100 χιλιόμετρα βορειοανατολικά του Λονδίνου υπάρχει μια από τις παλαιότερες πόλης της Αγγλίας. Μάλιστα είναι παραθαλάσσια, με το πασίγνωστο βιομηχανικό λιμάνι της εδώ και αιώνες το οποίο επί των ημερών μας έγινε μια από τις καλύτερες σύγχρονες μαρίνες που φιλοξενεί πανάκριβα σκάφη από όλο τον κόσμο! Ιδρύθηκε την κλασική σαξονική περίοδο και μέχρι σήμερα είναι μια πόλη με τεράστια οικονομική σημασία!
Στην πόλη αυτή το 1878 ιδρύθηκε και ένας ποδοσφαιρικός σύλλογος η πασίγνωστη και αξιαγάπητη Ίπσουιτς Τάουν. Αρχικά ο σύλλογος μάλλον βολόδερνε... μέχρι το το 1888 όπου οι ιθύνοντες πήραν την απόφαση να συνενωθούν με μια τοπική ομάδα...ράγκμπυ... και έτσι δημιουργήθηκε η Ipswich Town Football Club. Επέλεξαν για χρώματα το γαλάζιο με το λευκό και κατασκεύασαν το θρυλικό για τους παλαιότερους Πόρτμαντ Ρόουντ. Ποδοσφαιριστές μαζί με παίκτες του ράγκμπυ λοιπόν και αν σου βαστάει σκάσε μύτη στα μέρη μας και όχι μόνο...
Το 1961 με το που πάτησε το πόδι της στην τότε Πρέμιερ Λιγκ... τους πήρε το πρωτάθλημα το οποίο έμελλε να είναι και το μοναδικό της. Και 17 χρόνια μετά (1977/78) μέσα στο Γουέμπλευ, όλη η ομάδα ανέβηκε τα περίφημα 39 σκαλιά για να παραλάβει από την βασίλισσα και να σηκώσει στον γκρίζο ουρανό του Λονδίνου το ένα και μοναδικό Κύπελο που κατάκτησε, κερδίζοντας με 1-0 τους κανονιέρηδες του Λονδίνου. Και τρία χρόνια αργότερα κέρδισε και το Κύπελο ΟΥΕΦΑ όταν στον τελικό κέρδισε την Ολλανδική ΑΖ Άλκμααρ, με προπονητή έναν μουρλό που με μαστίγιο διόρθωνε τα λάθη των παικτών.
Οι παλαιότεροι θα θυμόμαστε τον προπονητή Μπόμπι Ρόμπσον, εκείνον τον εξαιρετικό τύπο που από το 1968 ανέλαβε να την οδηγήσει σε θριάμβους και τα κατάφερε μια χαρά! Το 1982 όμως ο εν λόγω προπονητής υποχρεώθηκε να αναλάβει την τύχη της Εθνικής ομάδας με αποτέλεσμα στα επόμενα χρόνια η Ίπσουιτς να φτάσει μέχρι την 2η κατηγορία και να παραμείνει μέχρι το 1993.
Από φέτος λοιπόν και μετά από 22 χρόνια, η Ίπσουιτς βρίσκεται στα μεγάλα Βικτωριανά σαλόνια με τα παχιά χαλιά (λάφυρα ινδοπακιστανικά) και προσπαθεί να κρατηθεί ζωντανή ανάμεσα στα θηρία! Με 9 βαθμούς στα 13 ματς δεν μπορεί να κοιμάται ήσυχη. Έκανε 2 πολύ καλές εμφανίζεις κλέβοντας 4 βαθμούς από Τότεναμ και Μάντσ. Γιουν. αλλά με την τελευταία αντίπαλο της, την ομάδα του Έλληνα Μαρινάκη, έσπασε τα μούτρα της χάνοντας με 1-0.
Σήμερα καλωσορίζει την γνωστή μας από το αφιέρωμα Λονδρέζικο απόγευμα! Κρύσταλ Πάλας! Τους ίδιους βαθμούς έχουν οι Λονδρέζοι, χωρίς να έχουν κερδίσει ματς στα προηγούμενα τέσσερα παιχνίδια της και στο τελευταίο ματς εντός έδρας έφερε 1-1 κόντρα στην Νιούκαστλ. Με απλά λόγια η Ίπσουιτς έχει τέσσερις ισοπαλίες στα τελευταία πέντε εντός έδρας ματς και η Κρίσταλ Πάλας έχει τρεις ισοπαλίες στα προηγούμενα τέσσερα παιχνίδια της.
Όμως το καλύτερο απ΄όλα είναι ότι και οι δύο αντίπαλοι έχουν ενέργεια και δύναμη! Παίζουν τα παιχνίδια τους ανοιχτά και κοιτούν τον αντίπαλο στα μάτια! Εντάξει, σίγουρα η Κρύσταλ Πάλας μπορεί να έχει περισσότερο πείρα λόγω περισσότερων χρόνων παραμονής στην Πρέμιερ αλλά αυτό...δεν λέει και απολύτως τίποτα! Οι γηπεδούχοι δεν το πουλάνε εύκολα το τομάρι τους ενώ οι φιλοξενούμενοι είναι σκληρά καρύδια! Ιδρώνουν τις φανέλες τους και οι δύο αντίπαλοι και αν βρισκόμουν έξω από την είσοδο για να μπω μέσα στις εξέδρες και μου την "έπεφτε" κανένας μπουκ... θα ποντάριζα μόνο ένα 5λιρο στην ισοπαλία!
Και όταν τελειώσει ο αγώνας, ανεξαρτήτου αποτελέσματος, να είστε σίγουροι ότι θα αποχωρίσετε ευχαριστημένος από το γήπεδο! Οι γηπεδούχοι είναι φιλόξενη "φάρα", δεν δημιουργούν προβλήματα και αυτό φαίνεται από τις χιλιάδες παιδάκια που μαζί με τους γονείς τους ενισχύουν την ομάδα, χειροκροτούν ακόμη και τον αντίπαλο και τους ενδιαφέρει πολύ να δουν ποδοσφαιρικό θέαμα! (Κάτι σαν και...εμάς δηλ.)
Και όταν έρθει η "άγια ώρα"... μπείτε με ευγένεια στο μπαρ, αφού πρώτα σκουπίσετε τα πόδια σας στο εξωτερικό χαλάκι, χαιρετίστε χαμογελώντας και καθίστε στο ψηλό σκαμπό. Ο μπάρμαν θα σας καταλάβει ότι είστε Έλληνας και δώστε του χρόνο να σας "σκανάρει". Θα σας ρωτήσει αν θέλετε..."ξανθιά ή μελαχρινή"... Πείτε του χωρίς μορφασμούς και δηθενιές πως... "θα τις δοκιμάσω και τις δύο". Και σε χρόνο μέσα στα παλίσια του σωστού σερβρίσματος θα βρεθούν μπροστά σας και οι δύο...μαζί με ένα πολύ διακριτικό μπολάκι με αλμυρά. Εκείνη την στιγμή σηκώστε τα φρύδια σας για να καταλάβει πως το μπολάκι πρέπει να εξαφανιστεί από μπροστά σας!
Τότε με μεγάλη ικανοποίηση ο μπάρμπαν θα σας πει στα Αγγλικά (εννοείται) - Πολύ καλά, σερβίρω σε έναν άξιο φίλαθλο - επισκέπτη του Πόρτμαντ Ρόουντ. Τώρα αν μετά από τις 2 μπύρες κάνετε κέφι, γουστάρετε να πείτε και ένα ουίσκι, προσοχή... Το πολύ μέχρι δύο παγάκια επιτρέπουν οι Άγγλοι μπάρμαν. Μη τολμήσετε δε να προσθέσετε...κόα κόλα στο ουίσκι τους... Θα κατηγορηθείτε για ασέβεια έναντι της τοπικής κοινωνίας αλλά και του ιερατείου της. Και το χειρότερο; Θα σας πει πως..."σε λάθος πόλη ήρθες Έλληνα. Στο Νόριτς έπρεπε να πας, 70 χιλιόμετρα από εδώ, που έχουν και τα "καναρίνια" την...ασήμαντη Νόργουιτς για ομάδα και που τους κερδίζουμε στα μεγάλα μεταξύ μας ντέρμπι. Για εκεί είσαι"...
Φυσικά εμείς οι Έλληνες είμαστε βαθύτατα γνώστες του "τι πρέπει και τι δεν πρέπει"
... δεν κάνουμε ποτέ...παρατυπίες! 
Την καλημέρα μου σε όλους τους φίλους επισκέπτες του ib
Στην πόλη αυτή το 1878 ιδρύθηκε και ένας ποδοσφαιρικός σύλλογος η πασίγνωστη και αξιαγάπητη Ίπσουιτς Τάουν. Αρχικά ο σύλλογος μάλλον βολόδερνε... μέχρι το το 1888 όπου οι ιθύνοντες πήραν την απόφαση να συνενωθούν με μια τοπική ομάδα...ράγκμπυ... και έτσι δημιουργήθηκε η Ipswich Town Football Club. Επέλεξαν για χρώματα το γαλάζιο με το λευκό και κατασκεύασαν το θρυλικό για τους παλαιότερους Πόρτμαντ Ρόουντ. Ποδοσφαιριστές μαζί με παίκτες του ράγκμπυ λοιπόν και αν σου βαστάει σκάσε μύτη στα μέρη μας και όχι μόνο...
Το 1961 με το που πάτησε το πόδι της στην τότε Πρέμιερ Λιγκ... τους πήρε το πρωτάθλημα το οποίο έμελλε να είναι και το μοναδικό της. Και 17 χρόνια μετά (1977/78) μέσα στο Γουέμπλευ, όλη η ομάδα ανέβηκε τα περίφημα 39 σκαλιά για να παραλάβει από την βασίλισσα και να σηκώσει στον γκρίζο ουρανό του Λονδίνου το ένα και μοναδικό Κύπελο που κατάκτησε, κερδίζοντας με 1-0 τους κανονιέρηδες του Λονδίνου. Και τρία χρόνια αργότερα κέρδισε και το Κύπελο ΟΥΕΦΑ όταν στον τελικό κέρδισε την Ολλανδική ΑΖ Άλκμααρ, με προπονητή έναν μουρλό που με μαστίγιο διόρθωνε τα λάθη των παικτών.
Οι παλαιότεροι θα θυμόμαστε τον προπονητή Μπόμπι Ρόμπσον, εκείνον τον εξαιρετικό τύπο που από το 1968 ανέλαβε να την οδηγήσει σε θριάμβους και τα κατάφερε μια χαρά! Το 1982 όμως ο εν λόγω προπονητής υποχρεώθηκε να αναλάβει την τύχη της Εθνικής ομάδας με αποτέλεσμα στα επόμενα χρόνια η Ίπσουιτς να φτάσει μέχρι την 2η κατηγορία και να παραμείνει μέχρι το 1993.
Από φέτος λοιπόν και μετά από 22 χρόνια, η Ίπσουιτς βρίσκεται στα μεγάλα Βικτωριανά σαλόνια με τα παχιά χαλιά (λάφυρα ινδοπακιστανικά) και προσπαθεί να κρατηθεί ζωντανή ανάμεσα στα θηρία! Με 9 βαθμούς στα 13 ματς δεν μπορεί να κοιμάται ήσυχη. Έκανε 2 πολύ καλές εμφανίζεις κλέβοντας 4 βαθμούς από Τότεναμ και Μάντσ. Γιουν. αλλά με την τελευταία αντίπαλο της, την ομάδα του Έλληνα Μαρινάκη, έσπασε τα μούτρα της χάνοντας με 1-0.
Σήμερα καλωσορίζει την γνωστή μας από το αφιέρωμα Λονδρέζικο απόγευμα! Κρύσταλ Πάλας! Τους ίδιους βαθμούς έχουν οι Λονδρέζοι, χωρίς να έχουν κερδίσει ματς στα προηγούμενα τέσσερα παιχνίδια της και στο τελευταίο ματς εντός έδρας έφερε 1-1 κόντρα στην Νιούκαστλ. Με απλά λόγια η Ίπσουιτς έχει τέσσερις ισοπαλίες στα τελευταία πέντε εντός έδρας ματς και η Κρίσταλ Πάλας έχει τρεις ισοπαλίες στα προηγούμενα τέσσερα παιχνίδια της.
Όμως το καλύτερο απ΄όλα είναι ότι και οι δύο αντίπαλοι έχουν ενέργεια και δύναμη! Παίζουν τα παιχνίδια τους ανοιχτά και κοιτούν τον αντίπαλο στα μάτια! Εντάξει, σίγουρα η Κρύσταλ Πάλας μπορεί να έχει περισσότερο πείρα λόγω περισσότερων χρόνων παραμονής στην Πρέμιερ αλλά αυτό...δεν λέει και απολύτως τίποτα! Οι γηπεδούχοι δεν το πουλάνε εύκολα το τομάρι τους ενώ οι φιλοξενούμενοι είναι σκληρά καρύδια! Ιδρώνουν τις φανέλες τους και οι δύο αντίπαλοι και αν βρισκόμουν έξω από την είσοδο για να μπω μέσα στις εξέδρες και μου την "έπεφτε" κανένας μπουκ... θα ποντάριζα μόνο ένα 5λιρο στην ισοπαλία!
Και όταν τελειώσει ο αγώνας, ανεξαρτήτου αποτελέσματος, να είστε σίγουροι ότι θα αποχωρίσετε ευχαριστημένος από το γήπεδο! Οι γηπεδούχοι είναι φιλόξενη "φάρα", δεν δημιουργούν προβλήματα και αυτό φαίνεται από τις χιλιάδες παιδάκια που μαζί με τους γονείς τους ενισχύουν την ομάδα, χειροκροτούν ακόμη και τον αντίπαλο και τους ενδιαφέρει πολύ να δουν ποδοσφαιρικό θέαμα! (Κάτι σαν και...εμάς δηλ.)
Και όταν έρθει η "άγια ώρα"... μπείτε με ευγένεια στο μπαρ, αφού πρώτα σκουπίσετε τα πόδια σας στο εξωτερικό χαλάκι, χαιρετίστε χαμογελώντας και καθίστε στο ψηλό σκαμπό. Ο μπάρμαν θα σας καταλάβει ότι είστε Έλληνας και δώστε του χρόνο να σας "σκανάρει". Θα σας ρωτήσει αν θέλετε..."ξανθιά ή μελαχρινή"... Πείτε του χωρίς μορφασμούς και δηθενιές πως... "θα τις δοκιμάσω και τις δύο". Και σε χρόνο μέσα στα παλίσια του σωστού σερβρίσματος θα βρεθούν μπροστά σας και οι δύο...μαζί με ένα πολύ διακριτικό μπολάκι με αλμυρά. Εκείνη την στιγμή σηκώστε τα φρύδια σας για να καταλάβει πως το μπολάκι πρέπει να εξαφανιστεί από μπροστά σας!
Τότε με μεγάλη ικανοποίηση ο μπάρμπαν θα σας πει στα Αγγλικά (εννοείται) - Πολύ καλά, σερβίρω σε έναν άξιο φίλαθλο - επισκέπτη του Πόρτμαντ Ρόουντ. Τώρα αν μετά από τις 2 μπύρες κάνετε κέφι, γουστάρετε να πείτε και ένα ουίσκι, προσοχή... Το πολύ μέχρι δύο παγάκια επιτρέπουν οι Άγγλοι μπάρμαν. Μη τολμήσετε δε να προσθέσετε...κόα κόλα στο ουίσκι τους... Θα κατηγορηθείτε για ασέβεια έναντι της τοπικής κοινωνίας αλλά και του ιερατείου της. Και το χειρότερο; Θα σας πει πως..."σε λάθος πόλη ήρθες Έλληνα. Στο Νόριτς έπρεπε να πας, 70 χιλιόμετρα από εδώ, που έχουν και τα "καναρίνια" την...ασήμαντη Νόργουιτς για ομάδα και που τους κερδίζουμε στα μεγάλα μεταξύ μας ντέρμπι. Για εκεί είσαι"...
Φυσικά εμείς οι Έλληνες είμαστε βαθύτατα γνώστες του "τι πρέπει και τι δεν πρέπει"
... δεν κάνουμε ποτέ...παρατυπίες! Την καλημέρα μου σε όλους τους φίλους επισκέπτες του ib
Συνημμένα
Τελευταία επεξεργασία:
