Δεν υπάρχει άνθρωπος που να σεληνιάζεται λόγω μεταγραφικής περιόδου περισσότερο από τον πρόεδρο της Τζένοα Ενρίκο Πρετσιόζι, ο οποίος τα καλοκαίρια αρέσκεται να ανταλλάσσει ποδοσφαιριστές με την ίδια άνεση που ανταλλάσσαμε μικροί αυτοκόλλητα για τα σχετικά άλμπουμ. Όλοι αναλώσιμοι, όλοι διαπραγματεύσιμοι, όλοι με λίγη καλή καρδιά μπορούν να ενσωματωθούν στο ρόστερ της ομάδας. Το αποτέλεσμα, στα χρόνια που απουσίαζε ο μέντορας της ομάδας Τζιαμπιέρο Γκασπερίνι, ήταν τραγικές πορείες που λίγο έλειψε να στοιχίσουν και την κατηγορία (σεζόν 2012-13).
Τώρα που ο «Γκασπ» είναι και πάλι εδώ; Προσπαθεί με κάθε τρόπο να σουλουπώσει ένα προβληματικό ρόστερ με παίκτες που χρειάζονται ποδοσφαιρικό lifting ή δεν διανύουν το καλύτερό τους φεγγάρι ή ήρθαν καθυστερημένα στη Γένοβα και θέλουν χρόνο. Πως να δοθεί, όμως, αυτός ο χρόνος με την ομάδα να έχει ένα κάρο τραυματίες και να παραπαίει με πέντε ήττες και ενεργητικό μόλις δυο γκολ (και αυτά στο μοναδικό νικηφόρο παιχνίδι) σε έξι ματς; Αναγκαστικά ο Γκασπερίνι χρησιμοποιεί ακόμα και παίκτες που δεν είναι έτοιμοι. Αυτοί τραυματίζονται ή πηγαίνουν ακόμα πιο πίσω, στο επόμενο παιχνίδι παρουσιάζονται ακόμα πιο ανέτοιμοι, αντικαθίστανται από άλλους που ακόμα δεν έχουν βρει ρυθμό και δημιουργείται έτσι ένα ανατροφοδοτούμενο κύκλωμα, που σοβαρή προοπτική για να καθαρίσει έχει μόνο μετά τη διακοπή των Εθνικών ομάδων (11 Οκτωβρίου).
Χαρακτηριστική είναι η κατάσταση στην επιθετική γραμμή, όπου ο μοναδικός πραγματικός φορ Λεονάρντο Παβολέτι ήταν στα πιτς για ένα μήνα (επιστρέφει σήμερα, αλλά από κάτι μισόλογα φοβούμαι πως περιλαμβάνεται κι αυτός στον κατάλογο των παικτών που ρίχνεται πρόωρα στη μάχη), ο έμπειρος Γκόραν Πάντεφ (τιμωρημένος σήμερα) είναι σκιά του παικταρά των εποχών Λάτσιο και Ίντερ, ο ταλαντούχος Γκάκπε επιστρέφει σήμερα (ανέτοιμος) μόνο για τον πάγκο, ο Ντιέγκο Κάπελ, αν και ενδεκαδάτος, έχει ακόμα δρόμο να διανύσει, ο Λάζοβιτς, που ήρθε μετά βαϊων και κλάδων, δεν έχει ακόμα εγκλιματιστεί και ο παικταράς της περσινής περιόδου Ντιέγο Περότι είναι καθαρά εκτός φόρμας μετά τον τραυματισμό του. Με αυτά τα δεδομένα, μόνο να απορεί κανείς δεν πρέπει που οι rossoblu δεν σκοράρουν ούτε με εσπερινό και ευχέλαιο.
Τι μπορεί να κάνει αυτή η ομάδα σήμερα κόντρα στην ποιοτικότερη και ψυχολογικά πιο στέρεη μετά το διπλό στο Ούντινε Μίλαν; Προφανώς, να δοκιμάσει να της βγάλει τη γλώσσα στο τρέξιμο, κάτι που όμως θα επιτευχθεί μόνον εφ’ὀσον και για όσο αντέξουν οι χαφ Ρινκόν, Τζεμάιλι και Λαξάλ. Και αυτό, όμως, το πλάνο δεν φαίνεται να έχει σοβαρές πιθανότητες επιτυχίας, αφού όπως είπαμε η Τζένοα δεν είναι ρολαρισμένη και επιπλέον η Μίλαν στη μεσαία γραμμή δεν διαθέτει τίποτα ντακότες όπως τα προηγούμενα χρόνια.
Με δεδομένη την καθαρή υπεροχή της Μίλαν στο συγκεκριμένο momentum και μοναδικό σοβαρό κίνδυνο να αρχίσει τις τζότζες η άμυνά της και να δεχτεί γκολ που δεν θα μπορούσε να μαντέψει ούτε ο μάντης Κάλχας, θεωρώ υπερβολικό ως εξωφρενικό το 2.75 (!!!!) στο διπλό. Ένα διπλό που ασφαλώς δεν θα έπαιζα σε αποδόσεις «του σωρού» τύπου 1.90-2.10 και θα μπορούσε να σπρωχθεί ψηλότερα (και πάλι ΟΧΙ στο 2.75) μόνο σε περίοδο που η Τζένοα βγάζει σπίθες και επιβάλλει δαιμονισμένο ρυθμό.