( κείμενο
που με τροποποιησεις εχει δημοσιευθει και σε εφημεριδα του χώρου )
''με την άδεια του φίλου μου δημοσιογράφου''
Ακόμα ένα βήμα
Ο εκκολαπτόμενος νόμος των τυχερών παιχνιδιών έκανε ακόμα ένα βήμα, από τον μονοψήφιο αριθμό δρασκελιών που υπολείπονται για να στεφθεί με επιτυχία ο αρχικός κυβερνητικός σχεδιασμός. Τρία από αυτά είναι η λειτουργία της ΕΕΕΠ και η συγγραφή του Κανονισμού Παιγνίων και του Κώδικα Δεοντολογίας Παιγνίων.
Το έναυσμα για το νοικοκύρεμα μιας απόλυτα άναρχης αγοράς που μπήκε στη δεύτερη δεκαετία λειτουργίας της, δόθηκε στην Κυβέρνηση από τη θηλιά Νο1 του μνημονίου. Αν δεν είχαμε δεσμευτεί για 700.000.000 ευρώ έσοδα μέσα στο 2011 και περίπου 1,5 δις προβλεπόμενα έσοδα κατά τα τρία πρώτα χρόνια λειτουργίας της αγοράς, καμία κυβέρνηση δεν έμπαινε στη διαδικασία ενός τόσο δύσκολου εγχειρήματος. Δεν εξετάζουμε το ενδεχόμενο, αν ως χώρα, δεν είχαμε τον οικονομικό βραχνά, οπότε θα συνεχίζαμε να εθελοτυφλούμε στην ανάγκη ρύθμισης μιας αγοράς που λειτουργούσε είτε άδικα και αναποτελεσματικά είτε παράνομα. Το παρελθόν όλοι το γνωρίζουμε, αλλά, είμαστε υποχρεωμένοι να ενδιαφερόμαστε για το παρόν και το μέλλον.
Ότι θα φτάναμε σε αυτό το βήμα ήταν βέβαιο. Προς τιμήν της Κυβέρνησης, στον συγκεκριμένο νόμο, συνεχίζει να στοχεύει σε έσοδα, αλλά παράλληλα δείχνει ότι προσεγγίζει σφαιρικά το θέμα της εύρυθμης λειτουργίας μιας δυναμικής αγοράς. Οσοι ασχολούνται με την παρασκευή του νόμου αφουγκράζονται κάθε κοινή ή εξειδικευμένη γνώμη.
Ο χρόνος που αναμένεται το νομοσχέδιο να επιστρέψει από την Κοινότητα - με σημαντικές παρατηρήσεις - είναι ορισμένος για το τέλος Απριλίου. Οι μήνες μέχρι το τέλος του 2011 μοιάζουν ικανοποιητικό χρονικό διάστημα για να ολοκληρωθεί η οικοδόμηση της Ελληνικής Αγοράς Τυχερών Παιχνιδιών.
Η Αγορά είναι ένα δέντρο. Με ρίζες και κορμό στο έδαφος και κλαδιά που έχουν τάση να φουντώνουν στον διαδικτυακό, ή όποιον επικοινωνιακό «αέρα». Αυτή θα είναι και η βασική δυσκολία για την Κοινοτική έγκριση καθώς, στην παρούσα φάση, η λειτουργία τυχερών παιχνιδιών στο έδαφος θα έχει να αντιμετωπίσει σοβαρά θέματα ανταγωνιστικότητας. Αυτό είναι το ένα δέντρο, αυτό του… δάσους της παγκόσμιας αγοράς τυχερών παιχνιδιών. Είναι βέβαιο ότι η Κοινότητα βλέπει συνολικά το θέμα των τυχερών παιχνιδιών και όχι μεμονωμένα στην Ελλάδα.
Ο στρατηγικός σχεδιασμός της διοίκησης Σπανουδάκη – Σταματόπουλου για την εικόνα της ΟΠΑΠ Α.Ε. δείχνει να είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Αυτή που χαράχτηκε από την Κυβέρνηση, ώστε να αναδεικνύει, σχεδιάζει και πραγματοποιεί επιστροφές στην Κοινωνία από τα κέρδη των τυχερών παιχνιδιών (ή τη χασούρα των παικτών αν προτιμάτε) και επιτάσσει την τοποθέτηση στη θέση του οδηγού την ΟΠΑΠ Α.Ε. στον τομέα του «υπεύθυνου παιχνιδιού». Δηλαδή, τα αυτονόητα που έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και χρόνια από τον ΟΠΑΠ. Κάλλιο αργά – παρά ποτέ, λοιπόν…
Είναι εμφανής η προσπάθεια αφ-ερμαφροδιτισμού της εταιρίας, η χάραξη μιας κόκκινης γραμμής στο παρελθόν και ο σχεδιασμός μιας εθνικά υπεύθυνης λειτουργίας που αρμόζει σε έναν Κολοσσό τζίρων όπως η ΟΠΑΠ Α.Ε.
Το 0,36% των εισπράξεων της ΟΠΑΠ Α.Ε. που διατίθεται σε κοινωνικές παροχές πρέπει να αυξηθεί σε όφελος της κοινωνίας. Το μόνο παιχνίδι του Οργανισμού που, όλα αυτά τα χρόνια, «κέρδισε» 1% από τον τζίρο για κάλυψη κοινωνικής ανάγκης είναι το ανύπαρκτο σε τζίρους. Το «Προπογκολ».
Η Κυβέρνηση τόλμησε να θέσει όριο ενηλικίωσης για τα τυχερά παιχνίδια τα 21 και όχι τα 18 χρόνια, κατανοώντας και νουθετώντας επιχειρήματα της σημασίας που έχει το όριο «ενηλικίωσης» για τη συμμετοχή ενός πολίτη σε τυχερά παιχνίδια.
Μια κίνηση που δείχνει ότι αυτό που καταφέρνει να αποφύγει είναι ο ψόγος ότι «θέλει να δημιουργήσει μια στρατιά νέων τζογαδόρων». Εύγε!
Μια κίνηση που μπορεί να παράγει εντυπωσιακό πτωτικό διάγραμμα για το προβληματικό παιχνίδι σε βάθος δεκαετίας. Η θέσεις της στήλης στη διαφορά μεταξύ 18 και 21 χρονών
Κάθε περιορισμός που δεν δημιουργεί προβλήματα ανταγωνισμού και έχει κατεύθυνση προς τη μείωση των τυχερών παιχνιδιών (και δη Στη νεολαία) έχει εξασφαλισμένη την Κοινοτική έγκριση.
Ο δίκαιος σχεδιασμός της Κυβέρνησης περιλαμβάνει το μίνιμουμ 80% επιστροφή στους παίκτες. Μια αγορά που οι πρώτες φήμες την ήθελαν να σχεδιάζει έσοδα με το απαγορευτικό «9,50 με 10,50%» επί του τζίρου, αυτό που πήγε στο λειτουργικά ασύμφορο 6% επί του τζίρου και σήμερα φτάνει στη φορολόγηση του «30% των μικτών κερδών» των εταιριών που θα αδειοδοτηθούν. Λογικά, από αυτό το νούμερο θα έχουμε μια τελική προσαρμογή της τάξης του 10% με αποτέλεσμα να έχουμε ένα βιώσιμο μοντέλο.
Μια φορολόγηση που μοιάζει υψηλή, αλλά, υπό προϋποθέσεις, μπορεί να γίνει αποδεκτή. Διαβάζοντας στο Υπουργικό σημείωμα «Χρηματοδότηση σημαντικών κοινωνικών πολιτικών, για άτομα με αναπηρίες, για την καταπολέμηση της ανεργίας, για την ενίσχυση των δομών απεξάρτησης από τα παίγνια ή άλλους εθισμούς, για τον πολιτισμό και τον αθλητισμό, με διάθεση ποσοστού τουλάχιστον 20% από τη συμμετοχή του Δημοσίου στα μικτά κέρδη των επιχειρήσεων.».
Το μόνο που χρειάζεται στην καθαρογραφή του νόμου που θα οδηγηθεί στο Ελληνικό Κοινοβούλιο είναι να γίνει ξεκάθαρο ότι το 20% από τα φορολογητέα έσοδα που θα προκύψουν από τη νεογέννητη αγορά. Θα εξασφαλίσει χρήματα ώστε να καλυφθούν κοινωνικές ανάγκες. Και η τρέχουσα και οι επόμενες κυβερνήσεις αυτού του τόπου υποχρεούνται να βοηθήσουν έναν οικονομικά δέσμιο λαό στη δύσκολη πορεία που διαφαίνεται.
Οι κοινωνικές ανάγκες είναι αυτές που, ολοένα και περισσότερο, θα εντάσσονται στις… προσαρμογές που μας υποχρεώνουν οι δανειστές μας.
Τα νούμερα έτσι κι αλλιώς δεν βγαίνουν και η ελληνική οικονομική υποτέλεια είναι δεδομένη, τουλάχιστον σε ορίζοντα εικοσαετίας.
Κεφάλαια και τόκους θέλουν να πάρουν οι δανειστές μας και οι αριθμοί δεν τους βγαίνουν.
Η Κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου έχει μια χρυσή ευκαιρία να μπαλώσει τα μυριάδες σημάδια που έχει αποκομίσει η σοσιαλιστική ιδεολογική ταυτότητα του ΠΑΣΟΚ από τη διακήρυξη εκείνης της μακρινής 3<SUP>ης</SUP> του Σεπτέμβρη μέχρι τη σημερινή κατάσταση οικονομικού πολέμου που καλείται να σταθεί όρθια. Να αποκομίσει από τα τυχερά παιχνίδια ένα μεγάλο ποσό που θα εξασφαλιστεί από τις απαιτήσεις των δανειστών μας. Από αυτό το ανεξάρτητο ταμείο θα μπορέσουμε, ως χώρα, να χρηματοδοτήσουμε είτε τα συσσίτια που θα χρειαστούν για να ταΐσετε τον εξαθλιωμένο λαό (η απαισιόδοξη εκδοχή), είτε να ανοίξουμε (ξανά) τα σχολεία, τα νοσοκομεία κ.λπ που θα γκρεμίσει το μνημόνιο μέχρι το 2015 (η αισιόδοξη εκδοχή).
Αν το 20% από το «30% των μικτών κερδών», ήτοι το 6%, επιστρέφει στην ελληνική κοινωνία, το υπολειπόμενο 24% φορολογίας θα τύχει υποχρεωτικής θετικής αντιμετώπισης από τους πάμπολλους έλληνες επιχειρηματίες που έχουν σκοπό να συνεχίσουν να επενδύουν στην ελληνική αγορά και αναμένουν την αδειοδότησή της.
Οσο η φορολόγηση τείνει στο 21% των ανωνύμων εταιριών, τόσο θα κερδίζει σε επιχειρηματικό ενδιαφέρον.
Ολοι καταλαβαίνουν τις ανάγκες του λαού και ο καθένας, από το δικό του μετερίζι, οφείλει να βοηθήσει την «πιο όμορφη χώρα του κόσμου» να σταθεί ξανά στα πόδια της.
Στα ευχάριστα πολλά θετικά σημεία του νομοσχεδίου βγαίνει μια αισιοδοξία, βλέπε «15 έως 50 άδειες μετά από διεθνή πλειοδοτικό διαγωνισμό», με τις 10 έως 20 άδειες να μοιάζουν το «ταβάνι» του αριθμού των εταιριών που θα εκδηλώσουν ενδιαφέρον!
Στα «αινίγματα» του σχεδίου νόμου «καθώς και φόρος 10% στα κέρδη των παικτών», που αδιευκρίνιστα φέρεται να ανήκει στην ενότητα «Γενικές υποχρεώσεις αδειούχων, παρόχων και φορέων». Αν αυτό το «10%» είναι το ίδιο που ισχύει στο έδαφος (μετά τις μάχες που δόθηκαν μαζί με τους πράκτορες για το παράλογο: Φόρος από το πρώτο ευρώ!), απλά, διευκρινίστε το.
Ελλιπές και το «Κάτοχοι άδειας μπορούν να είναι κεφαλαιουχικές εταιρείες με κατατεθειμένο κεφάλαιο τουλάχιστον 200.000 ευρώ και σύσταση εγγύησης ύψους 100.000 ευρώ.». Οι κάτοχοι αδείας θα πρέπει να έχουν ικανοποιητική «κάβα». Σε βάθος χρόνου ο μπουκ θα κερδίσει, αλλά, πρέπει να εγγυάται ότι «κεφαλαιουχικά» θα έχει άμεσα να πληρώσει, μια Δευτέρα, μετά από ένα καλό Σαββατοκύριακο για τους παίκτες. Μπορείτε να δεσμεύσετε ικανοποιητικά ποσά με συμφέροντες όρους για την πενταετία της αδειοδότησης, αλλά και να χτίσετε σε βάσεις αξιοπιστίας την ανταγωνιστική και δίκαιη αγορά που παλεύετε να σχεδιάσετε.
Όμως, προσπαθώντας να φτάσετε σε ένα ενδιαφέρον επιχειρηματικό μοντέλο που θα είναι ελκυστικό για επενδύσεις, τόσο θα παράγετε προβλήματα αμφίδρομου ανταγωνισμού στο έδαφος.
Κάποτε η στήλη χαρακτήριζε ως βραδυφλεγή βόμβα κάθε κυβερνητικού σχεδιασμού για ρύθμιση της αγοράς το παιχνίδι στο έδαφος, τώρα πλέον και μετά το προδικαστικό ερώτημα του ΣτΕ, το θέμα είναι ορατό και άμεσα συνδεδεμένο με το «σχέδιο νόμου Νο3» που δόθηκε στη δημοσιότητα με τη μορφή Υπουργικού Σημειώματος. Ένα πρόβλημα που θα πρέπει να έχει άμεσα τη λύση του και περνά μέσα από συμφωνία με τους πράκτορες.
Οι πράκτορες του ΟΠΑΠ, αντί να σχεδιάζουν «αγωνιστικές κινήσεις» θα πρέπει να στοχεύσουν (και να επιδιώξουν) στην ανάγκη έναρξης συζητήσεων για τη ρύθμιση της αγοράς στο έδαφος. Ισως ήρθε ο καιρός να πάψουν να κολυμπούν κόντρα στο ρεύμα του ποταμού (βλέπε: όχι στο ίντερνετ) και να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην – αναπόφευκτη – ρύθμιση και του παιχνιδιού στο έδαφος, διασφαλίζοντας τα μεσοπρόθεσμα συμφέροντά τους. Τώρα, που φαίνεται ξεκάθαρα ότι οι προφορικές διαβεβαιώσεις των πολιτικών απέχουν πολύ από το τελικό σχέδιο (μέχρι νεοτέρας) ρύθμισης της αγοράς, το συμφέρον των πρακτόρων είναι να στοχεύσουν σε επιχειρηματικά κέρδη από το νομοσχέδιο, ή τμήμα του τρέχοντος νόμου που σύντομα θα αναφέρεται στο παιχνίδι στο έδαφος.
Αντε, με το καλό να τελειώνουμε με το… δέντρο της Ελληνικής Αγοράς Τυχερών Παιγνίων, ώστε, σύσσωμη ως χώρα, να ασχοληθούμε με το αχανές δάσος της ταχύτατα αναπτυσσόμενης Παγκόσμιας Αγοράς Τυχερών Παιχνιδιών και να εκμεταλλευτούμε τις διαφαινόμενες εξελίξεις του καλοκαιριού.
που με τροποποιησεις εχει δημοσιευθει και σε εφημεριδα του χώρου )
''με την άδεια του φίλου μου δημοσιογράφου''
Ακόμα ένα βήμα
Ο εκκολαπτόμενος νόμος των τυχερών παιχνιδιών έκανε ακόμα ένα βήμα, από τον μονοψήφιο αριθμό δρασκελιών που υπολείπονται για να στεφθεί με επιτυχία ο αρχικός κυβερνητικός σχεδιασμός. Τρία από αυτά είναι η λειτουργία της ΕΕΕΠ και η συγγραφή του Κανονισμού Παιγνίων και του Κώδικα Δεοντολογίας Παιγνίων.
Το έναυσμα για το νοικοκύρεμα μιας απόλυτα άναρχης αγοράς που μπήκε στη δεύτερη δεκαετία λειτουργίας της, δόθηκε στην Κυβέρνηση από τη θηλιά Νο1 του μνημονίου. Αν δεν είχαμε δεσμευτεί για 700.000.000 ευρώ έσοδα μέσα στο 2011 και περίπου 1,5 δις προβλεπόμενα έσοδα κατά τα τρία πρώτα χρόνια λειτουργίας της αγοράς, καμία κυβέρνηση δεν έμπαινε στη διαδικασία ενός τόσο δύσκολου εγχειρήματος. Δεν εξετάζουμε το ενδεχόμενο, αν ως χώρα, δεν είχαμε τον οικονομικό βραχνά, οπότε θα συνεχίζαμε να εθελοτυφλούμε στην ανάγκη ρύθμισης μιας αγοράς που λειτουργούσε είτε άδικα και αναποτελεσματικά είτε παράνομα. Το παρελθόν όλοι το γνωρίζουμε, αλλά, είμαστε υποχρεωμένοι να ενδιαφερόμαστε για το παρόν και το μέλλον.
Ότι θα φτάναμε σε αυτό το βήμα ήταν βέβαιο. Προς τιμήν της Κυβέρνησης, στον συγκεκριμένο νόμο, συνεχίζει να στοχεύει σε έσοδα, αλλά παράλληλα δείχνει ότι προσεγγίζει σφαιρικά το θέμα της εύρυθμης λειτουργίας μιας δυναμικής αγοράς. Οσοι ασχολούνται με την παρασκευή του νόμου αφουγκράζονται κάθε κοινή ή εξειδικευμένη γνώμη.
Ο χρόνος που αναμένεται το νομοσχέδιο να επιστρέψει από την Κοινότητα - με σημαντικές παρατηρήσεις - είναι ορισμένος για το τέλος Απριλίου. Οι μήνες μέχρι το τέλος του 2011 μοιάζουν ικανοποιητικό χρονικό διάστημα για να ολοκληρωθεί η οικοδόμηση της Ελληνικής Αγοράς Τυχερών Παιχνιδιών.
Η Αγορά είναι ένα δέντρο. Με ρίζες και κορμό στο έδαφος και κλαδιά που έχουν τάση να φουντώνουν στον διαδικτυακό, ή όποιον επικοινωνιακό «αέρα». Αυτή θα είναι και η βασική δυσκολία για την Κοινοτική έγκριση καθώς, στην παρούσα φάση, η λειτουργία τυχερών παιχνιδιών στο έδαφος θα έχει να αντιμετωπίσει σοβαρά θέματα ανταγωνιστικότητας. Αυτό είναι το ένα δέντρο, αυτό του… δάσους της παγκόσμιας αγοράς τυχερών παιχνιδιών. Είναι βέβαιο ότι η Κοινότητα βλέπει συνολικά το θέμα των τυχερών παιχνιδιών και όχι μεμονωμένα στην Ελλάδα.
Ο στρατηγικός σχεδιασμός της διοίκησης Σπανουδάκη – Σταματόπουλου για την εικόνα της ΟΠΑΠ Α.Ε. δείχνει να είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Αυτή που χαράχτηκε από την Κυβέρνηση, ώστε να αναδεικνύει, σχεδιάζει και πραγματοποιεί επιστροφές στην Κοινωνία από τα κέρδη των τυχερών παιχνιδιών (ή τη χασούρα των παικτών αν προτιμάτε) και επιτάσσει την τοποθέτηση στη θέση του οδηγού την ΟΠΑΠ Α.Ε. στον τομέα του «υπεύθυνου παιχνιδιού». Δηλαδή, τα αυτονόητα που έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και χρόνια από τον ΟΠΑΠ. Κάλλιο αργά – παρά ποτέ, λοιπόν…
Είναι εμφανής η προσπάθεια αφ-ερμαφροδιτισμού της εταιρίας, η χάραξη μιας κόκκινης γραμμής στο παρελθόν και ο σχεδιασμός μιας εθνικά υπεύθυνης λειτουργίας που αρμόζει σε έναν Κολοσσό τζίρων όπως η ΟΠΑΠ Α.Ε.
Το 0,36% των εισπράξεων της ΟΠΑΠ Α.Ε. που διατίθεται σε κοινωνικές παροχές πρέπει να αυξηθεί σε όφελος της κοινωνίας. Το μόνο παιχνίδι του Οργανισμού που, όλα αυτά τα χρόνια, «κέρδισε» 1% από τον τζίρο για κάλυψη κοινωνικής ανάγκης είναι το ανύπαρκτο σε τζίρους. Το «Προπογκολ».
Η Κυβέρνηση τόλμησε να θέσει όριο ενηλικίωσης για τα τυχερά παιχνίδια τα 21 και όχι τα 18 χρόνια, κατανοώντας και νουθετώντας επιχειρήματα της σημασίας που έχει το όριο «ενηλικίωσης» για τη συμμετοχή ενός πολίτη σε τυχερά παιχνίδια.
Μια κίνηση που δείχνει ότι αυτό που καταφέρνει να αποφύγει είναι ο ψόγος ότι «θέλει να δημιουργήσει μια στρατιά νέων τζογαδόρων». Εύγε!
Μια κίνηση που μπορεί να παράγει εντυπωσιακό πτωτικό διάγραμμα για το προβληματικό παιχνίδι σε βάθος δεκαετίας. Η θέσεις της στήλης στη διαφορά μεταξύ 18 και 21 χρονών
Κάθε περιορισμός που δεν δημιουργεί προβλήματα ανταγωνισμού και έχει κατεύθυνση προς τη μείωση των τυχερών παιχνιδιών (και δη Στη νεολαία) έχει εξασφαλισμένη την Κοινοτική έγκριση.
Ο δίκαιος σχεδιασμός της Κυβέρνησης περιλαμβάνει το μίνιμουμ 80% επιστροφή στους παίκτες. Μια αγορά που οι πρώτες φήμες την ήθελαν να σχεδιάζει έσοδα με το απαγορευτικό «9,50 με 10,50%» επί του τζίρου, αυτό που πήγε στο λειτουργικά ασύμφορο 6% επί του τζίρου και σήμερα φτάνει στη φορολόγηση του «30% των μικτών κερδών» των εταιριών που θα αδειοδοτηθούν. Λογικά, από αυτό το νούμερο θα έχουμε μια τελική προσαρμογή της τάξης του 10% με αποτέλεσμα να έχουμε ένα βιώσιμο μοντέλο.
Μια φορολόγηση που μοιάζει υψηλή, αλλά, υπό προϋποθέσεις, μπορεί να γίνει αποδεκτή. Διαβάζοντας στο Υπουργικό σημείωμα «Χρηματοδότηση σημαντικών κοινωνικών πολιτικών, για άτομα με αναπηρίες, για την καταπολέμηση της ανεργίας, για την ενίσχυση των δομών απεξάρτησης από τα παίγνια ή άλλους εθισμούς, για τον πολιτισμό και τον αθλητισμό, με διάθεση ποσοστού τουλάχιστον 20% από τη συμμετοχή του Δημοσίου στα μικτά κέρδη των επιχειρήσεων.».
Το μόνο που χρειάζεται στην καθαρογραφή του νόμου που θα οδηγηθεί στο Ελληνικό Κοινοβούλιο είναι να γίνει ξεκάθαρο ότι το 20% από τα φορολογητέα έσοδα που θα προκύψουν από τη νεογέννητη αγορά. Θα εξασφαλίσει χρήματα ώστε να καλυφθούν κοινωνικές ανάγκες. Και η τρέχουσα και οι επόμενες κυβερνήσεις αυτού του τόπου υποχρεούνται να βοηθήσουν έναν οικονομικά δέσμιο λαό στη δύσκολη πορεία που διαφαίνεται.
Οι κοινωνικές ανάγκες είναι αυτές που, ολοένα και περισσότερο, θα εντάσσονται στις… προσαρμογές που μας υποχρεώνουν οι δανειστές μας.
Τα νούμερα έτσι κι αλλιώς δεν βγαίνουν και η ελληνική οικονομική υποτέλεια είναι δεδομένη, τουλάχιστον σε ορίζοντα εικοσαετίας.
Κεφάλαια και τόκους θέλουν να πάρουν οι δανειστές μας και οι αριθμοί δεν τους βγαίνουν.
Η Κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου έχει μια χρυσή ευκαιρία να μπαλώσει τα μυριάδες σημάδια που έχει αποκομίσει η σοσιαλιστική ιδεολογική ταυτότητα του ΠΑΣΟΚ από τη διακήρυξη εκείνης της μακρινής 3<SUP>ης</SUP> του Σεπτέμβρη μέχρι τη σημερινή κατάσταση οικονομικού πολέμου που καλείται να σταθεί όρθια. Να αποκομίσει από τα τυχερά παιχνίδια ένα μεγάλο ποσό που θα εξασφαλιστεί από τις απαιτήσεις των δανειστών μας. Από αυτό το ανεξάρτητο ταμείο θα μπορέσουμε, ως χώρα, να χρηματοδοτήσουμε είτε τα συσσίτια που θα χρειαστούν για να ταΐσετε τον εξαθλιωμένο λαό (η απαισιόδοξη εκδοχή), είτε να ανοίξουμε (ξανά) τα σχολεία, τα νοσοκομεία κ.λπ που θα γκρεμίσει το μνημόνιο μέχρι το 2015 (η αισιόδοξη εκδοχή).
Αν το 20% από το «30% των μικτών κερδών», ήτοι το 6%, επιστρέφει στην ελληνική κοινωνία, το υπολειπόμενο 24% φορολογίας θα τύχει υποχρεωτικής θετικής αντιμετώπισης από τους πάμπολλους έλληνες επιχειρηματίες που έχουν σκοπό να συνεχίσουν να επενδύουν στην ελληνική αγορά και αναμένουν την αδειοδότησή της.
Οσο η φορολόγηση τείνει στο 21% των ανωνύμων εταιριών, τόσο θα κερδίζει σε επιχειρηματικό ενδιαφέρον.
Ολοι καταλαβαίνουν τις ανάγκες του λαού και ο καθένας, από το δικό του μετερίζι, οφείλει να βοηθήσει την «πιο όμορφη χώρα του κόσμου» να σταθεί ξανά στα πόδια της.
Στα ευχάριστα πολλά θετικά σημεία του νομοσχεδίου βγαίνει μια αισιοδοξία, βλέπε «15 έως 50 άδειες μετά από διεθνή πλειοδοτικό διαγωνισμό», με τις 10 έως 20 άδειες να μοιάζουν το «ταβάνι» του αριθμού των εταιριών που θα εκδηλώσουν ενδιαφέρον!
Στα «αινίγματα» του σχεδίου νόμου «καθώς και φόρος 10% στα κέρδη των παικτών», που αδιευκρίνιστα φέρεται να ανήκει στην ενότητα «Γενικές υποχρεώσεις αδειούχων, παρόχων και φορέων». Αν αυτό το «10%» είναι το ίδιο που ισχύει στο έδαφος (μετά τις μάχες που δόθηκαν μαζί με τους πράκτορες για το παράλογο: Φόρος από το πρώτο ευρώ!), απλά, διευκρινίστε το.
Ελλιπές και το «Κάτοχοι άδειας μπορούν να είναι κεφαλαιουχικές εταιρείες με κατατεθειμένο κεφάλαιο τουλάχιστον 200.000 ευρώ και σύσταση εγγύησης ύψους 100.000 ευρώ.». Οι κάτοχοι αδείας θα πρέπει να έχουν ικανοποιητική «κάβα». Σε βάθος χρόνου ο μπουκ θα κερδίσει, αλλά, πρέπει να εγγυάται ότι «κεφαλαιουχικά» θα έχει άμεσα να πληρώσει, μια Δευτέρα, μετά από ένα καλό Σαββατοκύριακο για τους παίκτες. Μπορείτε να δεσμεύσετε ικανοποιητικά ποσά με συμφέροντες όρους για την πενταετία της αδειοδότησης, αλλά και να χτίσετε σε βάσεις αξιοπιστίας την ανταγωνιστική και δίκαιη αγορά που παλεύετε να σχεδιάσετε.
Όμως, προσπαθώντας να φτάσετε σε ένα ενδιαφέρον επιχειρηματικό μοντέλο που θα είναι ελκυστικό για επενδύσεις, τόσο θα παράγετε προβλήματα αμφίδρομου ανταγωνισμού στο έδαφος.
Κάποτε η στήλη χαρακτήριζε ως βραδυφλεγή βόμβα κάθε κυβερνητικού σχεδιασμού για ρύθμιση της αγοράς το παιχνίδι στο έδαφος, τώρα πλέον και μετά το προδικαστικό ερώτημα του ΣτΕ, το θέμα είναι ορατό και άμεσα συνδεδεμένο με το «σχέδιο νόμου Νο3» που δόθηκε στη δημοσιότητα με τη μορφή Υπουργικού Σημειώματος. Ένα πρόβλημα που θα πρέπει να έχει άμεσα τη λύση του και περνά μέσα από συμφωνία με τους πράκτορες.
Οι πράκτορες του ΟΠΑΠ, αντί να σχεδιάζουν «αγωνιστικές κινήσεις» θα πρέπει να στοχεύσουν (και να επιδιώξουν) στην ανάγκη έναρξης συζητήσεων για τη ρύθμιση της αγοράς στο έδαφος. Ισως ήρθε ο καιρός να πάψουν να κολυμπούν κόντρα στο ρεύμα του ποταμού (βλέπε: όχι στο ίντερνετ) και να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην – αναπόφευκτη – ρύθμιση και του παιχνιδιού στο έδαφος, διασφαλίζοντας τα μεσοπρόθεσμα συμφέροντά τους. Τώρα, που φαίνεται ξεκάθαρα ότι οι προφορικές διαβεβαιώσεις των πολιτικών απέχουν πολύ από το τελικό σχέδιο (μέχρι νεοτέρας) ρύθμισης της αγοράς, το συμφέρον των πρακτόρων είναι να στοχεύσουν σε επιχειρηματικά κέρδη από το νομοσχέδιο, ή τμήμα του τρέχοντος νόμου που σύντομα θα αναφέρεται στο παιχνίδι στο έδαφος.
Αντε, με το καλό να τελειώνουμε με το… δέντρο της Ελληνικής Αγοράς Τυχερών Παιγνίων, ώστε, σύσσωμη ως χώρα, να ασχοληθούμε με το αχανές δάσος της ταχύτατα αναπτυσσόμενης Παγκόσμιας Αγοράς Τυχερών Παιχνιδιών και να εκμεταλλευτούμε τις διαφαινόμενες εξελίξεις του καλοκαιριού.
Τελευταία επεξεργασία:
