Σημαντική εβδομάδα για τους φίλους του μπάσκετ καθώς ξεκινά (ευελπιστώ χωρίς προβλήματα) μετά από περίοδο 7 περίπου μηνών η euroleague.
Αν και η εποχή αυτή είναι βλέπε πολύ και μίλα λίγο θα δώσω μερικές γενικές προβλέψεις για το πως νομίζω ότι θα κυλίσει η εφετινή διοργάνωση όσο και για τους 2 εκπροσώπους μας Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό.
Ξεκινώντας θεωρώ ότι οι 4 πρώτες θέσεις της βαθμολογίας είναι καπαρωμένες από τις Τσ.σ.κα , Ρεάλ , Μπαρτσελόνα , και Εφές (τυχαία σειρά) καθώς έχουν κρατήσει τον βασικό κορμό τους και έχουν κάνει μερικές πολύ ποιοτικές προσθήκες. Μιλουτίνοφ , Σινγκέλια οι ρώσοι και τον Καλάθη οι Μπλαουγκράνα.
Από εκεί και κάτω για τις υπόλοιπες θέσεις της 8αδας τον πρώτο λόγο έχει η Μακάμπι που παραμένει σταθερή δύναμη με σοβαρό προπονητή (Σφαιρόπουλο) και ίσως να είναι η μόνη που μπορεί να αμφισβητήσει την πρώτη 4αδα.
Πιο κάτω η Αρμάνι των πολλών προσθαφαιρέσεων, η Χίμκι που ενισχύθηκε πολύ στο ζωγραφιστό με τους Μίκι και Μονρό και η ανερχόμενη Ζενίτ της Gazprom και του Πασκουάλ μαζί με την πάντα υπολογίσιμη Φενέρ του Κοκόσκοφ έχουν καλές πιθανότητες να δώσουν το παρόν στα πλέυ οφ.
Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός, Μπασκόνια και Βαλένθια θα δώσουν μάχες για να σταθούν με αξιοπρέπεια και ίσως κάποια καταφέρει αν ξεπεράσει το ταβάνι της να κλέψει μία θέση στην 8αδα. Ασβέλ, Ζαλγκίρις και οι 2 Γερμανικές Άλμπα και Μπάγερν είναι οι πιο αδύναμες της λίγκας.
Να δούμε λίγο πιο αναλυτικά τις δικές μας ομάδες και θα ξεκινήσω από τον Παναθηναϊκό που θεωρώ ότι έχει τα μεγαλύτερα περιθώρια βελτίωσης.
Η μετά Γιαννακόπουλου εποχή κάθε άλλο παρά ανέμακτα ξεκίνησε καθώς ο πρώτος τίτλος της χρονιάς κύλισε προς Πάτρα μεριά με τον Προμηθέα να τον βάζει στις αποσκευές του. Η ομάδα είναι καινούρια, ο σουπερ σταρ της ομάδας ο Καλάθης έφυγε και το πρόβλήμα στη οργάνωση του παιχνιδιού είναι κάτι παραπάνω από ορατό. Ο πρώτος στόχος (Λαπροβίτολα) έμμεινε στη Ρεάλ και οι Τζάκσον, Σαντ-Ρος που ήρθαν δεν φαίνεται ότι μπορούν να επωμιστούν αυτό το ρόλο. ( στην πορεία ίσως δούμε μεγαλύτερη συμμετοχή του Μποχωρίδη). Πρόβλημα και στο 5 καθώς ο Παπαγιάννης ελλείψει καλού οργανωτή χάνεται μέσα στο παιχνίδι, ενώ ο Όγκαστ είναι μαχητής έχει προσόντα που ταιριάζουν στη διοργάνωση αλλά θέλει κάτι παραπάνω που πιστεύω είναι στις δυνατότητες του. Υπάρχει και ο Βουγιούκας που μπορεί να βοηθήσει με την εμπειρία του. Στις άλλες θέσεις δεν φάνηκε να υπάρχει κάποιο σοβαρό πρόβλημα. (Αν ο Νέντοβιτς παραμείνει υγιής ο Παναθηναϊκός διαθέτει ένα από τα καλύτερα 2αρια της διοργάνωσης)
Ο Ολυμπιακός και αυτός νέα ομάδα αλλά περιορισμένων δυνατοτήτων. Φόβητρο στην ρακέτα πλέον δεν υπάρχει καθώς οι Μάρτιν και Έλις είναι μαχητικοί αλλά δεν έχουν ούτε το μπόι ούτε την πείρα του Μιλουτίνοφ. Το ευχάριστο για την ομάδα του Πειραιά είναι η επιστροφή του Σλούκα που πλέον στα 30 του μπορεί να σηκώσει στις πλάτες του το οργανωτικό κομμάτι και να κάνει καλύτερους τους συμπαίχτες του. Ζήτημα είναι κατά πόσο μπορεί να αντέξει ο 35αρης πλέον Πρίντεζης καθώς η απόδοση του είναι κομβική στα περισσότερα παιχνίδια.
Συνοψίζοντας οι ελληνικές ομάδες θέλουν δουλειά ακόμα και αναμένεται να περάσουν δύσκολα βράδια στη euroleague
Αν και η εποχή αυτή είναι βλέπε πολύ και μίλα λίγο θα δώσω μερικές γενικές προβλέψεις για το πως νομίζω ότι θα κυλίσει η εφετινή διοργάνωση όσο και για τους 2 εκπροσώπους μας Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό.
Ξεκινώντας θεωρώ ότι οι 4 πρώτες θέσεις της βαθμολογίας είναι καπαρωμένες από τις Τσ.σ.κα , Ρεάλ , Μπαρτσελόνα , και Εφές (τυχαία σειρά) καθώς έχουν κρατήσει τον βασικό κορμό τους και έχουν κάνει μερικές πολύ ποιοτικές προσθήκες. Μιλουτίνοφ , Σινγκέλια οι ρώσοι και τον Καλάθη οι Μπλαουγκράνα.
Από εκεί και κάτω για τις υπόλοιπες θέσεις της 8αδας τον πρώτο λόγο έχει η Μακάμπι που παραμένει σταθερή δύναμη με σοβαρό προπονητή (Σφαιρόπουλο) και ίσως να είναι η μόνη που μπορεί να αμφισβητήσει την πρώτη 4αδα.
Πιο κάτω η Αρμάνι των πολλών προσθαφαιρέσεων, η Χίμκι που ενισχύθηκε πολύ στο ζωγραφιστό με τους Μίκι και Μονρό και η ανερχόμενη Ζενίτ της Gazprom και του Πασκουάλ μαζί με την πάντα υπολογίσιμη Φενέρ του Κοκόσκοφ έχουν καλές πιθανότητες να δώσουν το παρόν στα πλέυ οφ.
Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός, Μπασκόνια και Βαλένθια θα δώσουν μάχες για να σταθούν με αξιοπρέπεια και ίσως κάποια καταφέρει αν ξεπεράσει το ταβάνι της να κλέψει μία θέση στην 8αδα. Ασβέλ, Ζαλγκίρις και οι 2 Γερμανικές Άλμπα και Μπάγερν είναι οι πιο αδύναμες της λίγκας.
Να δούμε λίγο πιο αναλυτικά τις δικές μας ομάδες και θα ξεκινήσω από τον Παναθηναϊκό που θεωρώ ότι έχει τα μεγαλύτερα περιθώρια βελτίωσης.
Η μετά Γιαννακόπουλου εποχή κάθε άλλο παρά ανέμακτα ξεκίνησε καθώς ο πρώτος τίτλος της χρονιάς κύλισε προς Πάτρα μεριά με τον Προμηθέα να τον βάζει στις αποσκευές του. Η ομάδα είναι καινούρια, ο σουπερ σταρ της ομάδας ο Καλάθης έφυγε και το πρόβλήμα στη οργάνωση του παιχνιδιού είναι κάτι παραπάνω από ορατό. Ο πρώτος στόχος (Λαπροβίτολα) έμμεινε στη Ρεάλ και οι Τζάκσον, Σαντ-Ρος που ήρθαν δεν φαίνεται ότι μπορούν να επωμιστούν αυτό το ρόλο. ( στην πορεία ίσως δούμε μεγαλύτερη συμμετοχή του Μποχωρίδη). Πρόβλημα και στο 5 καθώς ο Παπαγιάννης ελλείψει καλού οργανωτή χάνεται μέσα στο παιχνίδι, ενώ ο Όγκαστ είναι μαχητής έχει προσόντα που ταιριάζουν στη διοργάνωση αλλά θέλει κάτι παραπάνω που πιστεύω είναι στις δυνατότητες του. Υπάρχει και ο Βουγιούκας που μπορεί να βοηθήσει με την εμπειρία του. Στις άλλες θέσεις δεν φάνηκε να υπάρχει κάποιο σοβαρό πρόβλημα. (Αν ο Νέντοβιτς παραμείνει υγιής ο Παναθηναϊκός διαθέτει ένα από τα καλύτερα 2αρια της διοργάνωσης)
Ο Ολυμπιακός και αυτός νέα ομάδα αλλά περιορισμένων δυνατοτήτων. Φόβητρο στην ρακέτα πλέον δεν υπάρχει καθώς οι Μάρτιν και Έλις είναι μαχητικοί αλλά δεν έχουν ούτε το μπόι ούτε την πείρα του Μιλουτίνοφ. Το ευχάριστο για την ομάδα του Πειραιά είναι η επιστροφή του Σλούκα που πλέον στα 30 του μπορεί να σηκώσει στις πλάτες του το οργανωτικό κομμάτι και να κάνει καλύτερους τους συμπαίχτες του. Ζήτημα είναι κατά πόσο μπορεί να αντέξει ο 35αρης πλέον Πρίντεζης καθώς η απόδοση του είναι κομβική στα περισσότερα παιχνίδια.
Συνοψίζοντας οι ελληνικές ομάδες θέλουν δουλειά ακόμα και αναμένεται να περάσουν δύσκολα βράδια στη euroleague