Μία ξεχωριστή ημέρα ήταν στη ζωή μου η σημερινή. Η 2η σημαντικότερη βάσει αθλητικού ενδιαφέροντος (μετά το ταξίδι στην Πορτογαλία για το EURO 2004).
Μαζί με δύο φίλους πήγαμε στο ΠΕΝΤΕΛΙΚΟΝ, στο ξενοδοχείο που κατέλυσε η αποστολή της Liverpool και είχαμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε από κοντά τους αγαπημένους μας παίκτες.
Για λίγα λεπτά δεν προλάβαμε την είσοδο της ομάδας. Είχαν κατέβει μόλις από το πούλμαν και έμπαιναν στο ξενοδοχείο οι τελευταίοι της αποστολής (φροντιστές, κλπ...)
Μπήκαμε στο ΠΕΝΤΕΛΙΚΟΝ και περιμέναμε υπομονετικά στο σαλόνι. "Δε μπορεί θα κατέβουν κάποια στιγμή..."
Και έπειτα από λίγη ώρα, στάμπαρα την πρώτη γνωστή φάτσα:
- "Ράααφααα..." ήταν η αυθόρμητη κραυγή που προσπάθησα να πνίξω μετά βίας για να μην ακουστεί σε όλο το lobby. Πεταχτήκαμε σαν ελατήρια πάνω και τρέξαμε να τραβήξουμε βίντεο.
Ο Μπενίτεθ, απόλυτα ήρεμος και φιλικός, δέχθηκε να ποζάρει μαζί μας και να υπογράψει αυτόγραφο.
- "We want you to score 3 goals in the final" του είπα... Για να σκάσει ένα χαμόγελο, γνέφοντας συγκαταβατικά.
Δεύτερος που κατέβηκε κάποια στιγμή τις σκάλες (και δεν ήταν διόλου δύσκολο να τον αναγνωρίσεις
) ήταν ο Crouch.
Πήγε να την κάνει, αρνούμενος να σταματήσει για να ποζάρει και κατεύθυνθηκε στη ρεσεψιόν. Κοντοστάθηκε όμως και ξαναγύρισε, ψιθυρίζοντας "Sorry mate" και βγάλαμε φωτό. Δείγμα επαγγελματισμού, αφού θεωρώ πως ένας ποδοσφαιριστής έχει και άλλες υποχρεώσεις, εκτός γηπέδου.
Ο Xavi Alonso ήταν ο τρίτος που κατέβηκε για μία ερώτηση στη ρεσεψιόν. Πρόσχαρος και πολύ φιλικός, πόζαρε με ευχαρίστηση με όλους και μας χαιρέτησε. Του ευχήθηκα να πετύχει ένα όμορφο γκολ στον τελικό και ευχαρίστησε θερμά.
Κάποια στιγμή έσκασε μύτη και ο ήρωας του τελικού της Κωνσταντινούπολης, Jerzy Dudek, ο οποίος έψαχνε μια γκομενίτσα που προφανώς τον είχε ακολουθήσει.
Απολαύσαμε ένα καφεδάκι και συζητήσαμε με Άγγλους δημοσιογράφους και οπαδούς, ανταλλάσσοντας απόψεις για τον τελικό της Τετάρτης. Και γύρω στις 8 και κάτι, κατέβηκε η αποστολή της Liverpool για να πάει για προπόνηση στο ΟΑΚΑ.
Σήμανε συναγερμός, οι λιγοστοί που βρίσκονταν μέσα στην αίθουσα (ήμασταν από τους τυχερούς που δεν απομάκρυνε η αστυνομία), μαζευτήκαμε μπροστά στην σκάλα από όπου θα κατέβαιναν.
Ένας-ένας περνούσε μπροστά από τα μάτια μας: Garragher, Riise, Hyypia, Reina, Mascherano, Pennant, Kuyt...
Ο αρχηγός Steven Gerrard κέρδισε τα χειροκροτήματα καθώς κατέβαινε, του φώναξα "Go Stevie..."
ame: και μας έκανε... 
Λίγο πριν μπουν στο πούλμαν για να φύγουν, είδα έναν Άγγλο γύρω στα 55, που μου θύμισε έναν από τους παλιούς παίκτες της Liverpool που είχα δει στα DVD... Τον χαιρέτησα και βγάλαμε φωτό. Μου έκανε εντύπωση η θερμή χειραψία του και η σιγουριά του "Liverpool will win". Απάντησα "How about 3 goals?" και γελώντας απάντησε "Hey, we might get a 4th one..."
Έψαξα γυρίζοντας σπίτι να βρω ποιός ήταν... Κατά πάσα πιθανότητα πρέπει να είναι ο
, δεξί χαφ της Liverpool που σήκωσε την πρώτη ευρωπαϊκή κούπα στη Ρώμη κόντρα στην Gladbach.
Ακολουθήσαμε με το αυτοκίνητο την ομάδα στο ΟΑΚΑ, αλλά ο σεκιουριτάς δε μας άφησε να μπούμε και να παρακολουθήσουμε την προπόνηση!
Έτσι κατεβήκαμε μια βόλτα στο Σύνταγμα, όπου ψωνίσαμε εμφανίσεις και κασκόλ της Liverpool και διασκεδάσαμε με τους Άγγλους φίλαθλους που τραγουδούσαν, έχοντας πλακωθεί στις μπύρες...
:sfp: :sfp: :sfp: YOU 'LL NEVER WALK ALONE! :sfp: :sfp: :sfp:
Μαζί με δύο φίλους πήγαμε στο ΠΕΝΤΕΛΙΚΟΝ, στο ξενοδοχείο που κατέλυσε η αποστολή της Liverpool και είχαμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε από κοντά τους αγαπημένους μας παίκτες.
Για λίγα λεπτά δεν προλάβαμε την είσοδο της ομάδας. Είχαν κατέβει μόλις από το πούλμαν και έμπαιναν στο ξενοδοχείο οι τελευταίοι της αποστολής (φροντιστές, κλπ...)
Μπήκαμε στο ΠΕΝΤΕΛΙΚΟΝ και περιμέναμε υπομονετικά στο σαλόνι. "Δε μπορεί θα κατέβουν κάποια στιγμή..."
Και έπειτα από λίγη ώρα, στάμπαρα την πρώτη γνωστή φάτσα:
- "Ράααφααα..." ήταν η αυθόρμητη κραυγή που προσπάθησα να πνίξω μετά βίας για να μην ακουστεί σε όλο το lobby. Πεταχτήκαμε σαν ελατήρια πάνω και τρέξαμε να τραβήξουμε βίντεο.
Ο Μπενίτεθ, απόλυτα ήρεμος και φιλικός, δέχθηκε να ποζάρει μαζί μας και να υπογράψει αυτόγραφο.
- "We want you to score 3 goals in the final" του είπα... Για να σκάσει ένα χαμόγελο, γνέφοντας συγκαταβατικά.
Δεύτερος που κατέβηκε κάποια στιγμή τις σκάλες (και δεν ήταν διόλου δύσκολο να τον αναγνωρίσεις
) ήταν ο Crouch.Πήγε να την κάνει, αρνούμενος να σταματήσει για να ποζάρει και κατεύθυνθηκε στη ρεσεψιόν. Κοντοστάθηκε όμως και ξαναγύρισε, ψιθυρίζοντας "Sorry mate" και βγάλαμε φωτό. Δείγμα επαγγελματισμού, αφού θεωρώ πως ένας ποδοσφαιριστής έχει και άλλες υποχρεώσεις, εκτός γηπέδου.
Ο Xavi Alonso ήταν ο τρίτος που κατέβηκε για μία ερώτηση στη ρεσεψιόν. Πρόσχαρος και πολύ φιλικός, πόζαρε με ευχαρίστηση με όλους και μας χαιρέτησε. Του ευχήθηκα να πετύχει ένα όμορφο γκολ στον τελικό και ευχαρίστησε θερμά.
Κάποια στιγμή έσκασε μύτη και ο ήρωας του τελικού της Κωνσταντινούπολης, Jerzy Dudek, ο οποίος έψαχνε μια γκομενίτσα που προφανώς τον είχε ακολουθήσει.
Απολαύσαμε ένα καφεδάκι και συζητήσαμε με Άγγλους δημοσιογράφους και οπαδούς, ανταλλάσσοντας απόψεις για τον τελικό της Τετάρτης. Και γύρω στις 8 και κάτι, κατέβηκε η αποστολή της Liverpool για να πάει για προπόνηση στο ΟΑΚΑ.
Σήμανε συναγερμός, οι λιγοστοί που βρίσκονταν μέσα στην αίθουσα (ήμασταν από τους τυχερούς που δεν απομάκρυνε η αστυνομία), μαζευτήκαμε μπροστά στην σκάλα από όπου θα κατέβαιναν.
Ένας-ένας περνούσε μπροστά από τα μάτια μας: Garragher, Riise, Hyypia, Reina, Mascherano, Pennant, Kuyt...
Ο αρχηγός Steven Gerrard κέρδισε τα χειροκροτήματα καθώς κατέβαινε, του φώναξα "Go Stevie..."
ame: και μας έκανε... Λίγο πριν μπουν στο πούλμαν για να φύγουν, είδα έναν Άγγλο γύρω στα 55, που μου θύμισε έναν από τους παλιούς παίκτες της Liverpool που είχα δει στα DVD... Τον χαιρέτησα και βγάλαμε φωτό. Μου έκανε εντύπωση η θερμή χειραψία του και η σιγουριά του "Liverpool will win". Απάντησα "How about 3 goals?" και γελώντας απάντησε "Hey, we might get a 4th one..."
Έψαξα γυρίζοντας σπίτι να βρω ποιός ήταν... Κατά πάσα πιθανότητα πρέπει να είναι ο
Ακολουθήσαμε με το αυτοκίνητο την ομάδα στο ΟΑΚΑ, αλλά ο σεκιουριτάς δε μας άφησε να μπούμε και να παρακολουθήσουμε την προπόνηση!
Έτσι κατεβήκαμε μια βόλτα στο Σύνταγμα, όπου ψωνίσαμε εμφανίσεις και κασκόλ της Liverpool και διασκεδάσαμε με τους Άγγλους φίλαθλους που τραγουδούσαν, έχοντας πλακωθεί στις μπύρες...
:sfp: :sfp: :sfp: YOU 'LL NEVER WALK ALONE! :sfp: :sfp: :sfp:
Τελευταία επεξεργασία:
