Δεν ξέρω τι ακριβώς είναι αυτή η ποσοτική χαλάρωση την οποία θα μας κάνει αύριο ο σενιόρ Ντράγκι, αλλά εμένα δε μου ακούγεται και πολύ καλό. Δεν θέλω να σας φοβίσω αλλά με το «ποιοτική χαλάρωση» θα ήμουνα πιο ήρεμος. Εντάξει το ποσοτική δε μου λέει τίποτα, αλλά με ανησυχεί είναι εκείνο το «χαλάρωση». Ο νους μου πάει αλλού! Εγώ το λέω… άμα δεν μπορώ να το αποφύγω, θα χαλαρώσω από μόνος μου.
Η Τετάρτη ως γνωστόν είναι η έβδομη μέρα των τζογαδόρων κατά την οποία κυριαρχεί η νηστεία, ο συλλογισμός και ο απολογισμός προκειμένου να αποτοξινωθεί ο εγκέφαλος και να προετοιμαστεί για την επόμενη εβδομάδα. Βέβαια, ένα σοβαρό στοιχηματικό σάιτ θα έπρεπε να έχει πιο σύγχρονες μεθόδους ποιοτικής χαλάρωσης, αλλά μην είμαστε και πλεονέκτες. Τι πιο χαλαρωτικό από ένα άρθρο του Παρασκευά που δυστυχώς δεν ζει για να μας πει «εγώ σας τα ‘λεγα μαλάκες».
Παρασκευάς 1-7-2003 Τα κοχύλια και οι αχινοί της Καρπάθου...
Πολύ καλημέρα/καλησπέρα σας! Αργήσαμε απόψε, ομολογώ ότι είχα μπλέξει στο... Λουτράκι. Όχι κακό μπλέξιμο, προς Θεού! Και δόξα τω Θεώ να λέμε, όταν η μισή ανθρωπότητα πεινάει. Στο Λουτράκι να δείτε πληθωρισμό...
Πληθωρισμός, λοιπόν. Πρώτα να πω δυο πράγματα. Με ρωτάνε γιατί άφησα τους εξωγήινους και πήγα στην οικονομία. Σιγά που πήγα στην οικονομία, βρε. Απλά πρέπει να ξέρουμε ορισμένα πράγματα για να καταλάβουμε τους τραπεζίτες και τα άλλα διεθνή λαμόγια και το τι κάνουν στον κόσμο. Και το θέμα ΔΕΝ είναι ασύνδετο με τους εξωγήινους, άλλωστε το είχαμε πει: για να πάμε στο ζουμίμ πρέπει να ταξιδέψουμε από Αθήνα στην Αλεξανδρούπολη μέσω Καρπάθου, Λάρνακας, Κέρκυρας κλπ. Σιγά-σιγά θα δείτε τι εννοώ.
Το δεύτερο είναι μια κουβέντα που έκανα σήμερα με ένα πολύ δικό μου, που τις προάλλες, είπε, μιλούσε με ένα κομματόσκυλο. Ποιου κόμματος σκυλί δεν έχει σημασία, όλα τα κόμματα και όλα τα σκυλιά τα ίδια είναι. Του είπε, λοιπόν, του δικού μου, ότι ο πληθωρισμός ευνοεί τον... φτωχό. Εμ, θα το έλεγε αυτό ένα άσχετο κομματόσκυλο, δεν θα το έλεγε;
Ο πληθωρισμός είναι μια κατάρα για τους γέρους και τη φτωχολογιά. Δεν είναι απλά μια δύσκολα αναπόφευκτη κακή οικονομική κατάσταση, είναι ένα εργαλείο στα χέρια του κατεστημένου για κοντρόλ. Όλοι μιλάνε για αύξηση των τιμών διότι ανέβηκαν οι πρώτες ύλες, ή διότι τα μπόσικα εργατικά συνδικάτα όλο θέλουν αυξήσεις για τα αργόσχολα μέλη τους, κλπ. Παπάρια μάντολες! Αυτά είναι τα ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ του πληθωρισμού. Τα αίτια θα βρεθούν βαθιά στους κόλπους των κυβερνήσεων και στις κεντρικές τράπεζες, αυτές που εκδίδουν, που τυπώνουν το χρήμα. Και θα το εξηγήσουμε με ένα προσφιλές παράδειγμα του A. Ralph Epperson (Α. Ραλφ Έπερσον, ενός πολύ σοβαρού «συνωμοσιολόγου»), προσαρμοσμένο στα μέτρα μας. Μια και μιλήσαμε για Κάρπαθο, ας πάρουμε την Κάρπαθο σαν βάση:
Στην Κάρπαθο αποφασίζουνε να χρησιμοποιήσουνε σαν μέσο συναλλαγής, σαν χρήμα δηλαδή, τα κοχύλια. Πάνε στις αμμουδιές και μαζεύουνε όλα τα κοχύλια και αρχίζει το νταραβέρι. Δουλεύεις στο δημόσιο; Δέκα κοχύλια ο μισθός σου. Πας στη λαϊκή; Με ένα κοχύλι αγοράζεις τις προμήθειες μιας εβδομάδας. Θέλεις διαμέρισμα; Ο μέσος όρος είναι χίλια κοχύλια κ.ο.κ. Το διαμέρισμα ΔΕΝ μπορεί να πάει στις δύο χιλιάδες κοχύλια, διότι δεν υπάρχουν πολλοί που έχουν στην άκρη δύο χιλιάδες από τα σχετικά σωστά διανεμημένα κοχύλια, ανάλογα με το εισόδημα και τα έξοδα του καθενός. Ο εργολάβος ΔΕΝ μπορεί να ζητήσει δύο χιλιάδες κοχύλια, διότι απλά δεν υπάρχουν τόσα διαθέσιμα σε πολλά χέρια. Θα μείνει απούλητο το ρημάδι. Ο παραγωγός των ζαρζαβατικών ΔΕΝ μπορεί να ζητήσει δύο κοχύλια το κιλό τις ντομάτες, διότι αυτοί που έχουν μετρημένα κοχύλια στις τσέπες δεν μπορούν ή δεν θέλουν να πληρώσουν. Θα προτιμήσουν να φάνε μαρούλι, ή αγγούρι, ή να καλλιεργήσουν οι ίδιοι λίγες ντομάτες στους κήπους τους. Έτσι, η ζωή στην Κάρπαθο περνάει ήρεμα, με σταθερές τιμές, σταθερούς μισθούς, σταθερά όλα. Για να κερδίσεις περισσότερα κοχύλια πρέπει να δουλέψεις περισσότερο, να παράγεις καλύτερο και περισσότερο προϊόν κλπ.
Τώρα κάποιος θα μου πει: κάτσε, μαλάκα! Οι Καρπαθιώτες παντρεύονται, γεννάνε μωρά, αυξάνεται ο πληθυσμός, ενώ ο αριθμός των κοχυλιών παραμένει σταθερός. Αυτό θα οδηγήσει σε έλλειψη κοχυλιών, σε λιγότερα κοχύλια κατά νοικοκυριό, άρα σε οικονομική ύφεση. Όχι, δεν είναι έτσι. Διότι το κύμα όλο και φέρνει λίγα κοχύλια κάθε τόσο, περίπου ανάλογα με την αύξηση του πληθυσμού. Τα πάντα εν σοφία εποίησεν, μηδέν πληθωρισμός στην Κάρπαθο και μηδέν ύφεση λόγω έλλειψης κοχυλιών.
Πάντα, όμως, θα βρεθούν κάποια λαμόγια να χαλάσουν το πάρτι. Δυο Καρπαθιώτες, λοιπόν, σκέφτηκαν το εξής: Να πάνε στην Κρήτη, ή στην Σαντορίνη, να πάρουνε από τις αμμουδιές των συγκεκριμένων νησιών κοχύλια και να τα πάρουν πίσω στην Κάρπαθο. Γεμίζουνε τις βάρκες τους και τα μεταφέρουν στο νησί. Και αρχίζει το νταραβέρι: «Ναι, μωρέ εργολάβε, όντως το διαμέρισμά σου αξίζει δυο χιλιάδες κοχύλια με τέτοια κουζινάρα και με μπιντέ στο μπάνιο, να πλένω τον ποπό μου γιατί το κωλόχαρτο μού ερεθίζει τις αιμορροίδες. Πάρτα, δικέ μου! Ναι, ρε παραγωγέ ζαρζαβατικών, αυτή η ντομάτα θα κάνει και γαμώ τη σαλάτα. Πάρε δυο κοχύλια το κιλό για το μεράκι σου». Βέβαια, ο εργολάβος είναι τώρα και ο ίδιος σε θέση να πληρώσει δυο κοχύλια το κιλό τις ντομάτες, ενώ ο παραγωγός ζαρζαβατικών δίνει μεγαλύτερο πουρμπουάρ στον μπαρμπέρη του και δίνει διπλάσια για ένα μαγκιόρικο πουκάμισο από μια αδερφάρα σχεδιαστή, απ’ όσα θα έδινε πριν πουλήσει ντομάτες προς δύο κοχύλια το κιλό. Και βέβαια το πετρέλαιο ανεβαίνει, διότι οι πετρελαιοπαραγωγοί του Αιγαίου πήραν πρέφα ότι η αξία του κοχυλιού της Καρπάθου μειώθηκε κ.ο.κ. Πληθωρισμός στην Κάρπαθοοοο. Αν, τώρα προσθέσεις κάτι άλλα λαμόγια που δίνουν στον κόσμο αχινούς που αντιπροσωπεύουν διακόσια εικονικά κοχύλια έκαστος, χωρίς ούτε ένα πραγματικό κοχύλι ν’ αλλάξει χέρι, νησιώτικη πιστωτική κάρτα, δηλαδή, φίλα γαμπρέ τη νύφη...
Ποια ήταν η αιτία στην αύξηση του πληθωρισμού; Μα, η διαθεσιμότητα, η παροχή για να το πούμε σωστά, των κοχυλιών. Τίποτε άλλο! Τα λέμε πολύ απλά, αλλά έτσι είναι τα πράγματα. Πάμε τώρα στο χρήμα, τον καιρό που η Ελλάδα είχε τη δραχμή. Ας πούμε ότι κάποιοι μάγκες φτιάξανε κάτι απίστευτες πρέσες που τυπώνανε χαρτονομίσματα απαράλλακτα με αυτά που τύπωνε η τράπεζα της Ελλάδος. Διπλασιάζονται τα δεκαχίλιαρα που κυκλοφορούν στην αγορά και δεν μπορούν να τα αποσύρουν, απλούστατα διότι δεν διαφέρουν από τα πραγματικά. Τι σημαίνει αυτό; Ότι η αξία της δραχμής κόπηκε στη μέση. Μα, όταν μια κυβέρνηση, μέσω της κεντρικής τράπεζας της, τυπώνει αβέρτα χαρτονομίσματα χωρίς να έχει τα αντίστοιχα αποθέματα χρυσού, ή άλλων νομισμάτων, δεν κάνει το ίδιο; Και βέβαια το κάνει. Μόνο που οι πρώτοι παραχαράκτες αντιμετωπίζουν βαριά φυλάκιση, ενώ η παραχάραξη της κυβέρνησης είναι καθόλα νόμιμη! Καταλάβατε, τώρα, γιατί οι κυβερνήσεις εγκατέλειψαν το στάνταρ του χρυσού; Ε; Καταλαβαίνετε γιατί είναι παράνομο να συναλλάσεσαι σε χρυσό, ή αν επιτρέπεται η συναλλαγή, δεν σου δίνουν το χρυσάφι στο χέρι, παρά μόνο απόδειξη, ή αν στο δίνουν, υπογράφεις ότι μόλις το ζητήσει πίσω η κεντρική τράπεζα οφείλεις να το παραδώσεις ασυζητητί, ή πας φυλακή;
Μα, πώς ρε αδέρφια, έπεσε τόσο η αξία του δολαρίου έναντι στο Ευρώ; Από 0.90 το Ευρώ πήγε στα 1,15 δολάρια μέσα σε κάτι μήνες! Για ποιο λόγο; Απλούστατα διότι το Federal Reserve τύπωσε δολάρια χωρίς αντίκρυσμα. Εντάξει, υπάρχουν και άλλοι λόγοι, αλλά αυτοί είναι τεχνικοί. Εδώ μιλάμε απλά, καταλαβίστικα.
Και πώς μπορεί ο πληθωρισμός, ρε κομματόσκυλο, να οφελεί των φτωχό; Όταν το εισόδημα ή το επίδομά του παραμένει στάσιμο, ενώ οι τιμές ανεβαίνουν; Πώς οφελεί τον συνταξιούχο, όταν ο έρμος πλήρωνε ΙΚΑ ή ΤΕΒΕ για μια ζωή για να πάρει τη σύνταξή του σε πληθωριστικά λεφτά, ίσως το εν δέκατον της αξίας των λεφτών που ακουμπούσε στα ταμεία όταν εργαζόταν;
Πώς ο πληθωρισμός οφελεί το κατεστημένο; Πολύ απλό: το κατεστημένο έχει επενδύσεις σε ακίνητα, σε ξένες τράπεζες, σε ξένο νόμισμα. Ο πληθωρισμός δεν το αγγίζει, διότι η αξία των επενδύσεών του, που δεν είναι σε ντόπιο ρευστό, θα αυξηθούν ανάλογα με τον πληθωρισμό. Και είναι και το άλλο. Σκεφτείτε έναν υπουργό Οικονομικών, ή έναν διοικητή Κεντρικής Τραπέζης που ξέρουν ότι μέσα σε εφτά μέρες είτε θα υποτιμήσουν ευθέως το νόμισμα, είτε θα τυπώσουν τ’ άντερά τους. «Πσσσστ... δικέ μου, γιαααα βγες από το ντόπιο νόμισμα για λίγο και αγόρασε δολάριο, μάρκο, χρυσάφι. Και μια και θα είσαι επί το έργον, αγόρασε μου κι εμένα, αλλά στ’ όνομά σου, το και το. Μόκο, όμως, μη μας πάρουνε χαμπάρι». Αυτά...
Πάντως να πως την αμαρτία μου, αργία ξεαργία, βρήκα στο @9,00 να κατακτήσει η Σνεγάλη το Κόπα Άφρικα κι επειδή την θεωρώ ικανή να φτάσει τουλάχιστον μέχρι τους τέσσερις, έκανα ένα μικρό διάλειμμα από τη χαλάρωση.
