Radio zorian - Happy hour

[zorian]

Απάντηση: Radio zorian - Happy hour

Η μεγαλύτερη κατάρα

 

[zorian]

Απάντηση: Radio zorian - Happy hour

Η μεγαλύτερη κατάρα

Η μεγαλύτερη κατάρα είναι λένε
όταν κρύβεται στα μάτια αυτών που φταίνε
η ντροπή και μια λύτρωσης συγγνώμη
που κανένας δε την άκουσε ποτέ ακόμη.
Γιατί είναι βλέπεις η άμυνα που όλοι έχουν διαλέξει
νιώθοντας έτσι πως απ’ όλα έχουν ξεμπλέξει
το στόμα τους ανοίγουνε κι εκείνα που ξερνάνε
όσοι πονάνε δεν τα ξεχνάνε.
Κι έτσι τα κόμπλεξ καθενός που ζει μες στα *****
σου ξαναφέρνουνε μπροστά σου πάλι όλα αυτά
που με προσπάθεια στη ψυχή σου είχες κλειδώσει
και ίσως κάποιοι απ’ αυτούς που λες να `χουν γλιτώσει.
Τη βρωμικη και άχρηστη για όλους μας ζωή τους
κι αυτά που σέρνουνε μαζί τους
μα είναι νωρίς κάνε λιγάκι υπομονή
αυτά τα μάτια θα δακρύσουν και θα φτύσουν τη ντροπή.

Γιατί όπως λέει κι ο σοφός
όταν του ήλιου βγει το φως
το φίδι άσε μονάχο να συρθεί
μη το βοηθάς να σηκωθεί.

Είδα μάτια πολλά από ομίχλη σκεπασμένα
κι άκουσα λόγια που όλα τους πήγαν χαμένα
φτηνές δικαιολογίες, πολλές αηδίες
για την περίσταση φτιαγμένες μόνο ιστορίες.
Καραγκιόζηδες πολλούς μούρη να πουλάνε
μα να μαζεύονται μπροστά μου όταν μιλάνε
και το γλεντάω με τους ηλίθιους γελάω
μονάχα το κεφάλι μου κουνώ και δε μιλάω.
Γιατί τα λόγια τα πολλά είναι περιττά
κι όσοι πονάτε απ’ αυτά
είσαστε αλλού και η κατάρα δε σας πιάνει
και μη ρωτάτε η κατάντια τους που φτάνει.
Αφού η ντροπή βουλιάζει τις ψυχές
και τις σκεπάζει με χιλιάδες ενοχές
και στην εκδίκηση ποτέ μην υποκύψεις
άσε τους άλλους να πνίγονται απ’ τις τύψεις.

Γιατί όπως λέει κι ο σοφός
όταν του ήλιου βγει το φως
το φίδι άσε μονάχο να συρθεί
μη το βοηθάς να σηκωθεί.

 

[zorian]

Απάντηση: Radio zorian - Happy hour

Κάνε μου τη χάρη

 

[zorian]

Απάντηση: Radio zorian - Happy hour

Κάνε μου τη χάρη

Όταν ανοίγεις την καρδιά σου κράτα ρε και λίγο αβάντα
όλα τον κόπο δεν αξίζουν το ίδιο πάντα
μην ξεγελιέσαι και σε παίρνουν χαμπάρι με την πρώτη
μπορεί η τύχη να σου χρωστάει έναν προδότη.
Ή ακόμα ένα φίδι με την γλώσσα ποτισμένη
με φαρμάκι που αντέχει στον καιρό δεν ξεθυμαίνει
μην το χαϊδεύεις λοιπόν κι όταν άκακο σου μοιάζει
κάνε το πρώτος να τρομάζει
Τι έχεις να χάσεις το καλό ή το κακό
έτσι κι αλλιώς θα σε δαγκώσει όταν σε βρει βολικό
θα τυλιχτεί απ’ το λαιμό σου
θ’ αλλάξει δέρμα να ξαλαφρώσει απ’ τον καημό σου
Σ’ αυτά τα μέρη από παλιά μας ζωνουν τα φίδια
δε βρήκα ούτε ένα ρε να κουβαλάει πάνω του *******
δε βρήκα ούτε ένα να τελειώνει μοναχό του
πάντα κάποιος θα υπήρχε που γελούσε στο χαμό του
Σύνδρομο της κατοχής ή μετάλλαξη εποχής
που οι ρουφιάνοι τώρα είναι άνευ ενοχής
έχουν κώδικα κοινό ίδιο λάκκο για φωλιά
κι από κει που δαγκωνόντουσαν ν’ αλλάζουν φιλιά
Ζευγαρώνουν με καμάρι και φωνάζουν δυνατά
είναι κάτι που γνωρίζουν καλά τα ερπετά
δεν τα ξέρω εγώ αυτά και πάρτε το χαμπάρι
όποιος προδώσει μια φορά θα μου χρωστάει και μια χάρη

Όσα σου έταξα λοιπόν να τα θυμάσαι καλά
κι όταν θα σέρνεσαι όπως λέει κι η κατάρα χαμηλά
να `χεις το νου σου άμα ταιριάξει το φαρμάκι θα σου βγάλω
και να το πιεις με το ζόρι θα σε βάλω
Θα θέλει το κορμί σου την ψυχή σου ν’ αδειάσει
κι ένα θάνατο αργό να σου ταιριάζει
θα θέλει την ντροπή σου λάφυρο για τη ζωή σου
κι όταν θέλουν οι τύψεις θα ξεδιψάνε στην πληγή σου
Γι’ αυτό σου λέω κράτα το μάτι ανοιχτό όταν κοιμάσαι
μια νύχτα σαν κι αυτή θα `ρθω που θα φοβάσαι
να σου τυλίξω το λαιμό με λίγη λάσπη απ’ το βάλτο
μας περισσεύει το κακό εκεί κάτω
Μας περισσεύουν κι οι μύθοι αλλά απ’ αυτό δε σου χαρίζω
σου `χα φτιάξει ένα ψέμα τώρα πίσω δε γυρίζω
θα μείνω εδώ κι όσο καιρό και να μου πάρει,
θα περιμένω γι’ αυτό κάνε μου τη χάρη.

Γιατί όπως λέει κι ο σοφός
όταν του ήλιου βγει το φως
το φίδι άσε μονάχο να συρθεί
μη το βοηθάς να σηκωθεί.

Τι ωραία η προδοσία σου `χει φτιάξει ευλυγισία
για να σου δίνουν οι χαμένοι σημασία
σου ζωγράφισε κι ένα χαμόγελο στο στόμα
σού `φτιαξε μάσκα αφού κατούρησε στο χώμα
Σ’ άλλαξε τη μιλιά κι έδωσε στα πουλιά
για να μιλάνε όσο πετάνε την παλιά
να λένε όποιος την είδε σε μια νύχτα παλληκάρι
ότι είμαι εδώ και μου χρωστάει και μια χάρη.

Κάνε μου τη χάρη, όσα σου έταξα να τα θυμάσαι.
Κάνε μου τη χάρη με το ένα μάτι ανοιχτό να κοιμάσαι.
Κάνε μου τη χάρη να μιλάς δυνατά όταν φοβάσαι.
Κάνε μου τη χάρη, για να σ’ ακούω απ’ όπου και να `σαι.

 

[zorian]

Απάντηση: Radio zorian - Happy hour

Κοσμογωνιά

 

[zorian]

Απάντηση: Radio zorian - Happy hour

Κοσμογωνιά

Τραβήξου πιο πέρα μούσα μου και δώσ’ μου
λίγο έμπνευση να γράψω δυο λόγια για την γωνιά του κόσμου
που διαλέξαμε να φτιάξουμε το όνειρό μας
με λίγο χώμα και νερό απ’ τον ουρανό μας.
Με τη φωτιά που `καιγε τώρα καιρό τα σωθηκά μας
τρατάρουμε και τον φονιά μας
η φυγή μας στολίστηκε με μελωδίες και λέξεις
και γουστάρουμε πολύ ψυχή μου κοίτα ν’ αντέξεις.
Σκίσαμε λίγο τα μανίκια απ’ την παλιά τη φορεσιά
τώρα χωρίς δεκανίκια και μακριά απ’ τη μοιρασιά
θα κοιτάμε χωρίς ποτέ να γελάμε
κάποτε όλα ήταν μαζί δεν το ξεχνάμε.
Κάποιοι διαλέξανε αυτά τα ρούχα τους να `ναι καλά
ντυθήκανε ανάλογα και φύγαν για ψηλά
άλλοι αράξανε στη λερωμένη τους φωλιά
τώρα οι προδότες είν’ της μόδας να στέλνουνε φιλιά.
Κάποιοι θα ντύσουνε τη φτήνια μας χλιδή
και που `σαι ακόμα τα πιο καλά δεν τα `χεις δει
τώρα που τελειώνουνε τα χρόνια του 9
εδώ στου κόσμου τη μικρή μας τη γωνιά.

Εδώ στου κόσμου τη γωνιά
έφτιαξα όνειρο φονιά,
πέταξα τη φορεσιά,
δε χωράω στη μοιρασιά.

Σ’ αυτήν εδώ λοιπόν τη μικρή κοσμογωνιά
φτιάξαμε όνειρο μικρό φονιά
που μπορεί και να σκοτώσει πρώτα εμάς
ούτε να φοβάσαι μα ούτε και να γελάς.
Όλοι οι άλλο οι παγκόσμιοι ανάγκη δεν έχουν
αν βγει στην πιάτσα η μόδα πίσω της τρέχουν
να της ψωνίσουν νυφικό να της τάξουνε γάμο
και ν’ αφήσουν την ψυχή τους στα πόδια της χάμω.
Όμως εμάς η φωτιά κι η προσφυγιά μας
είναι γκόμενες πιστές στην αγκαλιά μας
που ποτέ τους δε θα φύγουν μέσα απ’ την ψυχή μας
κι αν θα χαθούμε νωρίς θα `ρθουν μαζί μας.
Φτάνει που ζήσαμε παρέα χωρίς ζωή κανείς να κλέψει
κι ούτε απλώσαμε χέρι σε ό,τι είχαμε ζηλέψει
φτιάξαμε μόνοι στη λάσπη το όνειρό μας
το ίδιο μισούμε μετά το λυτρωμό μας.
Το ίδιο ψέμα φτύνουμε απ’ το στόμα
κι αν φοβάστε δεν είναι αργά ακόμα
ο ήλιος θα σας φέρει τα πιο κακά μαντάτα
σε τούτη τη γωνιά θα `μαστε πρόσφυγες για πάντα.
Κι άντε να δώ κουράγιο που θα βρειτε
στους αφέντες σαν ξανά υποκλιθείτε
για να κρεμάσουν το όνειρό μας όμως δε φτάνουν τα σκοινιά
μέχρι εδώ στου κόσμου τη γωνιά.

 

[zorian]

Απάντηση: Radio zorian - Happy hour

Θα κάνω ένα μικρό διάλειμμα κι επιστρέφω σε λιγάκι....

 

[zorian]

Απάντηση: Radio zorian - Happy hour

Κάτι μου έτυχε χτες κι άφησα το αφιέρωμα στη μέση. Συνεχίζω λοιπόν σήμερα με μερικά τραγούδια ακόμα από τη μεγάλη παρακαταθήκη που μας άφησαν οι Active Member.
Aκούσαμε τελευταία 2 τραγούδια από το δίσκο Μύθοι του Βάλτου, το Κάνε μου τη χάρη και τη Κοσμογωνιά, στο οποίο συμμετέχει η Έλλη Πασπαλά. Από τον δίσκο Από τον τόπο της φυγής (1996) θα ακούσουμε το Πίσω δεν γυρνάω. Κι αυτός, ο 4ος δίσκος του γκρουπ, είναι καλός. Δεν ακούσαμε άλλα τραγούδια (θ' ακούσουμε παρακάτω και τ' αδέρφια που χαθήκανε νωρίς) αλλά έχει τραγούδια που αξίζουν όπως η Θυσία και η Βία (στο στημένο παιχνίδι των δειλών), το Λαβωμένο ξωτικό, το Χωρίς δίχτυ ασφαλείας κ.ά.

 

[zorian]

Απάντηση: Radio zorian - Happy hour

Πίσω δεν γυρνάω

 

[zorian]

Απάντηση: Radio zorian - Happy hour

Πίσω δεν γυρνάω

Κρύος ιδρώτας κυλάει ξανά στο μέτωπό μου
κι εσύ, χαμόγελό μου
με ομορφαίνεις ξανά εκεί πάνω στον καθρέφτη,

με βγάζεις ψεύτη
Προσπαθώ να σου ξεφύγω κι είναι λάθος

μα νιώθω πιο μονάχος
και πάω εκεί μπορεί για το καλό μου,
από κοντά χαμόγελό μου.

Μην αφήνεις τα μάτια σου από μένα και άνοιξε το φως
απ’ την ανάσα σου ώρα στέκομαι θαμπός
σκούπισέ με ρε βλάκα ο καθρέφτης σου μιλάει
κοιτάχτε ένα ****** σαν χαμένος με κοιτάει.
Εγώ φταιω ρε που τόσα χρόνια σε ομορφαίνω
και να στολίζω τη μιζέρια σου επιμένω
για να μη δείχνεις λυπημένος ο καημένος
να μοιάζεις σώνει και καλά ευτυχισμένος.
Και εσύ να ψάχνεις τώρα αν κάνεις το σωστό
και να φοβάσαι ρε αυτό είναι το ευχαριστώ
για κάθε φορά που σ’ έστηνα καλά μπροστά μου
μήπως και πάρεις λεει κάτι απ’ τη χαρά μου.
Ή για εκείνες τις φορές που άνοιγες ρε την καρδιά σου
και μου άφηνες όλα τα μυστικά σου
για να σου φτιάξω μια εικόνα λεει πιο ψεύτικη ακόμα
με εκείνο το χαμόγελο στο στόμα.
Που σου χάρισε ό,τι πήρες, που σου έφτιαξε καριέρα
που σε ετοίμαζε καλά για αυτή τη μέρα
μα αφού έχεις πάψει σε εμένα να κοιτάζεις
μπορεί το τέλος σου ρε βλάκα να γιορτάζεις.

Πες μου χρόνια πολλά σήμερα θλίψη μου γιορτάζω
το πικρό μου το χαμόγελο καθρέφτη τώρα αλλάζω
σκύλα ζωή σε έμαθα πια γι’ αυτό γουστάρω που γερνάω
και πίσω δε γυρνάω.

Λοιπόν καθρέφτη δε πα’ να δείχνεις ό,τι θες
πάνω σου αφήνω εγώ το χθες κι όλες εκείνες τις στιγμές
που έκλεβα από άλλους για να χτίζω το όνειρό μου
τέρμα λοιπόν χαμόγελό μου.
Πάρε μαζί και τις σπουδές, και των γονιών τις συμβουλές
και την καριέρα που μου τάζαν αν τη θες
πάρε διπλώματα πολλά πάρε και χρόνια υπομονής
πάρε το κύρος που θα είχα να χαρείς.
Αυτή τη μέρα αν μ’ ακούς, λοιπόν, γιορτάζω
και την εικόνα που μου έφτιαχνες αλλάζω
δε κοιτάω δε ζητάω ό,τι πίσω έχω αφήσει εκεί
μοιάζει με βρωμικο ξεκλείδωτο κελί.
που δεν έσπρωξα την πόρτα τόσα χρόνια για να βγω
φοβόμουν ν’ αντικρίσω το χαμένο μου καιρό
τώρα έχω μάθει, θα κάνω λάθη
θα σου χαρίσω τα σωστά και όσα είχα πάθη
Κι από όσα ακούσανε τα αυτιά μου κι όσα θάφτηκαν στο χρόνο
την τελευταία εικόνα εγώ κρατάω μόνο
περίσσια τώρα η αντοχή μπορώ και την κερνάω
Και πίσω δε γυρνάω.

Πες μου χρόνια πολλά σήμερα θλίψη μου γιορτάζω
το πικρό μου το χαμόγελο καθρέφτη τώρα αλλάζω
σκύλα ζωή σε έμαθα πια γι’ αυτό γουστάρω που γερνάω
και πίσω δε γυρνάω.

 

[zorian]

Απάντηση: Radio zorian - Happy hour

Από τον Καιρό του Αλλόκοτου Φόβου (2001) θα ακούσουμε το Θα'θελα να'μουν. Στη συνέχεια θα ακούσουμε το τραγούδι Για τ'αδέρφια που χαθήκανε νωρίς. Το τραγούδι υπάρχει στο 1ο ανεξάρτητο άλμπουμ του συγκροτήματος, τη Διαμαρτυρία (1993) και στη συνέχεια το συμπεριλάβανε και στο δίσκο Από τον τόπο της φυγής.

 

[zorian]

Απάντηση: Radio zorian - Happy hour

Θα' θελα να' μουν

 

[zorian]

Απάντηση: Radio zorian - Happy hour

Θα' θελα να' μουν

Θα `θελα να’ μουν μελάνι στην πένα του Καστοριάδη
και οργή πάνω στα μάτια του Πάμπλο,
γερασμένο σκυλί μπροστά απ’ την πύλη του Άδη,
να γελάω και να θέλω τα σωθικά μου να βγάλω.
Να σας τη σπάω συνεχώς σαν τον Ραφαηλίδη,
αν γονατίζετε για κάποιο θεό,
να `χα μια γλώσσα φαρμακωμένο λεπίδι,
αντί μια ψυχή ναυάγιο σε απέραντο βυθό.
Να `μουν Εβραίος το `40 στη Θεσσαλονίκη
ή ένα κύμα μεγάλο πάνω στα ξερονήσια,
να `στελνα πίσω τη ντροπή σ’ αυτούς που ανήκει
και μια συγγνώμη σ’ αυτούς που χαθήκαν περίσσια.
Θα `θελα σκλάβος να `μουν με μαστιγιές στην πλάτη,
να κουβαλάω μάρμαρα του Παρθενώνα,
πεισματάρης μαθητής του Σωκράτη,
και τυφλός χριστιανός κάπου στον πρώτο αιώνα.
Στίχοι Τούρκου ποιητή γραμμένοι σε λευκό κελί
και λίγο ελεύθερος στη χάση και στη φέξη,
να `μουν αλλόθρησκου στο κούτελο φιλί
και το γέλιο το πικρό στο Πέραμα του Ξέρξη.
Να `χα πάρει Ι 5 επί επταετίας,
να μην αντίκριζα μάτια προδομένα
κι από χέρι αριστερό άνευ αιτίας,
ψηφοδέλτιο άκυρο αλλαγής το `81.
Θα θελα να `μουν μελωδία άγνωστη του Χατζηδάκη
και το επόμενο βιβλίο του Κοροβέση,
απ’ τα ράσα αφορισμένος σαν τον Καζαντζάκη,
να παω μ’ αθάνατους αν περισσεύει θέση.
Του 2004 να λείπω το Σεπτέμβρη,
θα πάρει η μπάλα πολλούς στο πουθενά,
τα ποντίκια θα χορεύουνε στ’ αλεύρι,
γνωστή εικόνα εγώ θα πάρω τα βουνά.

Θα `θελα να `μουν όσα σκότωσες πριν από μένα,
δήθεν για μένα.
Θα `θελα να `μουν όσα σκότωσες πριν από μένα
και δεν είναι γραμμένα.
Θα `θελα να `μουν όσα σκότωσες πριν από μένα,
τα μυθοπαρμένα.
Θα `θελα να `μουν όσα σκότωσες πριν από μένα,
σειρά μου και μένα.

Θα `θελα να `μουν μετανάστης στο μεταγωγών,
μπάτσος αυτόχειρας που τέλειωσε ωραία.
Μια φωνή δυνατή που αναφέρεται απών,
έλληνας λοχαγός που δεν πήγε στην Κορέα.
Μια στιγμή από το όνειρο του Ρήγα
και ντοκουμέντο μυστικό από τη Βάρκιζα,
ένα τραγούδι καμπίσιο από κολίγα
και το δάφνινο στεφάνι θα στο χάριζα.
Θα `θελα να `μουν ψωμί και κουκούτσι από ελιά
δίπλα σε άδειο από νερό χρυσό κανάτι
που θα καθόταν στο λαιμό του βασιλιά
στο γάμο του λαού με το παλάτι.
να `μουν η πρωτη διαγραφη απο το ΠΑΚ,
χαμένη μπάλα του γκολφ ξεμωραμένου εθνάρχη,
να `μουνα σάτιρα σ’ ένα κοινό γεμάτο τρακ
και τραγουδιάρης που να μη σέρνεται όπου λάχει
Να `μουν η αντοχή του Ρένου του Αποστολίδη,
μια ιστορία αφηγημένη απ’ τον Κατράκη;
θα `θελα να `μουν σ’ αλάνα αυτοσχέδιο παιχνίδι
κι ισόβια κάθειρξη απλά για ένα γκαζάκι.
Του Κώστα Βάρναλη να ήμουν η "Καμπάνα"
και το πινέλο του Θεόφιλου στο αίμα,
Θα θελα να `μουν όσα δε σου `παν, μάνα,
μήπως και δε με γένναγες μέσα στο ψέμα.

Αφού είμαι άτυχος και δεν ξαναγεννιέμαι,
έφτιαξα μόνος μου κάτι να καυχιέμαι.

 

[zorian]

Απάντηση: Radio zorian - Happy hour

Για τ' αδέρφια που χαθήκανε νωρίς

 

[zorian]

Απάντηση: Radio zorian - Happy hour

Για τ' αδέρφια που χαθήκανε νωρίς

Οι πιο πολλοί δε θα θυμάστε αυτά που τότε είχα πει
και με αναγκάζετε ξανά να σας χαλάσω τη γιορτή
το βόλεμά σας και την ατέλειωτη χαρά
κι ό,τι είχα αφήσει απ’ την προηγούμενη φορά.
Τα ίδια μάτια με την τόση αδιαφορία
καλά στημένη και η αλώβητη ιστορία
βλέπεις τώρα είναι μπανάλ η ωμή ολιγαρχία
κυβερνάει η γκλαμουριά και η σινιέ αληταρχία.
Η ευκολία τα λεφτά πανίσχυρο το τέρας
μα για τα αδέρφια μου δε φτάνει ο αέρας
τους μοιάζει η φτώχεια φυλακή και ζητούν την ευκαιρία
να ξεφύγουν από αυτή την τιμωρία.
Και πάν’ εκεί, φυτώριο, καλό, εντατικό,
σε ένα κολέγιο που λες ιδιωτικό
λαμπρό το μέλλον γιάπης με φράγκα
κι αν την χωθείς και σε στοά σε κάνουν μάγκα.
Τη λέν παιδεία, τι κοροϊδία
λαπαδιασμένα τα όνειρά τους τι αηδία
αυτά τα αδέρφια χάνονται εδώ στο δυο χιλιάδες
και φταίτε εσείς ρε πατεράδες και μανάδες.

Για τα αδέρφια που χαθήκανε νωρίς
δεν φτάνει μόνο της λύπης το τραγούδι
τα λάθη σας να ξέρεις πως δε σβήνουνε
μοναχά με ένα δάκρυ ή ένα λουλούδι.
Γι’ αυτά αδέρφια που χαθήκανε νωρίς
κοιτάω τον ουρανό και σιγοτραγουδάω
και αφού νιώθω την καρδιά μου να πονάει
δεν ξεχνάω και εκδίκηση ζητάω.

Αλλού γιορτάζουνε αλλιώς γι’ αυτό και εγώ στάνταρ τρελός
σκάω ακάλεστος και έχει ο Θεός.
Παιχνίδια εδώ πολιτικά κι ας έχει έδρανα αδειανά
είν’ η πορεία σταθερή στο πουθενά.
Γιουροκουρέλια από εδώ το μισοφέγγαρο από εκεί
και πάνω απ’ όλα η μαμά Αμερική
νιώθω καλά που είμαι απ’ την χώρα σου Σωκράτη
κι ας έχω τσίμπλα στο ένα μάτι.
Μα δε βαριέσαι πόσα αδέρφια να χαθούνε
οι υπόλοιποι ίσως να μπορούνε να πηδιούνται απ’ το PC τους
και να αλλάζουν τη ζωή τους
με κοκτέλα χημικών, παραγωγή τους.
Με λίγο clubbing πρασινοκόκκινα μαλλιά
πίσω κουφάλες θα μας βάλουν τα γυαλιά
αυτοί τα πάνε πιο καλά στους αριθμούς
θα μας κερδίσουν στους μαρμάρινους σταυρούς.

Κι είναι τα αδέρφια μου πιστοί σαν καταναλωτές
φανατικοί των show τηλεθεατές
άλλοι ντιλέρια μπορεί και δικηγόροι
το ίδιο μου κάνει κι ας αλλάζουνε οι χώροι.
Άλλοι μπράβοι και μες την νύχτα καθώς πρέπει
αφού η φτώχεια η ******* το επιτρέπει
άλλοι φορέσανε στολή για εκείνους ντρέπομαι πολύ
άλλοι τελειώσαν όποια να `τανε σχολή.
Άλλοι γιατροί και επιχειρηματίες
άλλοι στον τόκο τα λεφτά και εγκληματίες
μα δεν τ’ αντέχω ρε παιδιά εγώ σας έζησα αλλιώς
γι’ αυτό σας λέω ότι δεν είμαι τυχερός.
Έμεινα εδώ να τραγουδάω και σας ρωτάω
τελικά από ποιους εκδίκηση ζητάω
από εκείνους που ξέρουμε ότι φταίνε
ή από εκείνους που τριγύρω πάλι κλαίνε.

 

[zorian]

Απάντηση: Radio zorian - Happy hour

Τελευταίο τραγούδι που θα ακούσουμε από τους Μύθους του Βάλτου. Η Μελωδία της Παρακμής. Κι αυτό από τα πολύ γνωστά τραγούδια του γκρουπ.

 

[zorian]

Απάντηση: Radio zorian - Happy hour

Η μελωδία της παρακμής

 

[zorian]

Απάντηση: Radio zorian - Happy hour

Η μελωδία της παρακμής

Από που `ρθες, ρε, μεγάλε και παράξενα μιλάς
όλα μου μοιάζουν ωραία, εσύ γιατί μου το χαλάς
όλοι χωράμε παντού γιατί περίεργα κοιτάς
έφαγες πόρτα απ’ τη ζωή μας και γελάς.
Σε κοιτάζω τόση ώρα κι όλο κάτι μου θυμίζεις
δεν μπορεί απ’ το πουθενά μοναχός σου να γυρίζεις
άραξε ρε στη βολή σου
έλα δίπλα ξάπλα και κοιμήσου.
Γιατί τώρα οι ανάσες μας τρομάζουν σαν κραυγές
και οι τύψεις στήνουν γλέντι θες δε θες
τώρα μας πνίγει η συνήθεια βοηθάει κι η ευκολία
είναι όλα τόσο ωραία μοιάζει εύκολη η λεία.
Στην εποχή αυτή που ζούμε των μετρίων
βασιλιάδες οι τρελοί των ηλιθίων
τώρα διαλέγουμε απ’ το ψέμα ένα ψέμα μα όλα ίδια
πιο μεγάλο τώρα ψέμα ανακυκλώσιμα σκουπίδια.
Τα μισόλογα αρκούν άκουσέ με κάτι ξέρω
έχω πει τόσα πολλά κι έτσι πια δεν υποφέρω
θα στα φτιάξω ένα τραγούδι και την άκρη θα την βρεις
πίσω από τη μελωδία τη γνωστή της παρακμής.

Γίναν οι πρόσφυγες τουρίστες και οι ευέλικτοι αρτίστες
πρώτο τραπέζι και η μιζέρια μας στις πίστες
η υπομονή τον πρίγκηπα της περιμένει,
η σιωπή τώρα φωνάζει σαν πεθαίνει.
Ο μικρός ξέρει καλά όταν τρέχει που πηγαίνει
ο μεγάλος δε θυμάται προσπαθεί, μα δε μαθαίνει
ο θεός ψάχνει τον τρόπο μια συγγνώμη να μας πει
έχει πρόβλημα ο δέκτης η επαφή έχει κοπεί.
Τα παράσιτα πολλά μα θα στήσω μια κεραία
στην ταράτσα έτσι για μούρη για να φαίνεται ωραία
έχω σπάσει στο PC μου κωδικό για την τιμή μου
κι έχω σβήσει απ’ τα αρχεία την ντροπή μου.
Η χαρά βγήκε στην πιάτσα και η τιμή είναι προσιτή
μορφωμένος νταβατζής και τσατσά η αρετή
τσαμπουκά πουλάει το μέλλον για να διώξει το παρόν
η ψυχή μας προϊόν συνταγή απ’ το παρελθόν.
Βρυξέλλες Πομπηία Βερσαλίες και Σιών
οίκοι ανοχής και μόδας χαίρουν φιλανθρωπιών
μια φτηνή δικαιολογία για την κάθε μας στιγμή
μια ωραία μελωδία από σένα παρακμή.

Είναι θέμα ζωής (τώρα πια)

και ανάγκη εποχής(όχι για μένα)
η ευκολία για μια λύση της στιγμής (η ευκολία που μας δέρνει της στιγμής)
κι αν την άκρη δε βρεις (ρε άντε γεια)
λίγο πριν να χαθείς (θα γίνουμε ένα)
χάρισμά σου η μελωδία της παρακμής.

 

[zorian]

Απάντηση: Radio zorian - Happy hour

Ένα φοβερό κομμάτι από το δίσκο Μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες (2000). Ο τίτλος του Καλώς ήρθες παράξενε στον στον τόπο μου.

 

[zorian]

Απάντηση: Radio zorian - Happy hour

Καλώς ήρθες παράξενε στον τόπο μου