Χρησιμοποιείτε ένα παλιό πρόγραμμα περιήγησης. Μπορεί να μην εμφανίζεται σωστά αυτός ή άλλοι ιστότοποι. Θα πρέπει να αναβαθμίσετε ή να χρησιμοποιήσετε ένα εναλλακτικό πρόγραμμα περιήγησης .
O 65χρονος Ιρλανδός Neil Jordan από το Sligo (μάλλον οπαδός της Sligo Rovers ) είναι πολύ αγαπητός μου σκηνοθέτης ή μάλλον σκηνοθέτης που ασχολείται με ένα αγαπημένο θέμα, τον Ιρλανδικό Απελευθερωτικό Στρατό και όλα όσα συμβαίνουν στο νησί της Ιρλανδίας γενικά. Από το 1982 μέχρι τώρα έχει δώσει σπουδαίες ταινίες, έχει δώσει και "πατάτες" αλλά συνολικά το έργο του εμένα με βρίσκει φίλο. Συνολικά 17 ταινίες μεγάλου μήκους, αρκετές μικρού μήκος και τηλεοπτικές σειρές (με πιο γνωστό τους Βοργίες). Οπότε το 8ο αφιέρωμά μου είναι γι' αυτόν το σπουδαίο Σλιγκοριανό.
Δυστυχώς αυτή την πρώτη ταινία του σκηνοθέτη δεν την έχω δει και ούτε μπόρεσα να τη βρω κάπου για να τη δω. Αν κάποιος έχει τρόπο να την βρούμε ας ενημερώσει. Πάντως από την αρχή ο Jordan ασχολείται με το θέμα που προανέφερα. Ένα αστυνομικό θρίλερ στη Βόρεια Ιραλνδία είναι αυτή η ταινία, με πρωταγωνιστή τον Stephen Rea, από το Μπέλφαστ, ο οποίος παίζει σε αρκετά έργα του συμπατριώτη του, είτε ως πρωταγωνιστής είτε σε δεύτερους ρόλους.
Βρήκα μια σκηνή στο youtube από την ταινία κι αυτή θα δούμε....
Δυο χρόνια μετά ο Ιρλανδός σκηνοθέτης μας δίνει ένα παραμυθάκι. Μια διαφορετική ματιά στο παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας, με αρκετή φαντασία και υπερβολή. Το συνηθίζει ο Jordan να σκηνοθετεί (και πολλές φορές να γράφει) τέτοιου είδους ταινίες, που θα έλεγα ότι δεν είναι και η συμπάθειά μου.
Εδώ η συμμορία των λύκων φτιάχνει ένα extreme παραμύθι, πολύ πιο πέρα από την φαντασία.
Βαθμός: 2/10
Aυτή είναι μια ταινία με την οποίο ο Jordan, στην αρχή της καριέρας του, κάνει το βήμα παραπάνω που χρειαζόταν. Πρωταγωνιστής ο Bob Hoskins, σε δεύτερο ρόλο ο Michael Caine. Η ταινία δεν είναι ούτε σχετική με ΙΡΑ ούτε φαντασίας. Είναι μια ταινία που ασχολείται με τον υπόκοσμο και οι πρωταγωνιστές μπλέκουν σ' ένα κουβάρι που ο Ηοskins, ως οδηγός της πόρνης πολυτελείας Cathy Tyson, προσπαθεί να το λύσει και να την απελευθερώσει.
Βαθμός: 5/10
Tέσσερα χρόνια μετά το Company of Wolves ο σκηνοθέτης μας δίνει άλλη μια ιστορία φαντασίας. Μόνο που εδώ την εμπλουτίζει με αγγλικό χιούμορ, θυμίζοντας αρκετά Monty Pythons. Ένα κάστρο που ο ιδιοκτήτης του προσπαθεί με κάθε τρόπο να το γλυτώσει από κατάσχεση και σκαρφίζεται κάθε είδους παλαβομάρα. Με αρκετή υπερβολή, η ταινία είναι μια συρροή από γκάφες και απίθανες καταστάσεις, μέχρι να φτάσουμε στο τελικό στάδιο, όπου τα ψεύτικα φαντάσματα του κάστρου να γίνουν τελικά αληθινά!
Δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσε ιδιαίτερα, πέρα από 100' πλάκας και χαβαλέ.
Βαθμός: 3/10
Tον επόμενο χρόνο έρχεται η πραγματικά αστεία ταινία We're no angels, σε αμερικανικό στυλ πλέον κι όχι βασισμένη στο αγγλικό χιούμορ της προηγούμενης. Οι πρωταγωνιστές Robert de Niro και Sean Penn είναι πραγματικά κωμικοί (με την έννοια που πρέπει) και η ταινία, πέρα από το ότι βλέπεται ευχάριστα, προκαλεί κι αρκετό γέλιο. Η Demi Moore έρχεται να συμπληρώσει, ως κερασάκι στην τούρτα.
Βαθμός: 6/10
To "Θαύμα" θεωρώ ότι είναι η πρώτη ταινία που ο Ιρλανδός σκηνοθέτης βάζει μια πραγματική σκηνοθετική πινελιά. Μετά τα χαβαλετζίδικα προηγούμενα φίλμ εδώ καταπιάνεται με ένα σοβαρο θεμα, αν και η ταινία έχει αρκετές δόσεις χιούμορ (αλλά πρωταγωνιστεί το δράμα). Ένας πιτσιρικάς ερωτεύεται λάθος milf. Τρομερή femme fatale η Beverly D' Angelo, η οποία έμπλεξε με λάθος πιτσιρίκο. Γιατί τελικά ξετυλίγεται ένα απρόσμενο οιδιπόδειο, στο οποίο ο νεαρός έχει βουτήξει μέχρι τα μπούνια.
Αυτή η ταινία μάλλον ήταν ένα πρελούδιο γι' αυτό που θα ακολουθούσε.
Βαθμος: 6/10
Εδώ λοιπόν έχουμε το απόλυτο. Ο Neil Jordan σε τρομερή έμπνευση μας δίνει μια από τις καλύτερες ταινίες της δεκαετίας του '90. Δεν θα πω πολλά για την ταινία, όσοι δεν την έχετε δει νομίζω ότι χάνετε. Πάντως καταπιάνεται με το αγαπημένο μου θέμα του Ιρλανδικού στρατού και οι ανατροπές, ειδικά από το μέσο και μετά είναι συνεχείς. O Stephen Rea παρών και σ'αυτή την ταινία, μοιραία τύπισσα η Jaye Davidson στο ρόλο της Dil και ο Forest Whitaker που πρωταγωνιστεί στο ξεκίνημα.
Βαθμός: 10/10
Επιστροφή στο σινεμά του φανταστικού για τον Ιρλανδό σκηνοθέτη, με μια ταινία-σταθμό στις ταινίες που αναφέρονται σε βαμπίρ. Ίσως είναι η πιο καλοσκηνοθετημένη και "γεμάτη" ταινία του είδους. Με καστ που σπάει κόκκαλα, με τον Τομ Κρουζ βρυκόλακα, τον Μπρατ Πιτ βρυκόλακα, τον Αντόνιο Μπαντέρας βρυκόλακα!!! Εκπληκτική η πιτσιρίκα (τότε) Kirsten Dunst, η οποία τα τελευταία χρόνια κάνει καριέρα στις ταινίες του Spiderman. Σε ορισμένα σημεία το τραβάει αρκετά, σε ορισμένα πουλάει τρέλα αλλά ταινία με βαμπίρ είναι, τι περιμένετε;
Βαθμός: 7/10
Και ξανά στο ιρλανδικό στοιχείο. Όχι σχετικά με τον ΙΡΑ αυτή τη φορά αλλά μια ταινία - αφιέρωμα στον Μichael Collins, τον άνθρωπο που θεωρείται ότι έβαλε τα θεμέλια για να βγει η Ιρλανδία από το Ηνωμένο Βασίλειο και να γίνει ανεξάρτητη χώρα (με την απώλεια της Β.Ιρλανδίας βέβαια, που ποτέ δεν ενώθηκε με το υπόλοιπο νησί). Ιστορική ταινία με τον Liam Neeson στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Μόνο και μόνο ιστορικά, αξίζει να τη δει κανείς.
Βαθμός: 6/10
Την επόμενη χρονιά ο Neil Jordan σκηνοθετεί το Butcher Boy. Ένας απίστευτος πιτσιρικάς, ο Eammon Owens, που μετά έπαιξε και στο εξαιρετικό The Magdalene Sisters, δίνει ρεσιτάλ. Η ταινία βγάζει τη γλώσσα στον καθολικισμό, τον fake καθωσπρεπισμό, τον μικροαστισμό και όλα αυτά που κάνουν πολλούς να συμπεριφέρονται ψεύτικα και πολλούς άλλους να μην μπορούν να κάνουν όσα επιθυμούν. Ταινία με πολλά μηνύματα αλλά πανέξυνα δοσμένα από τον πανέξυπνο Ιρλανδό.
Ένα ψυχολογικό θρίλερ, με την πρωταγωνίστρια (Annette Bening) να βλέπει στα όνειρά της μελλοντικούς φόνους και, αφού χάσει κόρη και σύζυγο, κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να προλάβει τα χειρότερα. Όχι κάτι ιδιαίτερο, κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί. Γενικά καλοστημένο θρίλερ αλλά κοινότυπο.
Χωρίς μεγάλη χρονική απόσταση από το In Dreams βγήκε στους κινηματογράφους και το Τέλος μιας Σχέσης. Ο Ιρλανδός επιστρατεύει μεγάλα ονόματα όπως ο Ralph Fiennes και η Jylianne Moore για να μας δώσει μια ταινία (στην ουσία) ζήλιας, έρωτα, πόθου, πάθους και συζυγικής ανάγκης. Χωρίς μεγάλες ερμηνείες η ταινία θεωρείται μια κλασσική ταινία του είδους. Χαρακτηριστικό είναι ότι πρωταγωνιστεί ξανά ο Stephen Rea, ο οποίος έχει παίξει σχεδόν σε όλες τις ταινίες μέχρι τώρα του Jordan.
Την ίδια περίπου εποχή που κυκλοφορούσε στις αίθουσες το Ocean's Eleven, με την παρέλαση των σταρ, ο Ιρλανδός σκηνοθέτης κυκλοφορούσε τον "Kαλό Ληστή". Μια ταινία που πραγματεύεται κι αυτή μια ληστεία σε καζίνο, συγκεκριμένα στο Ριβιέρα του Μόντε Κάρλο, μια μέρα πριν το Γκραν Πρι (είναι και η συγκυρία τέτοια, αφού σε μερικές ημέρες έχουμε το Γκραν Πρι του Μόντε Κάρλο). Πολύ έξυπνη η ληστεία, με εμπνευστή τον Nick Nolte. Άλλο μεγάλο όνομα του φιλμ είναι ο Ralph Fiennes, που έπαιζε και στην προηγούμενη ταινία. Εδώ σε μικρό ρόλο. Επίσης, εμφανίζεται ως ηθοποιός και ο Κουστουρίτσα. Πολύ καλή η μουσική της ταινίας. Αξίζει να τη δει κανείς.
To "Πρωινό στον Πλούτωνα" είναι η "βιογραφία" (αν μπορώ να την περιγράψω έτσι) ενός τραβεστί, που τραβάει τα πάνδεινα σε μια ταραγμένη (λόγω ταραχών) Ιρλανδία και φεύγει για το Λονδίνο, όπου πιστεύει ότι θα "βρει την ησυχία" του. Τέλος πάντων, δεν είναι κι εκεί ρόδινα τα πράγματα... Πολύ καλός o Cillian Murphy στο ρόλο του/της Patrick Braden (Πάτρικ/Πάντυ/Πατρίσια).
Αν και η ταινία δεν έχει κάποια φοβερή και τρομερή υπόθεση, σκηνοθετικά ο Jordan είναι κορυφή σ'αυτό το φιλμ. Πολύ καλά πλάνα, άψογα σκηνοθετημένο, γενικά αν είχε σκηνοθετήσει έτσι ένα άλλο σενάριο τότε θα μιλάγαμε για σπουδαία ταινία. Και η μουσική άψογη.
Και μια αμερικανιά από τον Ιρλανδό σκηνοθέτη. Ταινία που δε νομίζω ότι διαφέρει από άλλα αστυνομικά θρίλερ καλού επιπέδου (δε μιλάμε για ταινίες που είναι για σκουπίδια). Η Jodie Foster στο ρόλο αυτής που κακοποιήθηκε αλλά έχασε και τον σύντροφό της από μια συμμορία στο Central Park. Κι αναλαμβάνει να πάρει το νόμο στα χέρια της, ενώ ο αστνομικός Terrence Howard ψάχνει να "βρει τη μπάλα" που χάθηκε. Αν και δεν είναι κάτι ιδιαίτερο το φιλμ, είναι χαρακτηριστική η άνεση του Ιραλνδού, μετά από τόσα χρόνια στη σκηνοθέσια, να μπορεί να"ταξιδεύει" χωρίς άγχος από το Σλίγκο στο Μόντε Κάρλο, από το Ντέρι στη Ν.Υόρκη κ.ο.κ. Για να μην αναφέρω τη "Συνέντευξη μ'εναν βρυκόλακα" που μας "ταξίδεψε" σε όλο τον κόσμο μέσα σ'ένα φιλμ.
Ενώ η προηγούμενη ταινία δεν είχε ίχνος φαντασίας, ετούτη εδώ είναι ένα εντελώς κόμικ-φιλμ. Η φαντασία στην εξουσία. O Jordan επιστρέφει στα πάτρια εδάφη και σκηνοθετεί την περιπέτεια ενός ψαρά στο Cork. Ο οποίος ψαρεύει την Ondine. Από εδώ και πέρα ξετυλίγεται ένα κουβάρι μπερδεμένο με τον μύθο των selkie, με αλκοολισμό, με αρρώστιες, με θρησκευτικές νύξεις κ.ά. που δεν τα αναφέρω γιατί θα χαθεί η μαγεία.
Αναφέρω μόνο ότι selkie ονομάζονται μυθολογικές γυναίκες-φώκιες αλλά η Ondine μόνο ως φώκια δεν θα την χαρακτήριζα. Η Μεξικάνα Alicja Bachleda είναι γκομενάρα.
Όπως και ο Jarmusch έτσι και ο Jordan στην τελευταία του ταινία ασχολείται με βαμπίρ. Όμως το κάνει με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Όχι με συνηθισμένα βαμπίρ. Εδώ έχουμε να κάνουμε με κάτι διαφορετικό. Η σκηνοθεσία, ειδικά στην αρχή, βασίζεται στην "τρέλα" του Lynch αλλά κάπου το χάνει ο Ιρλανδός και νομίζω ότι το φιλμ καταντάει ανούσιο στο τέλος.
Υ.Γ.1 Νομίζω ότι αυτή είναι η τέταρτη μόλις ταινία του Ιρλανδού (από τις 15 που έχει σκηνοθετήσει) στην οποία δεν παίζει ο συμπατριώτης του Stephen Rea!!
Πολύ καλή η τελευταία ταινία του ιρλανδού. Όχι κάτι πρωτότυπο σαν ιδέα, αλλά πολύ καλό ψυχολογικό θρίλερ, με υπέροχες ερμηνείες από Isabelle Huppert και Chloe Grace Moretz. Σίγουρα αξίζει να τη δει κανείς.
Μια χήρα προσπαθεί να "μπει" στις ζωές νεαρών κοριτσιών, δίνοντας νόημα στη μίζερη ζωή της. Αλλά η επιβολή αυτή ορισμένες φορές γίνεται υπερβολική κι οδηγεί σε ακραίες καταστάσεις.....
Ο ταβερνιάρης δήλωσε πως αν δεν πάτε Final Four δεν θα είναι του χρόνου στην ομάδα. Εντάξει εμείς ξέρουμε πόσο καραγκιόζης είναι ελπίζω να το μάθατε και εσείς. Χάνεις τον αγώνα οι παίκτες προβληματισμένοι τους πετάς και εσύ το μπαλάκι "εσείς φταίτε" φορτώνεις και άλλη πίεση
Τι να μας πει ρε το νούμερο. Έχω δει προπονητές να αναλύουν φάσεις που έγιναν μέσα στον αγώνα λάθη και τι έπρεπε να γίνει ε αυτό το νούμερο ανέλυσε τις φάσεις που και καλά έπρεπε να δοθούν φάουλ.
Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για να εξατομικεύσει το περιεχόμενο, να προσαρμόσει την εμπειρία σας και να σας κρατήσει συνδεδεμένο εάν εγγραφείτε.
Συνεχίζοντας τη χρήση αυτού του ιστότοπου, συναινείτε στη χρήση των cookie μας.
) είναι πολύ αγαπητός μου σκηνοθέτης ή μάλλον σκηνοθέτης που ασχολείται με ένα αγαπημένο θέμα, τον Ιρλανδικό Απελευθερωτικό Στρατό και όλα όσα συμβαίνουν στο νησί της Ιρλανδίας γενικά. Από το 1982 μέχρι τώρα έχει δώσει σπουδαίες ταινίες, έχει δώσει και "πατάτες" αλλά συνολικά το έργο του εμένα με βρίσκει φίλο. Συνολικά 17 ταινίες μεγάλου μήκους, αρκετές μικρού μήκος και τηλεοπτικές σειρές (με πιο γνωστό τους Βοργίες). Οπότε το 8ο αφιέρωμά μου είναι γι' αυτόν το σπουδαίο Σλιγκοριανό.
