Πρέπει να έχουν περάσει τουλάχιστον δώδεκα χρόνια από το ιστορικό εκείνο παιχνίδι με το οποίο ξεκίνησα την «καριέρα» μου ως καμηλιέρης. Αποδόσεις βγάζανε τα κομπιούτερ και, σε ένα πρωτάθλημα με 90% άσσους, μοιραία το διπλό έφτανε σχεδόν σε διψήφιες αποδόσεις. Η πρωταθλήτρια USMA με ηγέτη τον μεγάλο Χοσίν Ατσίου έπαιζε «εκτός έδρας» με την νεοφώτιστη Παραντού. Μόνο που η Παραντού, μη έχοντας δικό της σπίτι, χρησιμοποιούσε ως έδρα το γήπεδο της μεγάλης, το οποίο ούτως ή άλλως θα ήταν κατειλημμένο από «φιλοξενούμενους» οπαδούς.
Ελάχιστα άλλαξαν από τότε. Παρά την ύφεση των τελευταίων ετών, η USMA παραμένει το βαρύ όνομα, ενώ η μικρούλα Παραντού εξακολουθεί να φιλοξενείται στο Ομάρ Χαμαντί και περιέργως πώς, να προσφέρεται ως φαβορί. Όχι βέβαια στα ιστορικά εκείνα επίπεδα, αλλά τουλάχιστον σε αποδόσεις που υπερβαίνουν την πραγματικότητα. Η USMA, απαλλαγμένη πλέον από διεθνείς υποχρεώσεις, έχει πέσει με τα μούτρα στο πρωτάθλημα και με ένα αήττητο σερί επτά αγώνων (5-2-0) προσπαθεί να καλύψει το χαμένο έδαφος. Το ματς είναι αποκλειστικά στα δικά της χέρια και δεν νομίζω ότι θα αφήσει χαμένη την ευκαιρία για ένα ζωτικής σημασίας τρίποντο.