντέρμπι της Μαδρίτης έχει πάρει η Ατλέτικο τον αέρα της Ρεάλ αλλά μέχρι εκεί αυτό και αν είναι όχι ποντάρισμα. Εντάξει όλοι το ξέρουμε πως η Μονακό δεν μπορεί δεύτερη υπέρβαση αλλά και όχι αυτές οι αποδόσεις γι αυτήν την Γιουβέντους.
