Για ποια Ευρώπη μου μιλάς;
Αυτή που έχει τους θεσμούς;
Και ποια Ευρώπη προσκυνάς;
Που φτιάχνει κάλπικους θεούς;
Φιρμάνι στείλαν οι θεσμοί,
να γίνουμε όλο πιο φτωχοί,
και δεν τους νοιάζει τους θεσμούς,
αν ζούμε σαν τους ποντικούς;
Σαν τους σουλτάνους τους παλιούς,
κείνους τους χαλεπούς καιρούς,
δεν λογαριάζουν τους λαούς,
ποιος πούστης, ψήφισε θεσμούς;
Δεν ντρέπεστε ρε Γερμανοί,
ρε Γάλλοι, Άγγλοι, Νορβηγοί,
δεν είναι Ευρώπη πια αυτή,
πως γίνατε έτσι τιμωροί;
Και βγάζουν λόγους στη βουλή
Σου μοιάζουν τούτοι για σοφοί;
Χοντροί, γκαβοί μα και δειλοί,
Θα φέρουν την καταστροφή!
Και μεις ωραίοι και χαζοί,
νωθρούς μας έκανε η ζωή,
αφήσαμε φύση και τη γη,
για κάποια πόλη φυλακή!
Και ο κόσμος σηκώνει τα λεφτά,
φτιάχνει κελάρια στα κλεφτά,
λίγο τυρί, μια χούφτα αυγά,
κονσέρβες, μα προπαντός ζυμαρικά!
Ίσως καλυτέρα μπορεί,
να γίνουμε όλοι πιο φτωχοί.
Όπως στα χρόνια τα παλιά,
που ζούσε ο κόσμος στα χωριά!
Μας ρίξαν ψεύτικα λεφτά,
κάτι λαμόγια, φθονερά,
Και τα πληρώσαμε ακριβά,
μας πήραν όλη τη χαρά!
Ας πέσουμε ηρωικά,
Όπως παλιά με ιδανικά.
Για την πατρίδα την φτωχή
και ας γαμηθούνε οι θεσμοί!
