Αφιέρωμα Νο 15 - Fatih Akin

[zorian]

Αυτό το αφιέρωμα θα γίνει στον 45χρονο Τούρκο σκηνοθέτη Fatih Akin, ο οποίος γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Αμβούργο. Πραγματικά του βγάζω το καπέλο γιατί, ενώ διατηρεί την εθνική του ταυτότητα και η χώρα του και οι παραδόσεις της τον απασχολούν πολύ στις ταινίες του, εντούτοις είναι ανοιχτό μυαλό, έχει φίλους Έλληνες, Σέρβους, Κούρδους, Κροάτες, Βόσνιους, Βούλγαρους, Κύπριους κ.ά δεν έχει θέματα εθνικιστικά δηλαδή, ούτε τα θρησκευτικά κολλήματα είναι το φόρτε του! {έτσι όπως φαίνεται από τις ταινίες του εννοείται}
Ο δικός μας Αδάμ Μπουσδούκος είναι μαζί του από το ξεκίνημα, πρέπει να είναι τα καλύτερα φιλαράκια. Κι από την αρχή έδειξε ότι αν και η Τουρκία είναι παρούσα σχεδόν σε όλες τις ταινίες, παρόλα αυτά οι συντοπίτες του (εκεί) από άλλες γειτονικές (και καλά εχθρικές) χώρες μόνο εχθροί δεν είναι. Κι αυτό μ' αρέσει πάρα πολύ!!
Δέκα συνολικά ταινίες μεγάλου μήκους, με την πρώτη να κυκλοφορεί το 1998, μετά από δύο ταινίες μικρού μήκους (πειραματισμού στην ουσία). Η δέκατη κυκλοφόρησε τώρα, στο πρώτο δίμηνο του 2019 κι εννοείται ότι ακόμα δεν έχει ειδωθεί. Πάμε σιγά σιγά να γράψουμε για τις υπόλοιπες και θα έρθει κι αυτή η ώρα.

 

[zorian]

Απάντηση: Αφιέρωμα Νο 1 - Fatih Akin

Kurz und schmerzlos (1998)

Σύντομη κι ανώδυνη είναι ο τίτλος της πρώτης ταινίας του Ακιν. Όπως έγραψα και παραπάνω, από την αρχή δείχνει ποιος είναι. Τρεις φίλοι κολλητοί, αυτοκόλλητοι, ένας Τούρκος, ένας Έλληνας κι ένας Σέρβος αλητεύουν από μικροί στο Αμβούργο. (Ξέχασα να αναφέρω πιο πάνω ότι σε πολλά σημεία οι ταινίες του δείχνουν να έχουν έναν αυτοβιογραφικό χαρακτήρα). Μόλις βγήκε ο ένας από τη φυλακή και βρήκε τα πράγματα κάπως διαφορετικά απ' ότι τα είχε αφήσει. Αλλά οι δεσμοί φιλίας που έχουν μεταξύ τους είναι παρόντες πάντα και παντού και όλοι προσπαθούν να συμβιβαστούν με το παρελθόν και το παρόν, ατενίζοντας με αισιοδοξία και το μέλλον....
Μπλέκουν με αλβανική μαφία, σκοτώνουν, σκοτώνονται, γελούν και κλαίνε, ερωτεύονται, προδίδονται και γενικά κάνουν την ταινία πολύ ενδιαφέρουσα. Άψογο το πρώτο δείγμα για τον τούρκο σκηνοθέτη.

Βαθμός: 6/10

 

[zorian]

Απάντηση: Αφιέρωμα Νο 1 - Fatih Akin

Im Juli (2000)

In July ή τον Ιούλιο αν θέλετε, η δεύτερη ταινία του. Βέβαια Juli λένε και την πρωταγωνίστρια στην ταινία οπότε έχουμε κι ένα λογοπαίγνιο στον τίτλο. Είναι ένα road movie με τον πρωταγωνιστή να θέλει να ταξιδέψει στην Κωνσταντινούπολη (για να βρει την κοπέλα των ονείρων του) και μια κοπέλα που τον έχει ερωτευτεί (η Juli) να "ταξιδεύει" μαζί του για να τον κερδίσει. Πάλι η Τουρκία στο θέμα της ταινίας, ο Mehmet Kurtulus που παίζει και στην πρώτη ταινία, όπως και η Idil Uner παίζουν κι εδώ, όπως και ο Μπουσδούκος. Αλλά εμφανίζονται και δύο νέοι σπουδαίοι ηθοποιοί, ο (επίσης) τούρκος Birol Unel, ο οποίος δίνει ρέστα σε επόμενη ταινία, στο Head On, αλλά κι ένας από τους καλύτερους γερμανούς ηθοποιούς (κατά τη γνώμη μου), ο Moritz Bleibtreu, που κι αυτός έχει ανδρωθεί μέσα σ' αυτή την κλίκα του Αμβούργου.
Πολύ καλή η Christiane Paul στο ρόλο της Juli κι έχουμε και την εμφάνιση μιας "ηθοποιού του Κουστουρίτσα", της υπέροχης Branka Katic από τον Μαύρο Γάτο, Άσπρη Γάτα. Είναι άλλωστε ολοφάνερη η επιρροή του γιουγκοσλάβου σ' αυτή την ταινία του Ακιν.
Ο σκηνοθέτης θεωρώ ότι πήγε ένα βήμα παρακάτω και μας έδωσε μια ταινία ένα σκαλί πιο πάνω από την προηγούμενη. Αυτό που περιμέναμε δηλαδή.

Βαθμός: 7/10

 

[gdouvl1984]

Απάντηση: Αφιέρωμα Νο 1 - Fatih Akin

Ανυπομονώ για τις κριτικές για τα Μαζί ποτέ, Soul kitchen αλλά και το Χρυσό γάντι, όταν με το καλό βγει..

Στάλθηκε από το SM-G928F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

 

[zorian]

Απάντηση: Αφιέρωμα Νο 1 - Fatih Akin

Solino (2002)

Άλλο ένα σκαλί προς τα πάνω για τη σκηνοθετική ματιά του Ακιν. Το Σολινο είναι μια ιστορία μετανάστευσης, αλλά για να μην είναι πάλι τούρκοι οι μετανάστες σ' αυτή την ταινία βλέπουμε μια ιταλική οικογένεια που φεύγει από ένα φτωχό ιταλικό χωριό για να μεταναστεύσουν στο Ντούισμπουργκ για μια καλύτερη ζωή.
Αρχίζει να ξεκαθαρίζει πλέον ότι ο τούρκος σκηνοθέτης εστιάζει πάρα πολύ στους χαρακτήρες των ταινιών του, κάτι που βέβαια εκδηλώνεται σε όλο του το μεγαλείο στην επόμενη ταινία. Εμένα το Σολίνο μου έφερε στο νου πολλά στοιχεία από το Σινεμά ο Παράδεισος. Πάλι παίζει ο Bleibtreu, κλασσικά ο Μπουσδούκος, αλλά οι περισσότεροι ηθοποιοί είναι Ιταλοί ή φέρνουν σε Ιταλούς, αφού είπαμε ότι αφορά ιταλική οικογένεια μεταναστών.
Επαναλαμβάνω ότι ο Ακιν "χτίζει" βήμα βήμα όλο και καλύτερες ταινίες κι αυτό είναι όχι απλά θετικό αλλά ό,τι καλύτερο!!

Βαθμός: 8/10

 

[zorian]

Απάντηση: Αφιέρωμα Νο 1 - Fatih Akin

Head On (2004)

Βάζω τον τίτλο με τον οποίο είναι πιο γνωστή η ταινία κι όχι τον πρωτότυπο, ούτε τον ελληνικό. Ο πρωτότυπος είναι Gegen die Wand και ο ελληνικός Μαζί, ποτέ! Που κολλάνε όλοι αυτοί οι τίτλοι μεταξύ τους ποτέ δεν κατάλαβα!!! Εδώ ο Ακιν έβαλε πολύ ψηλά τον πήχη και τον πέρασε με μεγάλη επιτυχία! Μια ταινία εντελώς ροκ, Αυτό Είναι Ροκ που τραγουδάει και ο Κραουνάκης.
Ο Birol Unel απίστευτος, η Sibel Keklili απίστευτη! Από την αρχή, με το τρακάρισμα, ο θεατής παθαίνει σοκ κι αναρωτιέται τι τον περιμένει...Πολύ δυνατή ταινία! Ένας τούρκος, που έχει σπάσει το κατεστημένο και ζει όπως γουστάρει (ο Unel εδώ μου θύμισε έντονα τον Αγελάκα στο ο Χαμένος τα παίρνει Όλα του Νικολαΐδη), μια τουρκάλα που θέλει να κάνει τη ζωή της, έξω από τα όρια που βάζει η τουρκική οικογένεια και ο τρόπος ζωής τους, κόβει τις φλέβες της για πλάκα και γνωρίζει τον Unel και τον πείθει να κάνουν έναν λευκό γάμο, για να μπορέσει να φύγει από το σπίτι της. Ο λευκός γάμος, που γίνεται με το ζόρι, καταλήγει σε πάθος κι έρωτα και στη συνέχεια.........
Ε μη θέλετε να σας τα γράψω και όλα. Να το δείτε!! Πολύ έξυπνο και η αλλαγή ενοτήτων όχι με τίτλους αλλά με την τούρκικη ορχήστρα που παίζει μπροστά στο Βόσπορο. Η κορυφή θεωρώ του τούρκου σκηνοθέτη. Στην Ευρώπη σάρωσε τα βραβεία, στο Αμέρικα ούτε που την πήρανε χαμπάρι

Βαθμός: 10/10

 

[zorian]

Απάντηση: Αφιέρωμα Νο 1 - Fatih Akin

Auf der anderen Seite (2007)

Αυτός είναι ο τίτλος της 5ης ταινίας του τούρκου σκηνοθέτη, με τον αγγλικό τίτλο: The Edge of Heaven και τον ελληνικό: Η άκρη του Ουρανού. Ταξίδι Αμβούργο - Κωνσταντινούπολη είναι αυτή η ταινία, σ' ένα πολύ "γλυκό" μπέρδεμα μεταξύ ανθρώπων που κατά κάποιο τρόπο συνδέονται μεταξύ τους.
Ένας ηλικιωμένος Τούρκος, που ζει στο Αμβούργο μαζί με τον γιο του, γουστάρει μια πόρνη (κι αυτή Τουρκάλα) και την πληρώνει για να την πάρει σπίτι του. Μια μέρα, τύφλα όμως, της τραβάει ένα φούσκο κι αυτή πέφτει σ' ένα έπιπλο και μένει σέκος!! Αυτόν τον βάζουν φυλακή κι ο γιος του ψάχνει για την μοναδική συγγενής της μακαρίτισσας, την κόρη της. Σ' ένα ταξίδι του στην Πόλη αποφασίζει να αγοράσει ένα βιβλιοπωλείο και να μείνει εκεί. Η κόρη εν τω μεταξύ, που ζει στην παρανομία λόγω αγωνιστικών φρονημάτων φεύγει από την Πόλη για το Αμβούργο, μπας και βρει τη μάνα της, αλλά κυρίως για να μην την πιάσουν. Αλλά την πιάσαν στη Γερμανία, για μια μαλ@κια που έκανε και την στέλνουν στην Τουρκία. Στη Γερμανία όμως τα είχε μπλέξει με μία, που φεύγει κι αυτή για την Τουρκία για να είναι κοντά στην αγάπη της.....κι έχει πολλά ακόμα που θα πρέπει να τα δείτε, γιατί όλα έτοιμα σας τα δίνω
Καλή ταινία, με ωραίο μπλέξιμο που σε κρατάει σε εγρήγορση καθ' όλη τη διάρκεια. Σίγουρα δεν μπορούσε να είναι σαν την προηγούμενη, πολύ δύσκολο να καταφέρει κανείς δύο συνεχόμενα αριστουργήματα, αλλά είναι πολύ καλή εγγυημένα!!

Βαθμός: 8/10

 

[zorian]

Απάντηση: Αφιέρωμα Νο 1 - Fatih Akin

Soul Kitchen (2009)

Έκτη ταινία για τον Τούρκο σκηνοθέτη κι αυτή τη φορά μας δίνει μια ταινία που πάει περισσότερο προς την κωμωδία. Βέβαια, στο ίδιο περιβάλλον, στο Αμβούργο, με τους ίδιους πάνω κάτω χαρακτήρες δηλ. μετανάστες στη Γερμανία αλλά με διαφορετική διάθεση και διαφορετικό στυλ. Ο πρωταγωνιστής είναι Έλληνας και στην πραγματικότητα αλλά και στην ταινία. Ο Αδαμ Μπουσδούκος υποδύεται τον Ζήνο Καζαντζάκη, έχει ένα ρεστωράν που σε γενικές γραμμές δεν πάει καλά, χάνει και τον έρωτά του, έχει κι ένα αδερφό υπόδικο (τον Ηλία) που μόνο κομπίνες έχει στο μυαλό και γενικά του τυχαίνουν διάφορα ευτράπελα, αλλά όλα παρουσιάζονται με κωμική διάθεση κι όχι μαυρίλα. Όπως έγραψα, ο Ακίν προσπαθεί να δημιουργήσει μια ταινία που να σε κάνει να γελάσεις, παρόλα τα στραβά και τα ανάποδα.
Πολύ ελληνικότητα στην ταινία αυτή, πολύ καλές μουσικές, γενικά στο τέλος σε αφήνει με μια ευχάριστη διάθεση. Εκτός από τον Μπουσδούκο, παίζει κι εδώ ο Moritz Bleibtreu, που υποδύεται τον Ηλία, παίζει κι ο Birol Unel στο ρόλο του εκκεντρικού σεφ που πάει να ανεβάσει το ρεστωράν. Γενικά καλό καστ και νομίζω ότι εδώ η κινηματογράφηση χαρακτήρων που αρέσει στον Ακίν έχει φτάσει σε μέγιστο επίπεδο.
Πιστεύω ότι το Soul Kitchen, για το οποίο έχει γίνει πολλή κουβέντα, είναι μια αξιόλογη και αξιοπρεπής ταινία. Δεν είναι από τις τοπ του τούρκου, αλλά στέκεται επάξια στο ύψος των ταινιών του!

Βαθμός: 8/10

 

[zorian]

Απάντηση: Αφιέρωμα Νο 15 - Fatih Akin

The Cut (2014)

Εντελώς διαφορετική η φιλοσοφία του σκηνοθέτη σ' αυτή την ταινία. Μια πολύ δυνατή ταινία προσφυγιάς και ξεριζωμού. Ξεκινάει σ' ένα χωριό της νοτιοανατολικής Τουρκίας κοντά στα σύνορα με τη Συρία, το Μαρντίν. Εκεί (όπως κι αλλού) ζούσαν αρκετοί Αρμένιοι. Σε μια αρμένικη οικογένεια ξεκινάει η δράση, όμως πολύ σύντομα τούρκοι στρατιώτες μαζεύουν όλο τον αντρικό πληθυσμό, για να ξεκινήσει αυτό το ιστορικό αίσχος. Η γενοκτονία των Αρμενίων!
Ο πρωταγωνιστής μας βέβαια γλιτώνει από τη σφαγή αλλά η οικογένεια του έχει ξεσπιτωθεί κι αυτός καταλήγει κρυφά στο Χαλέπι. Κι από εκεί ξεκινάει ένα ταξίδι σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης για να βρει τις κόρες του, που κάποιος του είπε ότι ζουν, ενώ τη γυναίκα του την σκότωσαν. Μετά κόπων και βασάνων φτάνει τελικά στη Βόρεια Ντακότα (!!!) όπου σε ένα οικισμό Αρμενίων βρίσκει τελικά την μία του κόρη ζωντανή, αφού η άλλη είχε πεθάνει πριν λίγους μήνες!
Όπως έγραψα και πιο πάνω, είναι μια πολύ δυνατή ταινία για το θέμα της προσφυγιάς. Με τη μοναδικότητα του Ακιν να σκηνοθετεί χαρακτήρες απεικονίζεται όλος ο πόνος του πατέρα, που ψάχνει απεγνωσμένα τα παιδιά του και η μία απογοήτευση ακολουθεί την άλλη μέχρι να έρθει τελικά η "λύτρωση".

Βαθμός: 7/10

 

[zorian]

Απάντηση: Αφιέρωμα Νο 15 - Fatih Akin

tschick (2016)

Κι εδώ ο Ακιν συνεχίζει να σκηνοθετεί μακριά από τα συνηθισμένα του. Η ταινία είναι μια περιπλάνηση δύο εφήβων στην ενδοχώρα της Γερμανίας. Με εύθυμη διάθεση σκηνοθετεί τα ευτράπελα που συμβαίνουν στους πιτσιρικάδες, οι οποίοι με κλεμμένο αμάξι τριγυρνάνε και κάνουν "αλεπουδιές". Τσικ, ο τίτλος της ταινίας, είναι το όνομα του ενός εκ των δύο, Ρώσος και φίλος του άλλου, που είναι Γερμανός και ο αφηγητής στην ταινία. Τώρα, ο ελληνικός τίτλος Βερολίνο, Αντίο δεν ξέρω πως κολλάει. Μάλλον γιατί οι πιτσιρικάδες φεύγουν από την πόλη το καλοκαίρι και περιπλανιούνται στην ύπαιθρο της Γερμανίας.
Δεν είναι κάτι ιδιαίτερο η συγκεκριμένη ταινία. Την βλέπει κάποιος ευχάριστα αλλά και να μην την δει δεν χάνει και τίποτα!

Βαθμός: 4/10

 

[zorian]

Απάντηση: Αφιέρωμα Νο 15 - Fatih Akin

In the fade (2017)

Αμέσως την επόμενη χρονιά μετά το Τσικ ο τούρκος σκηνοθέτης μας δίνει μια εκπληκτική ταινία! Το In the fade, η προτελευταία του ταινία αφού κυκλοφόρησε και το φρέσκο Der goldene Handschuh, που αναφέρεται στις γειτονιές του St Pauli, κοιτάζει κατάματα το θέμα του φασισμού, την εξάπλωσή του στην Ευρώπη αλλά και τα πλοκάμια του, που πλέον δεν έχουν όρια εξάπλωσης.
Μια νεαρή γυναίκα χάνει τον Κούρδο άντρα της και τον μικρό τους γιο, όταν ένα ζευγάρι νεοναζί αφήνει μια βόμβα έξω από το γραφείο του Κούρδου. Η γερμανική δικαιοσύνη τους αφήνει ελεύθερους κι αυτή αποφασίζει να πάρει το νόμο στα χέρια της. Το ζευγάρι "δραπετεύει" στην Ελλάδα για να γλυτώσει από όσα θα ακολουθήσουν μετά το συμβάν. Εδώ κρύβεται από έναν χρυσαυγίτη αλλά η σύζυγος του νεκρού θα τους βρει και..........
Δείτε το! Αξίζει!

Βαθμός: 8/10

 

[zorian]

Der goldene Handschuh (2019)
Ελληνικός τίτλος: Το χρυσό γάντι
Αγλικός τίτλος: The Golden Glove

Η τελευταία ταινία του τούρκου σκηνοθέτη είναι κάτι διαφορετικό από όσα έχουμε δει μέχρι τώρα. Βασικά είναι μια ταινία 100% Μπουκόφσκι και μάλιστα Μπουκόφσκι στα "πολύ βαριά" του. Εάν τα σκηνικά του Μπουκόφσκι δεν σας είναι οικεία ή δεν τα συμπαθείτε, καλύτερα να μην τη δείτε.
Το Χρυσό Γάντι είναι ένα παρακμιακό μπαρ στο Σεντ Πάουλι του Αμβούργου. Οι θαμώνες είναι όλοι χαρακτήρες των βιβλίων του πολωνο-αμερικάνου συγγραφέα, ρεμάλια κι απόκληροι της κοινωνίας. Ο πρωταγωνιστής είναι ένα απόβρασμα με όλη τη σημασία της λέξης. Και πιστεύω ότι ο Ακιν απλά και μόνο θέλησε να δείξει πως υπάρχει κι αυτός ο κόσμος εκεί έξω.
Όποιος θέλει την βλέπει (αλλά να έχει γερό στομάχι για να αντέχει άγριες καταστάσεις) όποιος θέλει την προσπερνάει.

Βαθμός: 3/10

 

[Avrolimos]

Der goldene Handschuh (2019)
Ελληνικός τίτλος: Το χρυσό γάντι
Αγλικός τίτλος: The Golden Glove

Η τελευταία ταινία του τούρκου σκηνοθέτη είναι κάτι διαφορετικό από όσα έχουμε δει μέχρι τώρα. Βασικά είναι μια ταινία 100% Μπουκόφσκι και μάλιστα Μπουκόφσκι στα "πολύ βαριά" του. Εάν τα σκηνικά του Μπουκόφσκι δεν σας είναι οικεία ή δεν τα συμπαθείτε, καλύτερα να μην τη δείτε.
Το Χρυσό Γάντι είναι ένα παρακμιακό μπαρ στο Σεντ Πάουλι του Αμβούργου. Οι θαμώνες είναι όλοι χαρακτήρες των βιβλίων του πολωνο-αμερικάνου συγγραφέα, ρεμάλια κι απόκληροι της κοινωνίας. Ο πρωταγωνιστής είναι ένα απόβρασμα με όλη τη σημασία της λέξης. Και πιστεύω ότι ο Ακιν απλά και μόνο θέλησε να δείξει πως υπάρχει κι αυτός ο κόσμος εκεί έξω.
Όποιος θέλει την βλέπει (αλλά να έχει γερό στομάχι για να αντέχει άγριες καταστάσεις) όποιος θέλει την προσπερνάει.

Βαθμός: 3/10

Σαφώς έκτρωμα η εν λόγω ταινία, όμως μου άρεσε διότι δεν εξύψωσε σε καμία περίπτωση την προσωπικότητα ενός μανιακού δολοφόνου όπως τόσες και τόσες στο πέρασμα του χρόνου. Όσο αποτρόπαιη και εμετική είναι τόσο καταδεικνύει αυτή την ανθρώπινη τοξικότητα που σέρνει το κουφάρι της κατά καιρούς ανά την υφήλιο και δεν αφήνει κανένα ψήγμα λύπησης η συμπάθειας.

Με εξέπληξε θετικά ο κινηματογραφιστής Ακιν.