Και γιατί θέλεις να κερδίσεις στο στοίχημα; - ρώτησε το τζίνι τον παίκτη – τον «Αιώνιο» παίκτη. Πρόσεξε γιατί έχεις κάνει ήδη δυο ευχές και αυτή θα είναι η τρίτη και η τελευταία. Με βιασύνη «έκαψες» τις άλλες δυο – δεν φοβάσαι μην χάσεις και την τρίτη; Ανθρωπάκο ξόδεψες δυο ευχές για την πάρτη σου - λες κι δεν υπάρχει κόσμος γύρω σου που χρειάζεται βοήθεια;
Λεφτά θέλω – απάντησε ο παίκτης μας – λεφτά και μια ρεβάνς από τους μπούκ που όλα αυτά τα χρόνια με μαδούσαν! Μονά, ζυγά δικά τους τα είχαν φτιάξει και γω ο δόλιος έπεσα στην παγίδα τους, ότι και να έκανα αυτοί ήταν ένα βήμα μπροστά! Με μεθούσαν και με μαδούσαν! Και αυτές οι νίκες, οι «πύρρειος» νίκες που με «κερνούσαν» ήταν ότι χειρότερο. Δεν μπορούσα να τις διαχειριστώ – μετά από τέτοιες νίκες, τα μυαλά μου έφευγαν από το κεφάλι. Γινόμουν ένας «μικρός Θεός» που έπαιζε πιο πολλά γιατί ήθελε πιο πολλά και τότε έρχονταν η καταστροφή και πάλι από την αρχή!
Ηλίθιος ήσουν – είπε το τζίνι – και δεν βλέπω να θες να το αλλάξεις αυτό μέσα από τις ευχές! Εκτός και αν νομίζεις πως με το χρήμα θα αγοράσεις και μυαλά. Το στοίχημα είναι φτιαγμένο έτσι που το μέσο μυαλό θα χάσει και θα τα χάσει - άμα βάλουμε μέσα και τις ανθρώπινες αδυναμίες η ζυγαριά γέρνει πάντα προς τον μπούκ. Αλλά λογικό δεν είναι αυτό ρε - μπίζνες κάνουν οι άνθρωποι και αποσκοπούν στο χρήμα, εάν είχαν στήσει το παιχνίδι έτσι που εσύ, ο αγρότης που πούλησε και τα γαϊδούρια και τα έπαιξε στο χρηματιστήριο και η κυρά Κατίνα μπορούσαν να κερδίσουν λεφτά από το στοίχημα θα είχαν κατεβάσει ρολά οι μάγκες!
Θεωρίες – όλα αυτά τα χρόνια μπούχτισα από θεωρίες αλλά στην πράξη υπήρχε μόνο ένας δρόμος – αυτός της χασούρας! Δως μου μια νίκη – μια μεγάλη νίκη και ξαναμπές στο λυχνάρι σου και άμε γι αλλού – ψέλλισε, αγριεμένος ο παίκτης.
Και τι θα την κάνεις την νίκη με αυτά τα μυαλά; – είπε και γέλασε ειρωνικά το τζίνι. Εσύ θες μια νίκη σαν του Τζοκερ τους υπερτυχερούς. Και αυτά τα πράγματα στο στοίχημα δεν γίνονται ούτε από την μαγεία που κρύβεται σε ένα λυχνάρι με το τζίνι. Να το πρώτο λάθος των πολλών – προσπαθούν για την μεγάλη μπάζα! Δεν έχουν ακούσει ή κάνουν πως δεν ακούν για μακροχρόνια πλάνα και μικρά περιθώρια κέρδους, για επενδύσεις με μικρό κέρδος. Όχι σίγουρες επενδύσεις, αλλά η επένδυση θέλει οργάνωση, θέλει πλάνο, θέλει γνώση, θέλει καθαρό μυαλό, υπομονή, όχι βιαστικές κινήσεις και όλα αυτά γίνονται «όπλα» στα χέρια του παίκτη στην μάχη με το «θηρίο»!
Αχ, ρε Τζίνι πρέπει να ήσουν κλεισμένο για χρόνια στο λυχνάρι και δεν ξέρεις πολλά για τον μεταμοντέρνο άνθρωπο της τρίτης χιλιετίας. Υπομονή και μακροχρόνια πλάνα είναι άγνωστα στις μέρες μας – στις μέρες μας βασιλεύει η βιασύνη, η ταχύτητα – όλα στα γρήγορα να προλάβουμε- ακούς παντού να λένε! Τρώμε στα γρήγορα, αγαπάμε στα γρήγορα, σκεπτόμαστε στα γρήγορα, ζούμε στα γρήγορα και πεθαίνουμε στα γρήγορα! Και ήρθες εσύ να μας μιλήσεις για μακροχρόνια πλάνα στο στοίχημα, ενώ αυτά απουσιάζουν από την ιδία την ζωή του μεταμοντέρνου ανθρώπου. Δώσε ότι είναι να δώσεις και φεύγα σου λέω!
Συνεχίζετε…
Υ.γ. στο παζάρι είχα κάνα μήνα να πάω και σκάω μύτη χθες το πρωί και περνάω από τον πάγκο του Θανάση και είχε διαβάσει τις τελευταίες πιο «ελεύθερες» παπαριές και με έπιασε από τα μούτρα- και είναι και παραστατικός και να κουνάει τα χέρια και να φωνάζει: κόβεσαι ούτε στην τρίτη γραμμή δεν έφτασα! Καλά, ρε Θανάση μην βαράς, φίλοι θα μαστέ και ας μου πούλησες τα φασολάκια για χαβιάρι! Αυστηρώς κριτής ο Θανάσης!
