Ακούμε για στημένα συνέχεια.
Κάτι Κεραϊλίδηδες και σία μας τα έχουν ζαλίσει, έχουν φτιάξει και ειδικά σάϊτ.
Αλλά στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχουν στημένα, στη σύγχρονη εποχή τουλάχιστον.
Την παλιά εποχή δεν ξέρω. Είχαμε το Μίλαν - Μπενφίκα το 1961, το Παναθηναϊκός - Ερυθρός Αστέρας το 1971 αλλά ήταν παλιά χρόνια αυτά.
Η ιστορική γελοιογραφία του Μητρόπουλου με έναν τερματοφύλακα να πηδάει και να πιάνει μία δεσμίδα χιλιάρικα ενώ η μπάλα μπαίνει γκολ από την άλλη, δεν θα γινόταν καν κατανοητή σήμερα.
Λένε λοιπόν οι Κεραϊλίδηδες για κάποιους αγώνες, αλλά τι αγώνες είναι αυτοί ;
Παίζει Αθηναϊκός - ΠΑΣ Γιάννινα, ο Αθηναϊκός είναι μαθηματικά σωσμένος, ο ΠΑΣ θέλει το διπλό για να σωθεί, οι πρόεδροι είναι φίλοι. Τα ξέρει και ο τελευταίος μοίραξ της πλατείας Μοναστηρακίου αυτά - πηγαίνετε εσείς να παίξετε άσσο.
Είναι κι άλλα παρόμοια. Η Ρεάλ Μαδρίτης κερδίζει 3-0 τη Σάλκε εκτός, στον επαναληπτικό κοιμούνται όλοι και γίνεται 2-3 το αποτέλεσμα. Πηγαίνετε πάλι να παίξετε άσσο.
Μιλάμε όμως στα νορμάλ παιχνίδια δεν υπάρχουν αυτά. Όλες οι ομάδες έχουν λαό. Ακόμα και η Δόξα Βύρωνος αν καταφέρει κάποτε να χτυπήσει άνοδο στη σουπερλίγκ για πρώτη φορά στην ιστορία της, το γήπεδο θα γεμίζει από 25,000 Βυρωνιώτες κάθε Κυριακή.
Non so στα τετράποδα.
Και σ' αυτά υπάρχει κίνητρο νίκης -το έπαθλο της ιπποδρομίας και το μικρότερο έπαθλο της β' θέσεως- αλλά δεν υπάρχουν φίλαθλοι.
Δεν υπάρχουν ούτε Μαρινοπουλικοί, ούτε Κουηνσγουεϊκοί στην Ελλάδα.
Αυτοί μπορεί να είναι ρισπέκτ και οι δύο αλλά τι είδους φίλαθλοι να υπάρχουν ;
Μπορεί λοιπόν τόσο ο ένας όσο και ο άλλος να πει άστον σήμερα τον Αστραχάν - θα τον κερδίσουμε τον άλλο μήνα και να παίξει τα άλλα !.
Ειδικά η Μαρινοπούλου όχι, δεν θα το έκανε ποτέ. Αλλά όλοι υπόλοιποι - άστε με !
Δεν υπάρχει νόμος που να απαγορεύει στα πρόσωπα που τελούν κάτω από τις διαταγές του τζόκεϋ κλαμπ να συμμετέχουν στο στοίχημα. Μόνο για τους αναβάτες υπάρχει απαγόρευση αλλά για όλους τους άλλους δεν υπάρχει ! Ο Ανδριανός πήγε να φτιάξει ένα τέτοιο νόμο το 2014, αλλά έπεσε η κυβέρνηση, μετά επενέβησαν οι ψυχραιμότεροι και τέτοιος νόμος δεν φτιάχτηκε ποτέ.
Τότε που πήγαινε ο νόμος Ανδριανού προς ψήφιση μου λέγανε μερικοί "και καλά, και τι έγινε ; ελέγχεται αυτό ; σιγά μην ελέγχεται !". Η γνώμη μου όμως είναι ότι κατά μέγα μέρος ελέγχεται.
Επίσης άλλοι που είναι φίλοι του προκαθορισμένου και δεν ξέρουν μου λέγανε "αν τα βρεις τα άλογα θα πληρωθείς, τι σε πειράζει που θα πληρωθεί και ο ιδιοκτήτης ;". Δεν είναι έτσι όμως. Στον ιππόδρομο η διαφορά στα dividends με in crowd - καρχαρίες και χωρίς in crowd - καρχαρίες είναι μεγάλη.
Αυτά λοιπόν ως προς τη θεωρία.
Ας πάμε τώρα να δούμε και στην πράξη πως μπορεί να γίνει το ιπποδρομιακό στήσιμο.
Κυκλοφορούν διάφορες ιστορίες για αγρίους που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
Εγώ θα σας πω ότι για στήσιμο επί μονίμου βάσεως παραδοσιακά υπάρχουν δύο τρόποι:
Δεν μιλάμε για που και που η αλεπού, σπείρες παικτών διάφορες, πονηροί σταυλίτες και τέτοια, μιλάμε για επί μονίμου βάσεως.
Ο ένας είναι το ξύλο. Ο σταύλος των ξυλοφορτωτών με τα σπαθόλουρα τους έχει όλους τους άλλους να κάθονται προσοχή και τους βαράει. Όμως έτσι προκύπτουν συγκρούσεις και πολύ γρήγορα χαλάει η δουλειά. Ο δολοφονηθείς το 2001 Μιχαηλίδης (πιλάφας) έκανε λέει τέτοια. Αλλά και η σπείρα Ναστούλη των δολοφόνων έκανε χειρότερα. Ήρθαν σε μετωπική σύγκρουση, πήγε ο ένας στο χώμα, ο άλλος στη φυλακή.
Ο άλλος τρόπος είναι οι νονοί. Ο Αλ Καπόνε που είχε ιπποδρόμιο δικό του τη δεκαετία του 20 έστηνε όλες τις κούρσες. Εδώ είμαστε πιό κοντά.
Τι μπορεί να γίνει λοιπόν - που έλεγε και ο Βλαντιμίρ Ιλίτς Λένιν ;
Είμαστε 40-50 άτομα που έχουμε τα άλογα.
Το ζητούμενο είναι:
α) Να κερδίζουμε όλοι.
β) Να μην μένει κανένας παραπονεμένος.
γ) Σαν αποτέλεσμα του κερδίσματος να μην διαχέεται πολύ η πληροφορία ώστε να μην έχουμε καλές αποδόσεις (να μην γίνεται μπανιστίρ-ντουλάπ η κατάσταση).
Ουσιαστικά πάμε να ψειρίσουμε τα θύματα. Τα λεφτά, όλα μαζί θυμάτων και πονηρών, μπαίνουν ως γνωστόν σε ένα μεγάλο kitty και μετά μοιράζονται. Εμείς λοιπόν ο ρόλος μας είναι να ψειρίσουμε τα θύματα.
Δημιουργούμε λοιπόν εμείς οι 40-50 ένα conclavium. Έχουμε μία δημοκρατικά εκλεγμένη διοίκηση, ας πούμε οι τρεις κυριώτεροι συντονιστές του φόρουμ ότι την αποτελούν.
Εμείς μελετάμε την κατάσταση, είμαστε ενημερωμένοι αλλά παίρνουμε και ακριβές ραπόρτο από τους υπόλοιπους.
Βλέπουμε ένα άλογο φαβορί, ή δύο, ότι τα έχουν ταϊσει τετράφυλλο τριφύλλι και είναι η ώρα τους να κερδίσουν. Αυτά το αφήνουμε να κερδίσουν, γιατί αλλοιώς πότε θα κερδίσουν ; Του αγίου Βαρθολομαίου ; Βλέπουμε και κάποια άλλα, φαβορί ή δευτεροτρίτα φαβορί και αποφασίζουμε.
Λίγο πριν από τις ιπποδρομίες παίρνουμε τηλέφωνο 10 σταύλους και δίνουμε εντολές "εσύ πας, εσύ δεν πας, εσύ δεν πας, εσύ πας, εσύ πας, εσύ δεν πας ...". 10 φτάνει, δεν θέλουμε άλλους.
Μ' αυτό τον τρόπο τόσο εμείς οι ίδιοι όσο και οι 10 αποδέκτες τηλεφωνημάτων αποτελούν το in-crowd της συγκεκριμένης ιπποδρομίας. Αυτοί που τους λέμε "πας για κούρσα" κάνει να κερδίζουν και έπαθλο και στοίχημα, αυτοί που τους λέμε δεν πας κάνει να κερδίζουν μόνο στο στοίχημα - παίζοντας έξω τα δικά τους.
Οι υπόλοιποι ; Οι υπόλοιποι εκ των ημετέρων αφού δεν τους πήραμε τηλέφωνο πάει και να πει ότι δεν είναι η μέρα τους να παίξουν. Το κατανοούν, δεν παίζουν, ή αν παίξουν από μόνοι τους παίρνουν την ευθύνη και ο θεός βοηθός !
Η διαχειριστική ομάδα ; Οι της διαχειριστικής ομάδος έχουν δώσει όρκο τιμής να μην είναι "greedy on the table". Δεν τους συμφέρει να παρασπονδίσουν, θα είναι και λακασματέγιεβιτς αν το κάνουν αυτό.
Είναι 100% εγγυημένη η μέθοδος ; Όχι δεν είναι, πάντα κάτι μπορεί να πάει στραβά σε μία ιπποδρομία, αλλά είναι 70-80% εγγυημένη. Το 70-80% είναι υπεραρκετό για να δουλέψει το σύστημα.
Αυτά λοιπό γίνονται σε όλο τον κόσμο ;
Ψιλογίνονται, αλλού γίνονται λιγώτερα, αλλού περισσότερα, αλλού βρίσκονται ακόμα στις παλιές εποχές.
Ένας σταυλίτης από το Ιράκ που σύχναζε σε μιά κοντινή καφετέρια μου έλεγε κάποτε για τον Σαντάμ ότι είχε τον αδερφό του διευθυντή της αστυνομίας και ο αδερφός του Σαντάμ έγραφε τα αποτελέσματα των ιπποδρομιών σε ένα χαρτάκι το μεσημέρι και φυσικά του τα φέρνανε όλα.
Αλλά σε μεγάλες χώρες με δεκάδες των δεκάδων χιλιάδων στόλους άλογα ίσως είναι πιό δύσκολο να γίνουν (π.χ. Αγγλία-Γαλλία).
Δεν πάει να πει και ότι εκεί είναι καλά, για το λαό που παίζει ιππόδρομο, γιατί υπάρχουν οι φορογκανιότες των μπουκ και υπάρχουν και οι μεγαλοκαρχαρίες, αλλά είναι πιό δύσκολο να γίνει εντελώς ροντέο η υπόθεση.
Εδώ στην Ελλάδα το έτος 2009 είχαμε 2000 άλογα, τώρα καμιά 200αριά μόνο !
Για του λόγου το αληθές, μου έχει τύχει εμένα το εξής:
To 1996 στο Φαληρικό Δέλτα.
Κάπου είχα διαβάσει στα ψιλά των εφημερίδων ότι επισκέπτεται την Ελλάδα ο Παραγουανός αθάνατος, εν όψει ψηφοφορίας "the city ees Athens".
Ξεκινάνε οι ιπποδρομίες και παρατηρώ ότι όλες έρχονται φαβορί. Α-Β του βιβλίου, ούτε καν Β-Α η Α-Γ !
Φτάνουμε στη 5η ιπποδρομία, έρχεται και με βρίσκει ένας γνωστός.
Ρε συ κοιμάσαι τον ύπνο του δικαίου μου λέει, δεν έχεις πάρει χαμπάρι τι γίνεται ;
Όχι του λέω, δεν έχω πάρει χαμπάρι τι γίνεται.
Ήρθε ο Παραγουανός μου λέει στο VIP και γι αυτό στήνουνε όλες τις κούρσες βιβλίο επί βιβλίο για να παίζει αυτός.
Πάω μαζί με τον τύπο μέσα στην αίθουσα που παιζόντουσαν τα στοιχήματα και γινόταν ο χαμός. Τοίχοι να ξηλώνονται από χαρτάκια των φαβορί συνδυασμών από το ένα άκρο ως το άλλο, διότι όλοι είχαν μάθει περί Παραγουανού !
Παίζω κι εγώ ένα δίδυμο λοιπόν, το 2-4, το θυμάμαι. Πενιχρή η απόδοση αλλά έγινε.
Μέχρι το βράδυ συνέχισε αυτό.
Για παρόμοια δε με Παραγουανό φάση στο Φάληρο λένε το 1971 με τον διαιτητή Ελιέ του Παναθηναϊκός-Έβερτον, αλλά τότε ήμουνα μικρός εγώ και διάβαζα.
Κάτι Κεραϊλίδηδες και σία μας τα έχουν ζαλίσει, έχουν φτιάξει και ειδικά σάϊτ.
Αλλά στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχουν στημένα, στη σύγχρονη εποχή τουλάχιστον.
Την παλιά εποχή δεν ξέρω. Είχαμε το Μίλαν - Μπενφίκα το 1961, το Παναθηναϊκός - Ερυθρός Αστέρας το 1971 αλλά ήταν παλιά χρόνια αυτά.
Η ιστορική γελοιογραφία του Μητρόπουλου με έναν τερματοφύλακα να πηδάει και να πιάνει μία δεσμίδα χιλιάρικα ενώ η μπάλα μπαίνει γκολ από την άλλη, δεν θα γινόταν καν κατανοητή σήμερα.
Λένε λοιπόν οι Κεραϊλίδηδες για κάποιους αγώνες, αλλά τι αγώνες είναι αυτοί ;
Παίζει Αθηναϊκός - ΠΑΣ Γιάννινα, ο Αθηναϊκός είναι μαθηματικά σωσμένος, ο ΠΑΣ θέλει το διπλό για να σωθεί, οι πρόεδροι είναι φίλοι. Τα ξέρει και ο τελευταίος μοίραξ της πλατείας Μοναστηρακίου αυτά - πηγαίνετε εσείς να παίξετε άσσο.
Είναι κι άλλα παρόμοια. Η Ρεάλ Μαδρίτης κερδίζει 3-0 τη Σάλκε εκτός, στον επαναληπτικό κοιμούνται όλοι και γίνεται 2-3 το αποτέλεσμα. Πηγαίνετε πάλι να παίξετε άσσο.
Μιλάμε όμως στα νορμάλ παιχνίδια δεν υπάρχουν αυτά. Όλες οι ομάδες έχουν λαό. Ακόμα και η Δόξα Βύρωνος αν καταφέρει κάποτε να χτυπήσει άνοδο στη σουπερλίγκ για πρώτη φορά στην ιστορία της, το γήπεδο θα γεμίζει από 25,000 Βυρωνιώτες κάθε Κυριακή.
Non so στα τετράποδα.
Και σ' αυτά υπάρχει κίνητρο νίκης -το έπαθλο της ιπποδρομίας και το μικρότερο έπαθλο της β' θέσεως- αλλά δεν υπάρχουν φίλαθλοι.
Δεν υπάρχουν ούτε Μαρινοπουλικοί, ούτε Κουηνσγουεϊκοί στην Ελλάδα.
Αυτοί μπορεί να είναι ρισπέκτ και οι δύο αλλά τι είδους φίλαθλοι να υπάρχουν ;
Μπορεί λοιπόν τόσο ο ένας όσο και ο άλλος να πει άστον σήμερα τον Αστραχάν - θα τον κερδίσουμε τον άλλο μήνα και να παίξει τα άλλα !.
Ειδικά η Μαρινοπούλου όχι, δεν θα το έκανε ποτέ. Αλλά όλοι υπόλοιποι - άστε με !
Δεν υπάρχει νόμος που να απαγορεύει στα πρόσωπα που τελούν κάτω από τις διαταγές του τζόκεϋ κλαμπ να συμμετέχουν στο στοίχημα. Μόνο για τους αναβάτες υπάρχει απαγόρευση αλλά για όλους τους άλλους δεν υπάρχει ! Ο Ανδριανός πήγε να φτιάξει ένα τέτοιο νόμο το 2014, αλλά έπεσε η κυβέρνηση, μετά επενέβησαν οι ψυχραιμότεροι και τέτοιος νόμος δεν φτιάχτηκε ποτέ.
Τότε που πήγαινε ο νόμος Ανδριανού προς ψήφιση μου λέγανε μερικοί "και καλά, και τι έγινε ; ελέγχεται αυτό ; σιγά μην ελέγχεται !". Η γνώμη μου όμως είναι ότι κατά μέγα μέρος ελέγχεται.
Επίσης άλλοι που είναι φίλοι του προκαθορισμένου και δεν ξέρουν μου λέγανε "αν τα βρεις τα άλογα θα πληρωθείς, τι σε πειράζει που θα πληρωθεί και ο ιδιοκτήτης ;". Δεν είναι έτσι όμως. Στον ιππόδρομο η διαφορά στα dividends με in crowd - καρχαρίες και χωρίς in crowd - καρχαρίες είναι μεγάλη.
Αυτά λοιπόν ως προς τη θεωρία.
Ας πάμε τώρα να δούμε και στην πράξη πως μπορεί να γίνει το ιπποδρομιακό στήσιμο.
Κυκλοφορούν διάφορες ιστορίες για αγρίους που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
Εγώ θα σας πω ότι για στήσιμο επί μονίμου βάσεως παραδοσιακά υπάρχουν δύο τρόποι:
Δεν μιλάμε για που και που η αλεπού, σπείρες παικτών διάφορες, πονηροί σταυλίτες και τέτοια, μιλάμε για επί μονίμου βάσεως.
Ο ένας είναι το ξύλο. Ο σταύλος των ξυλοφορτωτών με τα σπαθόλουρα τους έχει όλους τους άλλους να κάθονται προσοχή και τους βαράει. Όμως έτσι προκύπτουν συγκρούσεις και πολύ γρήγορα χαλάει η δουλειά. Ο δολοφονηθείς το 2001 Μιχαηλίδης (πιλάφας) έκανε λέει τέτοια. Αλλά και η σπείρα Ναστούλη των δολοφόνων έκανε χειρότερα. Ήρθαν σε μετωπική σύγκρουση, πήγε ο ένας στο χώμα, ο άλλος στη φυλακή.
Ο άλλος τρόπος είναι οι νονοί. Ο Αλ Καπόνε που είχε ιπποδρόμιο δικό του τη δεκαετία του 20 έστηνε όλες τις κούρσες. Εδώ είμαστε πιό κοντά.
Τι μπορεί να γίνει λοιπόν - που έλεγε και ο Βλαντιμίρ Ιλίτς Λένιν ;
Είμαστε 40-50 άτομα που έχουμε τα άλογα.
Το ζητούμενο είναι:
α) Να κερδίζουμε όλοι.
β) Να μην μένει κανένας παραπονεμένος.
γ) Σαν αποτέλεσμα του κερδίσματος να μην διαχέεται πολύ η πληροφορία ώστε να μην έχουμε καλές αποδόσεις (να μην γίνεται μπανιστίρ-ντουλάπ η κατάσταση).
Ουσιαστικά πάμε να ψειρίσουμε τα θύματα. Τα λεφτά, όλα μαζί θυμάτων και πονηρών, μπαίνουν ως γνωστόν σε ένα μεγάλο kitty και μετά μοιράζονται. Εμείς λοιπόν ο ρόλος μας είναι να ψειρίσουμε τα θύματα.
Δημιουργούμε λοιπόν εμείς οι 40-50 ένα conclavium. Έχουμε μία δημοκρατικά εκλεγμένη διοίκηση, ας πούμε οι τρεις κυριώτεροι συντονιστές του φόρουμ ότι την αποτελούν.
Εμείς μελετάμε την κατάσταση, είμαστε ενημερωμένοι αλλά παίρνουμε και ακριβές ραπόρτο από τους υπόλοιπους.
Βλέπουμε ένα άλογο φαβορί, ή δύο, ότι τα έχουν ταϊσει τετράφυλλο τριφύλλι και είναι η ώρα τους να κερδίσουν. Αυτά το αφήνουμε να κερδίσουν, γιατί αλλοιώς πότε θα κερδίσουν ; Του αγίου Βαρθολομαίου ; Βλέπουμε και κάποια άλλα, φαβορί ή δευτεροτρίτα φαβορί και αποφασίζουμε.
Λίγο πριν από τις ιπποδρομίες παίρνουμε τηλέφωνο 10 σταύλους και δίνουμε εντολές "εσύ πας, εσύ δεν πας, εσύ δεν πας, εσύ πας, εσύ πας, εσύ δεν πας ...". 10 φτάνει, δεν θέλουμε άλλους.
Μ' αυτό τον τρόπο τόσο εμείς οι ίδιοι όσο και οι 10 αποδέκτες τηλεφωνημάτων αποτελούν το in-crowd της συγκεκριμένης ιπποδρομίας. Αυτοί που τους λέμε "πας για κούρσα" κάνει να κερδίζουν και έπαθλο και στοίχημα, αυτοί που τους λέμε δεν πας κάνει να κερδίζουν μόνο στο στοίχημα - παίζοντας έξω τα δικά τους.
Οι υπόλοιποι ; Οι υπόλοιποι εκ των ημετέρων αφού δεν τους πήραμε τηλέφωνο πάει και να πει ότι δεν είναι η μέρα τους να παίξουν. Το κατανοούν, δεν παίζουν, ή αν παίξουν από μόνοι τους παίρνουν την ευθύνη και ο θεός βοηθός !
Η διαχειριστική ομάδα ; Οι της διαχειριστικής ομάδος έχουν δώσει όρκο τιμής να μην είναι "greedy on the table". Δεν τους συμφέρει να παρασπονδίσουν, θα είναι και λακασματέγιεβιτς αν το κάνουν αυτό.
Είναι 100% εγγυημένη η μέθοδος ; Όχι δεν είναι, πάντα κάτι μπορεί να πάει στραβά σε μία ιπποδρομία, αλλά είναι 70-80% εγγυημένη. Το 70-80% είναι υπεραρκετό για να δουλέψει το σύστημα.
Αυτά λοιπό γίνονται σε όλο τον κόσμο ;
Ψιλογίνονται, αλλού γίνονται λιγώτερα, αλλού περισσότερα, αλλού βρίσκονται ακόμα στις παλιές εποχές.
Ένας σταυλίτης από το Ιράκ που σύχναζε σε μιά κοντινή καφετέρια μου έλεγε κάποτε για τον Σαντάμ ότι είχε τον αδερφό του διευθυντή της αστυνομίας και ο αδερφός του Σαντάμ έγραφε τα αποτελέσματα των ιπποδρομιών σε ένα χαρτάκι το μεσημέρι και φυσικά του τα φέρνανε όλα.
Αλλά σε μεγάλες χώρες με δεκάδες των δεκάδων χιλιάδων στόλους άλογα ίσως είναι πιό δύσκολο να γίνουν (π.χ. Αγγλία-Γαλλία).
Δεν πάει να πει και ότι εκεί είναι καλά, για το λαό που παίζει ιππόδρομο, γιατί υπάρχουν οι φορογκανιότες των μπουκ και υπάρχουν και οι μεγαλοκαρχαρίες, αλλά είναι πιό δύσκολο να γίνει εντελώς ροντέο η υπόθεση.
Εδώ στην Ελλάδα το έτος 2009 είχαμε 2000 άλογα, τώρα καμιά 200αριά μόνο !
Για του λόγου το αληθές, μου έχει τύχει εμένα το εξής:
To 1996 στο Φαληρικό Δέλτα.
Κάπου είχα διαβάσει στα ψιλά των εφημερίδων ότι επισκέπτεται την Ελλάδα ο Παραγουανός αθάνατος, εν όψει ψηφοφορίας "the city ees Athens".
Ξεκινάνε οι ιπποδρομίες και παρατηρώ ότι όλες έρχονται φαβορί. Α-Β του βιβλίου, ούτε καν Β-Α η Α-Γ !
Φτάνουμε στη 5η ιπποδρομία, έρχεται και με βρίσκει ένας γνωστός.
Ρε συ κοιμάσαι τον ύπνο του δικαίου μου λέει, δεν έχεις πάρει χαμπάρι τι γίνεται ;
Όχι του λέω, δεν έχω πάρει χαμπάρι τι γίνεται.
Ήρθε ο Παραγουανός μου λέει στο VIP και γι αυτό στήνουνε όλες τις κούρσες βιβλίο επί βιβλίο για να παίζει αυτός.
Πάω μαζί με τον τύπο μέσα στην αίθουσα που παιζόντουσαν τα στοιχήματα και γινόταν ο χαμός. Τοίχοι να ξηλώνονται από χαρτάκια των φαβορί συνδυασμών από το ένα άκρο ως το άλλο, διότι όλοι είχαν μάθει περί Παραγουανού !
Παίζω κι εγώ ένα δίδυμο λοιπόν, το 2-4, το θυμάμαι. Πενιχρή η απόδοση αλλά έγινε.
Μέχρι το βράδυ συνέχισε αυτό.
Για παρόμοια δε με Παραγουανό φάση στο Φάληρο λένε το 1971 με τον διαιτητή Ελιέ του Παναθηναϊκός-Έβερτον, αλλά τότε ήμουνα μικρός εγώ και διάβαζα.