Πριν απο καμια 15αρια χρονια στην εποχη του ‘’παρανομου’’ τζογου, ειχα εφαρμοσει με επιτυχια ενα σχεδιο. Ειχα διαλεξει τις ομαδες βουνα απο τα κυριωτερα πρωταθληματα, κι εκανα ενα παρολι τριων αγωνων με αποδοση κοντα ή και παραπανω απο τα δυο φραγκα.
Πιο συγκεκριμενα, απο αρχες Σεπτεμβρη και μεχρι τα Χριστουγεννα, ειχα βγαλει ενα εκατομυρριο παλιες καλες δραχμες, με πονταρισιες των εκατο χιλιαδων δραχμων. Το παρολι το εστελνα στον νταραβερτζη καθε Σ/Κ και καθε φορα που επαιζαν Ευρωπαικα κυπελα μεσοβδομαδα. (Το κουπονι το εβαζε το 12Χ στην τελευταια σελιδα και η εταιρια λεγοταν Ατλας, αν θυμαμαι καλα.).
Ο νταραβερτζης λοιπον (κυριος με τα ολα του, αφου πληρωνε επι τοπου), αρχισε να μου χαλαει το μυαλο. Μου ελεγε τοτε, ‘’αφου κατεχεις το αθλημα, γιατι δεν κανεις κι αλλα κολπα, να κονομησεις παραπανω ? ‘’.Με τα πολλα αρχισα να παιζω και κατι απιθανες Αλοστ, Κομποστελλα, (αληθεια τι κανουν αυτες οι ψυχες ?) και κατι πιο απιθανες Τερνανα και Τεννις Ουνιόν Μπερλιν.
Στο τελος της ποδοσφαιρικης χρονιας, ειχα χασει τα κερδη μου, κι ευτυχως ειχα τα δικα μου λεφτα απειραχτα.
Ο νταραβερτζης που ελεγα πιο πανω, σαν καλος επιχειρηματιας που ηταν, (καμια σχεση με τον ΟΠΑΠ), το καλοκαιρι που ειχαμε δυο-τρεις εβδομαδες off και μεχρι ν’ αρχισουν τα πρωταθληματα ξανα, εκανε ενα μπαρμπεκιου παρτυ για να ευχαριστησει την εκλεκτη πελατεια του. Εδωσε και σε μενα προσκληση (πραγμα που με ξαφνιασε, γιατι οι υπολοιπες προσκλησεις πηγαν σε αρκετα ‘’χοντρους’’ παιχτες), και φυσικα εδωσα το παρον. Ειχαμε και αρκετους ονομαστους ομοτραπεζους, που τωρα μερικοι εχουν γινει ‘’ιερες αγελαδες’’ του χωρου.
Καποια στιγμη ο νταραβερτζης με πλησιασε και με πηρε στην ακρη. Κατοπιν ειρθε κι ενας πασιγνωστος γκουρου του αθληματος κι αφου εγιναν οι συστασεις, πιασαμε κουβεντα. Εκει τους εξηγησα το σκεπτικο μου οσον αφορα το στοιχημα πανω στις ομαδες βουνα, καθως και την πληροφορηση που ειχα, αφου ημουν απο τους πρωτους με συνδεση ιντερνετ και δορυφορικη τηλεοραση (τον βετερανο Nokia 6000) και 1,80 πιατο το 1996 παρακαλω).
Υπηρξαν διαφωνιες και αντιπαραθεσεις, αφου ο γκουρου υποστηριζε οτι ‘’καλυτερα να πιασω μια φορα ενα φορτωμενο παρολι των 15 μοναδων, παρα να κυνηγω τις Ρεαλ και Μπαγιερν καθε Κυριακη’’. Κι εγω να του ανταπαντω, ‘’περι ορεξεως κολοκυθοπιτα’’. Θυμαμαι ειχα γυρισει προς τον νταραβερτζη και τον ειχα ρωτησει, ποιοι απο τους παιχτες κερδιζουν περισσοτερες φορες, αυτοι που παιζουν τα βουνα, ή αυτοι που παιζουν τις Κομποστελλες ? Για να συμφωνησει μαζι μου.
Τελος παντων το παιχνιδι μου συνεχιστηκε πανω στα βουνα τα επομενα χρονια και το κερδος μου ηταν μια ‘’παπια’’ που της ειχα δωσει το χαιδευτικο Σουκερ και κατι χλιδατες διακοπες στην Κρητη στον Αγιο Νικολαο.
Φτανω και στο συμπερασμα. Απ’ ολες τις ομαδες και τα παιχνιδια που υπαρχουν καθε βδομαδα στο κουπονι αγαπητε φιλε τζογαδορε, διεγραψε ολα τα λιμα και συγκεντρωσου στα θηρια καθε πρωταθληματος. Τη Barca και τη Ρεαλ, τον Αγιαξ και την PSV. Ενα μικρο παρολι καθε βδομαδα και μπολικη μελετη και περισυλλογη.
Κλεινω με την υπενθυμιση του πρωτου και βασικου κανονα του τζογου. Για να κερδισεις εσυ λεφτα φιλε συναγωνιστη και συνοδοιπορε κουμαρτζη, καποιος αλλος πρεπει να χασει.
