Cruz Azul (-1) - Atlas

Θα ακουμπήσω και την ομάδα μου στο Μεξικό. Θα σας πω δηλαδή πως έγινε ομάδα μου.

Πριν πολλά χρόνια έπαιζε επαναληπτικό Λιμπερταδόρες μέσα στη Μπόκα. Το διπλό έδινε 8,50 και το κάρφωσα. Ήρθε μεν διπλό αλλά πήγα κουβά γιατί το είχα με κάποια άλλα....ΟΠΑΠ γαρ. Τοτε δεν είχε ακόμα τα ιντερνετικά να βλέπουμε τα ματς αλλά μόνο ράδιο. Βρήκα λοιπόν ένα Μεξικάνικο ράδιο, με ένα τύπο που μίλαγε βαριεστημένα, σαν εκείνους που κοιμούνται με τις μύγες και το Μεξικάνικο καπέλο. Στο μικρόφωνο ήταν και μία «γκομενίτσα» όπως είδα αργότερα σε φωτογραφίες, με μια φωνούλα «θάνατος».

Το ματς λοιπόν παιζόταν αλλά αυτοί λέγανε διάφορα άσχετα. Κόσμος έκανε αφιερώσεις και τέτοια. Όταν όμως συνέβενε καμία καλή φάση ο κοιμισμένος αυτός τύπος ξαφνικά ούρλιαζε. Το πρόβλημα ήταν ότι δύο το πρωί ο κόσμος κοιμάται. Για να ακούω τι λέει αυτός ο χαζιβιόλης είχα τον είχα τσιμπημένο. Ω ρε μάνα μου τρέχτε ξαφνικά να χαμηλώνεται ηχεία όταν ούρλιαζε.

Ξάφνου λοιπόν, είδα ένα λαρύγγι να βγάινει από το ηχείο αλαλάζοντας "Γκοοοοοοοοοοοοολλλλλ δε λα ΜΑΑΑΑΑκιναααααααα".

Λέω αμάν το κάρφωσε η ομάδαρα και τσουπ για υπνο αναγκαστικά διότι ο κόσμος ξύπνησε και δεν με έπαιρνε άλλο.

Ποιος Ατλας, θα τους πατήσει σήμερα η ΜΑΚΙΝΑ…θέλω να πιστεύω δηλαδή. Η προϊστορία πάντως μου δημιουργεί σοβαρά θέματα. Ή κερδίζω με 2-1 ή δεν κερδίζω ποτέ.