Το τελευταίο διάστημα είδα όλες τις ταινίες του Πέρση (που λέει και ο Ζούγα) Asghar Farhadi. Πραγματικός κινηματογράφος, χωρίς φρου φρου κι αρώματα, χωρίς εφέ, χωρίς βυζόμπαλα και κώλους. Μόνο συναισθήματα και real life. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι το πόσο απέχει η πραγματικότητα στο Ιράν (ειδικά στην Τεχεράνη όπου εξελίσονται οι περισσότερες ταινίες του) με αυτό που δείχνουν τα δυτικά ΜΜΕ. Ο σεβασμός στις γυναίκες (και τις συζύγους αλλά και τις γυναίκες άλλων) είναι το κάτι άλλο, πραγματικά δεν το περίμενα με αυτά που άκουγα και διάβαζα. Βέβαια, από γυναικείο φύλο μην περιμένετε να δείτε τίποτα άλλο παρά το κάτω μέρος των χεριών και το πρόσωπο. Οι μαντήλες πάνε σύννεφο. Με πάνω κάτω τους ίδιους (πολύ καλούς) ηθοποιούς-πρωταγωνιστές, ο Farhadi μας δίνει ταινίες - διαμάντια και αποτελεί κόσμημα για την τέχνη του κινηματογράφου.