Ινδιανάπολη, μια πίστα εντυπωσιακή, με συνολικό μήκος 4.216 μέτρων, 16 στροφές, 10 αριστερές και 6 δεξιές, και μέσες ωριαίες πάνω από 150 km/h. Γρήγορη, μεγάλη και καθόλου ευπρόβλεπτη.
Εκείνο όμως που κάνει αυτήν την πίστα ξεχωριστή είναι η παρουσία 300.000 περίπου θεατών. Νούμερο απίστευτο για τα δεδομένα του MotoGP. Είναι η μόνη ίσως πίστα που μπορεί να φιλοξενήσει άνετα τόσο πολύ μεγάλο αριθμό φίλων της μοτοσυκλέτας. Σαφώς όμως αυτοί οι άνθρωποι θα πρέπει να έχουν κάποιο κίνητρο για να παρακολουθήσουν τον αγώνα του Σαββατοκύριακου και για μας εδώ στο οπισθοδρομημένο Ελλάντα είναι δύσκολο να το αντιληφθούμε. Δε φτάνει δηλαδή ο νους μας να κατανοήσουμε ότι υπάρχει στο ρόστερ της Ducati ένας πρώην Παγκόσμιος Πρωταθλητής, ο Nicky Hayden, ούτε μπορούμε να αναγνωρίσουμε το μεγαλείο του βετεράνου Τεξανού Colin Edwards ή του rookie Ben Spies της Monster Yamaha Tech 3. Αυτοί οι άνθρωποι μπορούν κι εκτιμούν την προσπάθεια που κάνουν οι δύο παραπάνω συμπατριώτες τους και τους τιμούν με την παρουσία τους και τις επευφημίες τους, ακόμη κι αν εγκαταλείψουν….Εμείς εδώ όμως ξέρουμε να σκάβουμε γκαζόν και να σπάμε πάγκους και δοκάρια, όταν παίζει μια ομάδα μας σε διεθνές επίπεδο, δικαιολογημένα κι ατιμώρητα φυσικά, αρκεί να μην είναι αυτή που υποστηρίζουμε.
Στο θέμα μας όμως τώρα που δεν είναι άλλο από το Σαββατοκύριακο. Η τετραστρία της φετινής σεζόν, είναι πλέον δεδομένη με προεξάρχοντα τον άρχοντα της πίστας, Jorge Lorenzo της Fiat Yamaha. Είναι πλέον σίγουρος πρωταθλητής και σίγουρα εντυπωσιακός. Με επτά (!) πρώτες και τρείς δεύτερες θέσεις προηγείται με 235 βαθμούς έναντι 158 του δεύτερου Pedrosa. Συνεπώς αν δεν συμμετάσχει στο υπόλοιπο πρωτάθλημα, τότε μόνο μπορεί κανείς να αμφισβητήσει τη σιγουριά της στέψης του. Στο παρελθόν, μόνο ο Giacomo Agostini και ο Mick Doohan είχαν κάνει κάτι παρόμοιο. Σκεφτείτε λοιπόν τι εντυπωσιακός άθλος είναι αυτός.
Αν δεν είχε τραυματιστεί ο άρχοντας των media, Valentino Rossi, σαφώς πολύ περισσότερος κόσμος θα αναγνώριζε τον παραπάνω άθλο. Τώρα όμως κατάφερε ο «μαφιόζος» Ιταλός να μην αφήσει τον Lorenzo να χαρεί το κατόρθωμά του. Τραυματισμένος δύο φορές, μία στον ώμο και μια στην κνήμη, κι έχοντας χάσει οι λάτρεις του κάθε αγωνιστικό ενδιαφέρον, παραμένει στα φώτα της δημοσιότητας πρώτος κι ανυπέρβλητος, με την ανακοίνωση στο τέλος του Τσέχικου αγώνα στο Brno, της μεταγραφής του στην Ducati. Μετριότατος μεν αγωνιστικά, φταίνε κυρίως οι τραυματισμοί του, αξεπέραστος δε στη διαχείριση των ΜΜΕ.
Εκείνος που δεν τα πάει καθόλου καλά με το φακό είναι ο Dani Pedrosa. Μαχητής, γρήγορος, άπιαστος στις εκκινήσεις, αλλά δυστυχώς όχι αρκετά ικανός να κρατήσει πρώτη τη σημαία της εργοστασιακής Repsol Honda. Δεν είναι αυτός κατώτερος των υπόλοιπων, απλά είναι η μοτοσυκλέτα του. Όπως άλλωστε ανέκαθεν ήταν οι μοτοσυκλέτες όλων όσων δεν έτρεχαν στην ίδια ομάδα με το θεό της μεταδοτικότητας της πληροφόρησης στους μηχανικούς του Valentino Rossi. Πρέπει όμως να του αναγνωρίσουμε ότι δίνει κάθε φορά τα πάντα ώστε να τερματίζει στην πρώτη τριάδα χωρίς να έχει την αντίστοιχη μοτοσυκλέτα. Περιμένει πολλά όμως η Honda από αυτόν, ιδίως την ερχόμενη σεζόν που η Dorna επιβάλλει V4 κινητήρες και πολύ μικρό βάρος. Σαφώς θα έχει βοήθεια κι από τον Casey Stoner, που του χρόνου θα κάνουν στενή παρέα…
Κι αυτό γιατί αν και οι καλοί χωράνε παντού, στην Ducati παραμαζεύονται παγκόσμιοι πρωταθλητές. Stoner, Hayden, Rossi παραγεμίζουν με κύπελλα την ιταλική ομάδα. Έτσι ο Αυστραλός Παγκόσμιος Πρωταθλητής φεύγει για την Repsol Honda. Μεγάλο πλήγμα για τη Ducati, μεγαλύτερο κέρδος για τη Honda. Να τον χαρακτηρίσουμε άτυχο για την περσινή του εξάντληση άδικο θα είναι. Μπορούμε όμως να είμαστε δίκαιοι αν πούμε ότι φέτος ακόμη δεν έχει καταφέρει να ολοκληρώσει τις ρυθμίσεις του στην Ducati GP10 και να εκμεταλλευτεί την παροιμιώδη δύναμη του κινητήρα της. Απλά περιμένουμε.
Στον μεθαυριανό αγώνα οι προσδοκίες μας είναι μεγάλες. Δε ξέρω όμως κατά πόσο θα ικανοποιηθούν από «αδιάφορους» πιλότους. Κι αδιάφορους τους λέμε για τους λόγος που εξηγήσαμε παραπάνω. Έτσι δεν αποκλείεται να δούμε στο βάθρο εκπλήξεις, με τον Ben Spies να παλεύει εντός έδρας με τη σιγουράντζα Lorenzo. Σαφώς όμως ο Ισπανός δεν έχει παρά να παλέψει με το μύθο, που πολύ τον χρειάζεται γύρω από το όνομά του. Δεν ξεχνάμε σε καμία περίπτωση τον Andrea Dovizioso, που πολύ θα ήθελε να τερματίσει μπροστά από τον ομόσταυλό του Pedrosa, και σίγουρα δε θα αφήσουμε απέξω Stoner και Rossi…
Π.Γ.Α.
