Τις προάλλες κάθισα και είδα όλο το ματς των Ντιντρόιτ με την Νέα Υόρκη. Μου έδειξαν ότι έπαιζαν όσο και όταν ήθελαν. Δηλαδή, όταν αποφάσιζαν να φορτσάρουν (1η και 4η περίοδο). δεν μπορούσε να τους κοντράρει ο αντίπαλος. Και γιατί στέκομαι σε αυτό το ματς; Επειδή και ο σημερινός αντίπαλος είναι περιορισμένων δυνατοτήτων. Η γηπεδούχος δείχνει ότι παίζει πολύ καλό μπάσκετ. Στα τελευταία 2 ματς νίκησε με 17+ πόντους, δείχνοντας ότι βρίσκεται σε τρομερό φεγγάρι. Συν τοις άλλοις, θα παραταχθεί πλήρης.
Σε αντίθεση με τη φιλοξενούμενη, η οποία εκτός του Μπιλ -ο οποίος παρεμπιπτόντως κάνει τρομερό πρωτάθλημα- δεν έχει κάτι άλλο καλό να επιδείξει σε επίπεδο παικτών. Στα αγωνιστικά, θα στερηθούν (ξανά) τους Γουόλ, Χάουαρντ και Μπράουν. Με τόσο καλή ομάδα απέναντι τους, δεν ξέρω αν καταφέρουν να μείνουν κοντά στο σκορ, χάρη στον Μπίλ μόνο.
Θεωρώ ότι το Ντιντρόιτ έχει πολλές λύσεις. Επίσης εντός έδρας αγριεύει ενώ η Ουάσινγκτον εκτός έδρας συνήθως τα θαλασσώνει. Πιστεύω ότι θα ξεφύγει το σκόρ και πάω σε ένα τρελό ρίσκο με τους γηπεδούχους να κερδίζουν με 20+ πόντους!