Εννοώ να λένε 1-Χ-2 οι μπουκ και να λέμε εμείς 2-Χ-1.
Φυσικά και δεν γίνεται πάντα αλλά μερικές φορές γίνεται όπως θα εξηγήσω.
Περιπτώσεις που δεν γίνεται:
Μία ήταν το Μπορούσια - Μάϊντς προχτές. Σ' αυτό το ματς δεν έλεγε να παίξει κανείς τη Μπορούσια με τις μάξιμουμ αποδόσεις φαβορί 1.18 που μας δίνουν στα Γερμανικά, αλλά και δεν έσπαγε ο άσσος με καμία λογική.
Άλλη ήταν το ΑΕΚ - Ιωνικός 0-1 του 2005. Η ΑΕΚ πήγαινε για πρωτάθλημα, ο Ιωνικός πεσμένος μαθηματικά και βγήκε και ο Βαγγελάκης ο Βλάχος στο ραδιόφωνο και είπε "άστε μας εμάς, πέσαμε, θα κάνει υγιεινό περίπατο η ΑΕΚ". Βέβαια ο Βαγγελάκης ήταν πονήρω αλεπού και θα πήρε το κάτι τις από τους πράσινους για να τρώει σίδερα, αλλά κι εδώ δεν υπάρχει λογική να σπάσεις τον άσσο.
Υπάρχουν όμως και καταστάσεις που γίνεται.
Θα πω τις κυριώτερες και μετά τις δευτερεύουσες.
1ον) Αλκετοποίηση - Αυτό κάθε χρόνο κάποιοι θα το πάθουν. Αλλά υποθέστε ότι είμαστε στη χρονιά Αλκέτα, το 1987-88. Βρισκόμαστε στο αποκορύφωμα της αλκετοποίησης του θρύλου κατά Νοέμβριο μήνα, πριν από την έλευση των Τάμπυ-Αγκίρε-Φούνες. Οι μπουκ αφ' ενός θα μας έδιναν φαβορί τον Ολυμπιακό κάθε φορά και αφ' ετέρου θα έκανε ήττες συνέχεια. Τι άλλο νομίζετε ότι θα γινόταν ;
2ον) Αδιαφορία - Π.χ. Ολυμπιακός - Κέρκυρα. Εδώ είναι βέβαια λίγο δίκοπο μαχαίρι. Οπωσδήποτε το φαβορί είναι νο μπετ αλλά παίζεται και να μην επιδείξει αδιαφορία.
Αν ξέρουμε ότι το φαβορί κατεβαίνει με τα δευτερο-τρίτα, τότε ναι το σπάμε (αλλά σ' αυτή την περίπτωση μάλλον θα αντιδράσουν και οι μπουκ).
3ον) Κακή ψυχολογία μετά από δυσμενή αποτελέσματα - Το ίδιο με την αλκετοποίηση είναι βασικά αυτό, αλλά μικρότερης διάρκειας συνήθως.
4ον) Αβαβάου - Αυτό σίγουρα. Δύσκολο όμως γιατί τον τελευταίο που προέβλεπε τα αβαβάου τον φάγαμε με πατάτες γιαχνί το Πάσχα.
Δευτερεύοντα είναι:
α) Απουσίες.
β) Κατάσταση στίβου, χιόνια-λάσπες. Είναι όμως αυτό κάτι που τείνει να εκλείψει στα μοντέρνα στάδια.
γ) Κεκλεισμένων των θυρών-ουδέτερο. Κι αυτά μετράνε λίγο στο σύγχρονο ποδόσφαιρο.
Αυτά εν ολίγοις.
Έχω επισημάνει ότι το σπάσιμο των φαβοριών είναι ο μόνος τρόπος να κερδίσει κανείς αν το κάνει σωστά.
Αλλά υπάρχει και ένα πρόβλημα.
Πως να τα εκφράσει κάποιος αυτά με μία μαθηματική παράμετρο ;
Μιά απόδοση 1.35-4.50-7.50 γίνεται στην παραλλαγμένη λογική 7.50-4.50-1.35 ; Κάτι ενδιάμεσο ; Τι ;
Αν ακολουθήσει κανείς αυτή την τακτική προκύπτει και κάτι άλλο:
Πρέπει να παίζει ομάδες - διοργανώσεις για τις οποίες έχει επαρκέστατη πληροφόρηση.
Κίνα - Ιαπωνία - Αυστραλία που παίζετε δεν πρέπει να ξαναπαίξετε.
Φυσικά και δεν γίνεται πάντα αλλά μερικές φορές γίνεται όπως θα εξηγήσω.
Περιπτώσεις που δεν γίνεται:
Μία ήταν το Μπορούσια - Μάϊντς προχτές. Σ' αυτό το ματς δεν έλεγε να παίξει κανείς τη Μπορούσια με τις μάξιμουμ αποδόσεις φαβορί 1.18 που μας δίνουν στα Γερμανικά, αλλά και δεν έσπαγε ο άσσος με καμία λογική.
Άλλη ήταν το ΑΕΚ - Ιωνικός 0-1 του 2005. Η ΑΕΚ πήγαινε για πρωτάθλημα, ο Ιωνικός πεσμένος μαθηματικά και βγήκε και ο Βαγγελάκης ο Βλάχος στο ραδιόφωνο και είπε "άστε μας εμάς, πέσαμε, θα κάνει υγιεινό περίπατο η ΑΕΚ". Βέβαια ο Βαγγελάκης ήταν πονήρω αλεπού και θα πήρε το κάτι τις από τους πράσινους για να τρώει σίδερα, αλλά κι εδώ δεν υπάρχει λογική να σπάσεις τον άσσο.
Υπάρχουν όμως και καταστάσεις που γίνεται.
Θα πω τις κυριώτερες και μετά τις δευτερεύουσες.
1ον) Αλκετοποίηση - Αυτό κάθε χρόνο κάποιοι θα το πάθουν. Αλλά υποθέστε ότι είμαστε στη χρονιά Αλκέτα, το 1987-88. Βρισκόμαστε στο αποκορύφωμα της αλκετοποίησης του θρύλου κατά Νοέμβριο μήνα, πριν από την έλευση των Τάμπυ-Αγκίρε-Φούνες. Οι μπουκ αφ' ενός θα μας έδιναν φαβορί τον Ολυμπιακό κάθε φορά και αφ' ετέρου θα έκανε ήττες συνέχεια. Τι άλλο νομίζετε ότι θα γινόταν ;
2ον) Αδιαφορία - Π.χ. Ολυμπιακός - Κέρκυρα. Εδώ είναι βέβαια λίγο δίκοπο μαχαίρι. Οπωσδήποτε το φαβορί είναι νο μπετ αλλά παίζεται και να μην επιδείξει αδιαφορία.
Αν ξέρουμε ότι το φαβορί κατεβαίνει με τα δευτερο-τρίτα, τότε ναι το σπάμε (αλλά σ' αυτή την περίπτωση μάλλον θα αντιδράσουν και οι μπουκ).
3ον) Κακή ψυχολογία μετά από δυσμενή αποτελέσματα - Το ίδιο με την αλκετοποίηση είναι βασικά αυτό, αλλά μικρότερης διάρκειας συνήθως.
4ον) Αβαβάου - Αυτό σίγουρα. Δύσκολο όμως γιατί τον τελευταίο που προέβλεπε τα αβαβάου τον φάγαμε με πατάτες γιαχνί το Πάσχα.
Δευτερεύοντα είναι:
α) Απουσίες.
β) Κατάσταση στίβου, χιόνια-λάσπες. Είναι όμως αυτό κάτι που τείνει να εκλείψει στα μοντέρνα στάδια.
γ) Κεκλεισμένων των θυρών-ουδέτερο. Κι αυτά μετράνε λίγο στο σύγχρονο ποδόσφαιρο.
Αυτά εν ολίγοις.
Έχω επισημάνει ότι το σπάσιμο των φαβοριών είναι ο μόνος τρόπος να κερδίσει κανείς αν το κάνει σωστά.
Αλλά υπάρχει και ένα πρόβλημα.
Πως να τα εκφράσει κάποιος αυτά με μία μαθηματική παράμετρο ;
Μιά απόδοση 1.35-4.50-7.50 γίνεται στην παραλλαγμένη λογική 7.50-4.50-1.35 ; Κάτι ενδιάμεσο ; Τι ;
Αν ακολουθήσει κανείς αυτή την τακτική προκύπτει και κάτι άλλο:
Πρέπει να παίζει ομάδες - διοργανώσεις για τις οποίες έχει επαρκέστατη πληροφόρηση.
Κίνα - Ιαπωνία - Αυστραλία που παίζετε δεν πρέπει να ξαναπαίξετε.
Τελευταία επεξεργασία: