Πρκάτσιν: ο... κατάλληλος παίκτης
<TABLE style="MARGIN: 15px 10px 10px 5px" align=left><TBODY><TR><TD class=photo>
Είναι ο Νίκολα Πρκάτσιν καλύτερος ή χειρότερος του Ντέγιαν Τομάσεβιτς; Αυτό θα μπορεί να το απαντήσει μόνο ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς και μάλιστα στο τέλος της χορνιάς. Το σίγουρο -αυτή τη στιγμή- είναι ότι οι "πράσινοι" έκαναν την καλύτερη δυνατή επιλογή τηρουμένων των αναλογιών.
Θεωρώντας ότι ο Μάικ Μπατίστ δεν θα αντιμετωπίσει κι άλλα προβλήματα τραυματισμού, το "τριφύλλι" είχε ανάγκη ενός ψηλού, ενός "καθαρού" σέντερ. Και δύσκολα θα μπορούσε να βρει άλλον παίκτη να ταιριάζει τόσο πολύ στο προφίλ του Τομάσεβιτς από τον Κροάτη πρώην παίκτη της Ντιναμό (πλέον).
Ο Πρκάτσιν έχει μερικά "συν" και μερικά "πλην" σε σχέση με τον προκάτοχο του με την εμπειρία να αποτελεί δίχως αμφιβολία κοινό παρανομαστή. Έχουν το ίδιο ύψος (2.08), πάνω-κάτω την ίδια ηλικία (1973 και 1975), ακόμη και το ίδιο πρόβλημα τραυματισμού στο παρελθόν(μέση).
Πιο συγκεκριμένα ο Πρκάτσιν αποτελεί μεγαλύτερη απειλή στο λόου-ποστ. Είναι μεγάλο κορμί, αρκετά σκληρός και ξέρει να χρησιμοποιεί τον κορμό και τους αγκώνες του για μια καλή θέση. Το επιθετικό του μειονέκτημα είναι μαζί και το... πλεονέκτημα του. Είναι αριστερόχειρας και "γυρνάει" κυρίως από το καλό του χέρι.
Η Εφές Πίλσεν -μια εξαιρετική ομάδα... προπονητή- χρησιμοποιούσε τρεις τρόπους επιθετικής έκφρασης. Πικ-εν-ρολ, σκριν μακριά από την μπάλα (για τον Ντρου Νίκολας που είναι εξαιρετικός σε τέτοιες συνεργασίες και γρήγορα σουτ) και λόου-ποστ παιχνίδι με τον Πρκάτσιν.
Ήταν πολύ συνηθισμένη η εικόνα των Τούρκων να αδειάζουν την πλευρά στον Πρκάτσιν, ο οποίος ξεκινούσε από το δεξί μέρος του γηπέδου για να κινηθεί προς το κέντρο με το αριστερό του χέρι.
Δεν είναι ο πιο επικίνδυνος σουτέρ, αλλά μπορεί να απειλήσει από το χάι-ποστ, κάτι που δεν έκανε ο Τομάσεβιτς. Το ίδιο ισχύει και για τις βολές. Εύστοχο δεν το λες (60-65% στην καριέρα του), αλλά και πάλι υπερτερεί του Σέρβου που έβλεπε την αχίλλειο του πτέρνα στη γραμμή των προσωπικών.
Σε ότι αφορά τα ριμπάουντ και την "εναέρια" άμυνα οι δύο παίκτες κυμαίνονται στα ίδια επίπεδα. Με τη διαφορά ότι ο Πρκάτσιν είναι πιο σκληρός, την ώρα που ο Τομάσεβιτς παίζει περισσότερο άμυνα με το μυαλό παρά με το σώμα του.
Θεωρητικά λοιπόν θα είναι πιο "έτοιμος" να αντιμετωπίσει σε μάχης θέσης άλλους ψηλούς στα ίδια κυβικά, όπως ο Μαρκ Τζάκσον. Γιατί αν μη τι άλλο τα "ματσαρίσματα" με τους παίκτες του Ολυμπιακού αποτελούν πάντα ένα (σημαντικό ή λιγότερο σημαντικό) κριτήριο για τις επιλογές των "πρασίνων".
Η βασικότερη αδυναμία του -κι επομένως ο προβληματισμός των "πρασίνων"- είναι η αποτελεσματικότητα του σε αμυντικές καταστάσεις πικ-εν-ρολ. Είναι "βαρύς" και σίγουρα δεν έχει πόδια αντίστοιχα γρήγορα με αυτά του Τσαρτσαρή ή του Μπατίστ. Αλλά από την άλλη τα ίδια προβλήματα είχε κι ο Τομάσεβιτς. Κι οι δύο παίρνουν τον ίδιο "μέτριο" βαθμό στο συγκεκριμένο "μάθημα".
Το θέμα που σηκώνει πολύ... συζήτηση αφορά την πάσα του Πρκάτσιν. Κατά την προσωπική μου γνώμη ο Κροάτης σέντερ (όπως έδειξε στην Εφές) είναι πολύ καλός και στο συγκεκριμένο τομέα. Σίγουρα δεν μπορεί να συγκριθεί με τον "τεχνικό" Βούισιτς ή ακόμη και τον οξυδερκή Τομάσεβιτς, από την άλλη όμως είναι μες στους 5 καλύτερους σέντερ της Ευρώπης σε αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού.
Και πάλι είναι μειονέκτημα του ότι χρησιμοποιεί μόνο κίνηση με το αριστερό χέρι να πασάρει κάτι που κάνει καλά και με συνέπεια κυρίως στην αδύνατη πλευρά. Ο Τομάσεβιτς, πάντως, έπαιρνε άριστα στην πάσα σε όλες τις δυνατές καταστάσεις που απασχολούν έναν ψηλό.
Στα "συν" και το γεγονός ότι για 4 χρόνια αγωνίστηκε σε μια πολύ δουλεμένη ομάδα, όπως είναι η Εφές. Ο κόουτς Μαχμούτι στήριζε το παιχνίδι της ομάδας του στην άμυνα και γενικά οι Τούρκοι αγωνιζόντουσαν με ένα στυλ που δείχνει ότι ένας έμπειρος σέντερ σαν κι αυτόν δεν θα έχει πρόβλημα να προσαρμοστεί.
Συμπέρασμα; Για να καλύψει το κενό του Τομάσεβιτς είναι ο καλύτερος που μπορούσε να βρει ο Παναθηναϊκός με αυτά τα χρήματα, τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο και για το διάστημα που τον θέλει (το καλοκαίρι θα έρθει ο Πέκοβιτς).
Ο Βούισιτς είναι πολύ ποιοτικός αλλά το επιθετικό του παιχνίδι είναι λιγότερο της... επαφής και γενικότερα είναι ένας βιρτουόζος -πλην soft- ψηλός. Όσο για τον Πέκοβιτς; Ποιος μπορεί να ποντάρει ότι ένα 21χρονο παιδί που θα άλλαζε για πρώτη φορά στην καριέρα του χώρα, ομάδα, προπονητή και παραστάσεις θα μπορούσε να παίξει έναν απαιτητικό ρόλο σε ένα καλοδουλεμένο και με ισορροπίες σύνολο όπως ο Παναθηναϊκός.
Με λίγα λόγια: ο Πρκάτσιν είναι ο κατάλληλος παίκτης για την κατάλληλη ομάδα
www.sport24.gr
αισιοδοξο σχολιο.
ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΣΚΛΗΡΟ ΝΑΡΚΩΤΙΚΟ
ΕΙΣΑΙ Η ΜΑΣΤΟΥΡΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΝΑ ΜΕ ΑΦΗΣΕΙ
ΜΟΝΟ ΕΣΕΝΑ ΕΧΩ ΓΙΑ ΘΕΟ
ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ΟΛΑ ΤΑ ΕΧΩ ΠΑΡΑΤΗΣΕΙ.......
ΑΣΧΕΤΟ ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΛΛΑ ΜΟΥ ΒΓΗΚΕ...............
