Παίδες επιστροφή στα πάτρια εδάφη. Γύρισα χθες και οι εντυπώσεις οι καλύτερες. Δε νομίζω πως υπάρχει καλύτερη πόλη για να φας κάμποσα από τα φράγκα σου.
Είδαμε το μεγαλύτερο μέρος από το Παρίσι. Γυρίσαμε στα περισσότερα μέρη του. Δε θα γράψω λεπτομέρειες, αλλά μόνο αυτά που θεωρώ χρήσιμα για όποιον έχει σκοπό να πάει.
Κατά αρχάς το γεγονός πως όπου και να σταθείς και να κοιτάξεις βλέπεις τη φινέτσα τους. Ο καλύτερος τρόπος για να δεις τα πιο κλασικά μέρη είναι το Batobus (λεωφορείο του ποταμού) βγάζεις μια κάρτα και τη χρησιμοποιείς μπαίνοντας και βγαίνοντας συνέχεια σε κάθε του στάση στο Σηκουάνα. Ξεκινά από πύργο του Άιφελ και Τροκαντερό φτάνει κάνοντας στάσεις σε Λούβρο και ξανά μανά. Σε κάθε στάση κατεβαίνεις -βλέπεις χρησιμοποιώντας τα ποδαράκια σου τα πάντα (μόνο έτσι γνωρίζεις την πόλη) κάνοντας τις απαραίτητες στάσεις για ένα εσπρέσο ή μια κρέπα και βουρ για την επόμενη. Εκεί που χάζεψα περισσότερο ήταν οι ζωντανές παραστάσεις στους δρόμους που βλέπεις κάτω από τις γέφυρες στις όχθες: από απίστευτους μουσικούς-χορευτές-τους τύπους μαριονέτες κτλ. (από το απόγευμα και μετά).
Για όποιον είναι λάτρης του μετρό σε πάει παντού με χάρτες που σου δείχνουν τις γραμμές - τους σταθμούς και που αλλάζεις γραμμή. Πανεύκολα ακόμα και για μένα που είχα να μπω σε τρένο ή λεωφορείο κάτι χρόνια(πάρτε το μπιλιετάκι των δέκα εισιτηρίων γύρω στα δέκα ευρώ ή βγάλτε μια από τις κάρτες εβδομάδας).
Περιοχές που μου άρεσαν περισσότερο: Ντε λα Σιτέ (το νησάκι που βρίσκεται η Νοτρ Νταμ και η συνοικία Καρτιέ Λατέν που βρήκα και σουβλάκια με γύρο, αφού η κουζίνα τους για όσους δεν την έχουν συνηθίσει είναι δύσκολη)-το Σαν Ζερμέν με μπιστρό-μαγαζιά και πολύ ζωή και εκεί-η Μονμάρτρη (ωραία αλλά πολύ τουριστική)-Σαιν Μαρέ και Βαστίλη.
Το να πω για μουσεία αξιοθέατα δεν νομίζω αφού παρα είναι γνωστά. Μόνο αξίζουν δυο λόγια για το εντυπωσιακό εμπορικό τους κέντρο το Λαφαγιέτ που μόλις μπεις μέσα και κοιτάξεις γύρω και ψηλά παθαίνεις την πλάκα σου-χλιδή σε όλο της το μεγαλείο αλλά τρομερά καλόγουστη. Έχει ωραία συνολάκια σε τιμές 2,000-3,500
αλλά άμα κατέβεις όροφο βρίσκεις ρούχο η παπούτσι με δικές μας τιμές.
Όσοι πάτε το νεράκι στη τσάντα αφού άμα αγοράσεις από το δρόμο το μπουκαλάκι 2 με 2,5 ευρώ και άμα κάτσεις φτάνει τα 4-5. Το νερό τους πίνεται οπότε ζητάτε ουν καραφ ντο (μια καράφα νερό) άμα κάτσετε και δεν είστε για κρασιά.
Άμα κάτσετε για γαλλική κουζίνα θα την πληρώσετε, αλλιώς ιταλικό-Μακ Ντόναλτς-γύρος-κρέπες-πανίνι οι εναλλάκτικές για οικονομικότερα πράγματα.
Παπουτσάκια άνετα αφού πρέπει να είστε προετοιμασμένοι για ώρες αναμονής σε ουρές και περπατήματος.
Μη ψάχνετε περίπτερα για τσιγάρα- τα πουλάνε η μέσα σε cafe ή σε κάβες καπνού και δεν είναι πολλά τα μέρη που θα βρείτε.
Αρώματα στο Fragonard το πιο παλιό αρωματοπωλείο στο Παρίσι με δικά του αρώματα απίστευτα (οι γυναίκες τρελάθηκαν). Λα φαγιετ και Φραγκονα βρίσκονται καντά στην Όπερα. Υπάρχει και ένα καλό outlet αλλά δε πήγαμε και δε θυμάμαι που βρίσκεται.
Αν πάτε Ντίσνευ με το που πάτε τσεκάρετε παιχνίδι και βγάλτε fast pass για να μη λιώσετε στις ουρές. Το μόνο αρνητικό σε αυτό είναι ότι το επόμενο βγαίνει μετα από μια ώρα νομιζω. Πάμε πρωί κατά τις δέκα και φεύγουμε γύρω στις 8-8,30 χωρίς να τα προλάβουμε όλα.
Καλό είναι να έχετε μαζί κάποιον που να σκαμπάζει λίγα γαλλικά-δε μιλάνε αγγλικά και όσοι μιλάνε, μιλάνε με γαλλική προφορά και δε πιάνεις μιά.
Τελειώνοντας δε μπορώ να μην αναφερω αυτό που νιώθεις σαν Έλληνας στο Λούβρο, βλέποντας την Αφροδίτη της Μήλου και τη Νίκη της Σαμοθράκης στις πιο περίοπτες θέσεις του μουσείου (μαζί με τη Τζοκόντα είναι οι τρεις ντίβες του μουσείου). Περηφάνια, συγκίνηση, θαυμασμό για την ομορφιά τους και ένα τεράστιο θυμό που σε κάνει να θέλεις να αρχίσεις να φωνάζεις σαν τον τρελό μέσα στο Λούβρο "ΚΛΕΦΤΕΕΕΕΣ!!!!!!!!" αυτά είναι δικά μας ρεεεεεεεεεεεεε!!!!!!!!!!
Πάντως οι Γάλλοι δε παίζονται-έχουν κάνει το Παρίσι πραγματικά μια απίστευτη πόλη και δυστυχώς οι συγκρίσεις με Αθήνα (πέρα από την Ακρόπολη και μνημεία) είναι τραγικές για εμάς.
Είδαμε το μεγαλύτερο μέρος από το Παρίσι. Γυρίσαμε στα περισσότερα μέρη του. Δε θα γράψω λεπτομέρειες, αλλά μόνο αυτά που θεωρώ χρήσιμα για όποιον έχει σκοπό να πάει.
Κατά αρχάς το γεγονός πως όπου και να σταθείς και να κοιτάξεις βλέπεις τη φινέτσα τους. Ο καλύτερος τρόπος για να δεις τα πιο κλασικά μέρη είναι το Batobus (λεωφορείο του ποταμού) βγάζεις μια κάρτα και τη χρησιμοποιείς μπαίνοντας και βγαίνοντας συνέχεια σε κάθε του στάση στο Σηκουάνα. Ξεκινά από πύργο του Άιφελ και Τροκαντερό φτάνει κάνοντας στάσεις σε Λούβρο και ξανά μανά. Σε κάθε στάση κατεβαίνεις -βλέπεις χρησιμοποιώντας τα ποδαράκια σου τα πάντα (μόνο έτσι γνωρίζεις την πόλη) κάνοντας τις απαραίτητες στάσεις για ένα εσπρέσο ή μια κρέπα και βουρ για την επόμενη. Εκεί που χάζεψα περισσότερο ήταν οι ζωντανές παραστάσεις στους δρόμους που βλέπεις κάτω από τις γέφυρες στις όχθες: από απίστευτους μουσικούς-χορευτές-τους τύπους μαριονέτες κτλ. (από το απόγευμα και μετά).
Για όποιον είναι λάτρης του μετρό σε πάει παντού με χάρτες που σου δείχνουν τις γραμμές - τους σταθμούς και που αλλάζεις γραμμή. Πανεύκολα ακόμα και για μένα που είχα να μπω σε τρένο ή λεωφορείο κάτι χρόνια(πάρτε το μπιλιετάκι των δέκα εισιτηρίων γύρω στα δέκα ευρώ ή βγάλτε μια από τις κάρτες εβδομάδας).
Περιοχές που μου άρεσαν περισσότερο: Ντε λα Σιτέ (το νησάκι που βρίσκεται η Νοτρ Νταμ και η συνοικία Καρτιέ Λατέν που βρήκα και σουβλάκια με γύρο, αφού η κουζίνα τους για όσους δεν την έχουν συνηθίσει είναι δύσκολη)-το Σαν Ζερμέν με μπιστρό-μαγαζιά και πολύ ζωή και εκεί-η Μονμάρτρη (ωραία αλλά πολύ τουριστική)-Σαιν Μαρέ και Βαστίλη.
Το να πω για μουσεία αξιοθέατα δεν νομίζω αφού παρα είναι γνωστά. Μόνο αξίζουν δυο λόγια για το εντυπωσιακό εμπορικό τους κέντρο το Λαφαγιέτ που μόλις μπεις μέσα και κοιτάξεις γύρω και ψηλά παθαίνεις την πλάκα σου-χλιδή σε όλο της το μεγαλείο αλλά τρομερά καλόγουστη. Έχει ωραία συνολάκια σε τιμές 2,000-3,500
αλλά άμα κατέβεις όροφο βρίσκεις ρούχο η παπούτσι με δικές μας τιμές.Όσοι πάτε το νεράκι στη τσάντα αφού άμα αγοράσεις από το δρόμο το μπουκαλάκι 2 με 2,5 ευρώ και άμα κάτσεις φτάνει τα 4-5. Το νερό τους πίνεται οπότε ζητάτε ουν καραφ ντο (μια καράφα νερό) άμα κάτσετε και δεν είστε για κρασιά.
Άμα κάτσετε για γαλλική κουζίνα θα την πληρώσετε, αλλιώς ιταλικό-Μακ Ντόναλτς-γύρος-κρέπες-πανίνι οι εναλλάκτικές για οικονομικότερα πράγματα.
Παπουτσάκια άνετα αφού πρέπει να είστε προετοιμασμένοι για ώρες αναμονής σε ουρές και περπατήματος.
Μη ψάχνετε περίπτερα για τσιγάρα- τα πουλάνε η μέσα σε cafe ή σε κάβες καπνού και δεν είναι πολλά τα μέρη που θα βρείτε.
Αρώματα στο Fragonard το πιο παλιό αρωματοπωλείο στο Παρίσι με δικά του αρώματα απίστευτα (οι γυναίκες τρελάθηκαν). Λα φαγιετ και Φραγκονα βρίσκονται καντά στην Όπερα. Υπάρχει και ένα καλό outlet αλλά δε πήγαμε και δε θυμάμαι που βρίσκεται.
Αν πάτε Ντίσνευ με το που πάτε τσεκάρετε παιχνίδι και βγάλτε fast pass για να μη λιώσετε στις ουρές. Το μόνο αρνητικό σε αυτό είναι ότι το επόμενο βγαίνει μετα από μια ώρα νομιζω. Πάμε πρωί κατά τις δέκα και φεύγουμε γύρω στις 8-8,30 χωρίς να τα προλάβουμε όλα.
Καλό είναι να έχετε μαζί κάποιον που να σκαμπάζει λίγα γαλλικά-δε μιλάνε αγγλικά και όσοι μιλάνε, μιλάνε με γαλλική προφορά και δε πιάνεις μιά.
Τελειώνοντας δε μπορώ να μην αναφερω αυτό που νιώθεις σαν Έλληνας στο Λούβρο, βλέποντας την Αφροδίτη της Μήλου και τη Νίκη της Σαμοθράκης στις πιο περίοπτες θέσεις του μουσείου (μαζί με τη Τζοκόντα είναι οι τρεις ντίβες του μουσείου). Περηφάνια, συγκίνηση, θαυμασμό για την ομορφιά τους και ένα τεράστιο θυμό που σε κάνει να θέλεις να αρχίσεις να φωνάζεις σαν τον τρελό μέσα στο Λούβρο "ΚΛΕΦΤΕΕΕΕΣ!!!!!!!!" αυτά είναι δικά μας ρεεεεεεεεεεεεε!!!!!!!!!!
Πάντως οι Γάλλοι δε παίζονται-έχουν κάνει το Παρίσι πραγματικά μια απίστευτη πόλη και δυστυχώς οι συγκρίσεις με Αθήνα (πέρα από την Ακρόπολη και μνημεία) είναι τραγικές για εμάς.
