Την περασμένη Κυριακή, εκεί, γύρω στις 19:50, όταν και ολοκληρωνόταν ο μεγάλος τελικός ανάμεσα στην Γαλλία και την Κροατία, έπεφταν παράλληλα οι τίτλοι τέλους για το 21ο Παγκόσμιο Κύπελλο. Το τέλος αυτού, όπως είναι λογικό, πάντα ανοίγει τις σχετικές συζητήσεις για το πόσο καλό ή επιτυχημένο ήταν – από το θέαμα εντός αγωνιστικού χώρου μέχρι την φιλοξενία της εκάστοτε διοργανώτριας χώρας – με τον καθένα να παρουσιάζει από την πλευρά του τα θετικά και αρνητικά που παρακολουθήσαμε σε αυτόν τον ένα μήνα περίπου κι εν προκειμένω στα γήπεδα της Ρωσίας.
Μολονότι οι απόψεις σε ανάλογες περιπτώσεις συνήθως διίστανται – η γνώμη, εξάλλου, το καθενός είναι πάντα υποκειμενική – η αίσθηση που αποκομίσαμε μετά το πέρας αυτού ήταν μάλλον θετική και κατά γενική ομολογία, το φετινό Παγκόσμιο Κύπελλο θεωρείται επιτυχημένο από όλες τις πλευρές, είτε αναφερόμαστε στο θέαμα εντός αγωνιστικού χώρου, είτε στα σχεδόν μηδαμινά παρατράγουδα εντός κι εκτός αυτού, είτε στην άριστη φιλοξενία της οικοδέσποινας φέτος Ρωσίας, ακόμη και στην χρήση του VAR, που φέτος αποτέλεσε την νεότερη καινοτομία.
Στο Μουντιάλ του 2014 στην Βραζιλία ήταν η χρησιμοποίηση του σπρεϊ από τους διαιτητές για να ορίζουν τα σημεία εκτέλεσης των φάουλ αλλά και να εξασφαλίζουν (όσο γίνεται) την καλύτερη τοποθέτηση του τείχους της αμυνόμενης σε αυτές τις περιπτώσεις ομάδας. Κάποια χρόνια νωρίτερα, το 1990 ήταν που καθιερώθηκε η απαγόρευση στους τερματοφύλακες να μπλοκάρουν την μπάλα με τα χέρια σε γύρισμα συμπαίκτη τους σε ώστε να εξαλειφθεί μια και καλή το συγκεκριμένο φαινόμενο καθώς είχε οδηγήσει σε πολύ ανιαρά και μονότονα παιχνίδια λόγω της εξευτελιστικής σε βαθμό εκνευριστικό χρησιμοποίησης της συγκεκριμένης τακτικής από πολλές ομάδες.
Φέτος, λοιπόν, η καινοτομία ήταν το VAR και κατά την ταπεινή μας άποψη, ήταν ένα ακόμη βήμα προς την σωστή κατεύθυνση σε ότι έχει να κάνει με την βελτίωση του αθλήματος. Σαφώς και δεν ήταν εντελώς άρτια η χρησιμοποίηση του – κάποια λαθάκια δεν τα απέφυγαν σε μια-δυο περιπτώσεις οι διαιτητές – εντούτοις σε γενικές γραμμές βοήθησε ώστε να κατά μεγάλο ποσοστό οι εκάστοτε διαιτητές να λάβουν τις σωστές αποφάσεις.
Από κει και πέρα, είδαμε συνολικά 169 γκολ, ήτοι 2.64 κατά μέσον όρο ανά παιχνίδι ενώ ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά της φετινής διοργάνωσης ήταν το μόλις...ένα 0-0 ως τελικό αποτέλεσμα και θυμίζουμε μάλιστα πως και τούτο ίσως ήταν περισσότερο συγκυριακό διότι τύγχανε να βολεύει ως αποτέλεσμα τις Δανία και Γαλλία, με αποτέλεσμα ένα παιχνίδι κακό με ελάχιστα ρίσκα, ειδάλλως δεν αποκλείεται να μην είχαμε ούτε καν αυτή την μια λευκή ισοπαλία, κάτι που έχει να συμβεί από το πολύ μακρινό 1954. Επιπλέον, από τα 169 αυτά γκολ, είχαμε 9 που σημειώθηκαν στο ή μετά το 90’ λεπτό και που έδωσαν νίκες, κάτι που αποτελεί νέο ρεκόρ (4 ήταν το προηγούμενο) ενώ είχαμε ακόμη 4 που οδήγησαν σε αποφυγή ήττας. Είχαμε, γενικώς, πολλά late goals, όπως λέμε.
Μιλώντας για γκολ, σε γενικές γραμμές είχαμε αρκετά μεγάλη ποικιλία όσον αφορά τα σκορ που προέκυψαν, με μοναδικό που απουσίασε φέτος το 4-0. Κατά τα άλλα, θυμίζω είχαμε μεταξύ άλλων το 3-2 του Βελγίου με την Ιαπωνία, είχαμε ένα 3-3 στο Πορτογαλία – Ισπανία, είχαμε το 5-0 της πρεμιέρας στο Ρωσία – Σαουδική Αραβία ενώ εξίσου εντυπωσιακό ήταν και το 5-2 στο Βέλγιο Παναμάς, όπως φυσικά και το 4-2 που είδαμε στον μεγάλο τελικό ανάμεσα στην Γαλλία και την Κροατία. Εντούτοις, παρά τα αρκετά μεγάλα σκορ, για τους λάτρεις των αριθμών αξίζει να σημειώσουμε πως τα under βγήκαν «νικητές» στην μάχη με τα over (35 έναντι 29) ενώ σε ότι έχει να κάνει με τα goal-no goal σημειώσατε...Χ, με το «σκορ» εδώ 32-32.
Νέο ρεκόρ, επιπροσθέτως, σημειώθηκε και όσον αφορά τα αυτογκόλ που είχαμε σε αυτό το Μουντιάλ – δώδεκα τον αριθμό, με έξι το προηγούμενο ρεκόρ – αλλά και σε ότι έχει να κάνει με τον αριθμό των πέναλτι που καταλογίστηκαν. Πιο συγκεκριμένα, οι διαιτητές σφύριξαν συνολικά 29 πέναλτι (22 εκ των οποίων εύστοχα), με το VAR φυσικά να έχει πολύ σημαντικό ρόλο για την επίτευξη αυτού. Τέλος, είχαμε ρεκόρ και σε ότι έχει να κάνει με τέρματα από τις λεγόμενες «στημένες φάσεις», καθώς οι ομάδες συνολικά επέδειξαν μια ευστοχία της τάξεως του 43%.
Σε ότι έχει να κάνει με μερικά επιμέρους στατιστικά, η κατάκτηση του τροπαίου από την Γαλλία την τοποθετεί στο κλειστό κλαμπ των ομάδων που το έχουν κατακτήσει περισσότερες της μιας φοράς ενώ σε ακόμη πιο κλειστό «κύκλο» μπήκε ο προπονητής της, ο Ντιντιέρ Ντεσάμπ, καθώς έγινε μόλις ο τρίτος στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου που το κατακτά τόσο σαν παίκτης, όσο κι ως προπονητής, κάνοντας πλέον...παρέα στους Μάριο Ζαγκάλο και Φρανς Μπέκενμπάουερ. Επίσης, ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός πως οι δυο κατακτήσεις από την Γαλλία συνέβησαν με διαφορά ακριβώς είκοσι ετών (1998-2018), κάτι που συμπτωματικά είχε συμβεί και με τις Ουρουγουάη (1930-1950) και Γερμανία (1954-1974) ενώ έπειτα από το 2002 και την Βραζιλία, έγινε η πρώτη ομάδα έκτοτε που δεν χρειάστηκε σε κανένα από τα νοκ άουτ παιχνίδια της να παίξει παράταση. Τελευταία ομάδα, δε, που σκόραρε τέσσερις φορές σε μεγάλο τελικό ήταν η Βραζιλία το 1970, με το 4-2 μάλιστα ως αποτέλεσμα να κάνει την εμφάνιση του για τέταρτη φορά.
Μένοντας στην Γαλλία, ιστορία έγραψε και ο Κίλιαν Εμπαπέ, ο εκ των κορυφαίων παικτών της φετινής διοργάνωσης και μάλιστα εις διπλούν καθώς αφενός έγινε ο μόλις δεύτερος νεότερος ηλικιακά παίκτης που σκοράρει δυο τέρματα σε αγώνα Παγκοσμίου Κυπέλλου (το έπραξε εναντίον της Αργεντινής) ενώ έγινε επίσης ο δεύτερος νεότερος παίκτης που σκοράρει σε μεγάλο τελικό. Για να γίνει, μάλιστα, αντιληπτό το μέγεθος του επιτεύγματος, αρκεί να αναφέρουμε πως και στις δυο αυτές περιπτώσεις, ο νεότερος παίκτης στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου και στην σχετική λίστα είναι ο μεγάλος Πελέ.
Κλείνοντας αυτή την τελική αποτίμηση του Μουντιάλ, νομίζουμε πως αξίζουν αναφοράς ορισμένοι από τους "νέους" παίκτες που ξεχώρισαν ή, αν προτιμάτε, έλαμψαν. Πριν τέσσερα χρόνια, για παράδειγμα, ήταν ο Χάμες Ροντρίγκεζ με τις καταπληκτικές εμφανίσεις και τέρματα που πέτυχε με την φανέλα της Κολομβίας. Φέτος, μεταξύ άλλων ξεχώρισε ένας άλλος Κολομβιανός, ο πανύψηλος 23χρονος αμυντικός Γιέρι Μίνα, οποίος πέραν των βασικών του καθηκόντων στον χώρο άμυνας βοήθησε τα μέγιστα και στο επιθετικό κομμάτι, σκοράροντας πολύ σημαντικά τέρματα σε τρία συνεχόμενα παιχνίδια της ομάδας του. Εξαιρετική, επίσης, η παρουσία του Τσερίσεφ για την οικοδέσποινα Ρωσία, με τον παίκτη της Βιγιαρεάλ μάλιστα να έρχεται από αρκετά "ταλαιπωρημένη" από τραυματισμούς σεζόν, παίρνοντας μάλιστα θέση στην τελική 23άδα κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή.
Από κει και πέρα, εκ των κορυφαίων τερματοφυλάκων του τουρνουά ήταν αναμφίβολα ο Δανός Κάσπερ Σμάιχελ της Λέστερ, ο οποίος μεταξύ άλλων απέκρουσε το 91,3% των αντίπαλων προσπαθειών προς την εστία του ενώ είχε αποκρούσει και τρία πέναλτι κόντρα στην Κροατία στην διαδικασία της ρώσικης ρουλέτας. Τέλος, ιδιαίτερη μνεία αξίζουν ο Ιάπωνας Ινούι, όντας από τους κορυφαίους παίκτης της Ιαπωνίας, με τους ιθύνοντες της Μπέτις (η νέα του ομάδα) οπωσδήποτε να τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση ενώ ο Άγγλος Κίεραν Τρίπιερ θα πρέπει να θεωρείται δίχως αμφιβολία από τις αποκαλύψεις της ανανεωμένης Αγγλίας, βοηθώντας πολύ την ομάδα του όχι μόνο ανασταλτικά, αλλά και με τα εξαιρετικά χτυπήματα στις στημένες φάσεις, απόρροια των οποίων κι ένα εκπληκτικό γκολ-φάουλ απέναντι στην Κροατία.
