Μπροστά μας το μεγαλύτερο ντέρμπι στην Ελλάδα από καταβολής ποδοσφαίρου στη χώρα μας. Βέβαια κάποτε ήταν ντέρμπι για άλλους λόγους (ουσιαστικούς) ενώ τώρα για άλλους. Σε σχέση με όσα έγραφα για τον Ολυμπιακό πριν μερικές μέρες δεν άλλαξε απολύτως τίποτα. Μεσοεπιθετικά υπάρχει ταλέντο και τέχνη ενώ πίσω κάτι…. «δέντρα». Στην φετινή άμυνα του Ολυμπιακού ο οποιοσδήποτε μπορεί να χριστεί σκόρερ. Χάλι μαύρο. Ωστόσο πάει για το 3/3 στα ντέρμπι φέτος που ίσως του δώσει πάλι το πρωτάθλημα από το Νοέμβριο.
Για τον Παναθηναϊκό μία από ίδια. Μια κατάσταση άνοστη άοσμη και άχρωμη. Πολλοί καταλογίζουν το φταίξιμο στον «Στραπατσόνι», άλλοι στις επιλογές του Αλαφούζου, άλλοι στην αδιαφορία μερικών παικτών κ.ο.κ.
Η ουσία είναι ότι το ματς είναι απόλυτο ντέρμπι. Σπάνιες είναι οι φορές που η βαθμολογία παίζει ρόλο σε τέτοια ματς. Να θυμίσω κάποτε στο ΟΑΚΑ τι φανέλες, τις σαμπάνιες που είχε ετοιμάσει ο ΠΑΟ και «κηδεύτηκε»? Δεν παίζει ο Μπέργκ. Ε και?
Σαν Έλληνας φίλαθλος λυπάμαι για ένα πράγμα. Ότι βλέπω τις ενδεκάδες και ψάχνω κυρίως στον Ολυμπιακό να δω Έλληνες που να νοιώθουν και να ξέρουν τι είναι αυτό το ματς. Τι να νοιώσουν οι ξένοι?
Εκτίμησή μου ότι το ματς είναι αμφίρροπο. Όμως αυτή η τάση του ΠΑΟ να μένει από δυνάμεις μετά το 60’, να έχει επιβαρυνθεί με κούραση από το μεσοβδόμαδο ματς (η ήττα δε μου λέει επίσης τίποτα καθότι όλοι θέλουν το ντέρμπι), ίσως γύρει την πλάστιγγα υπέρ του Ολυμπιακού. Αν ο γηπεδούχος δεν δεχτεί γκολ ως το 60’ έχει ελπίδες νίκες. Αν δεχτεί… ο Θεός να βάλει το χέρι του.
Το μόνο αξιοπρεπές που βλέπω είναι το -0.75 του Ολυμπιακού.