Sheffield Wednesday - Bolton Wanderers Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κάλλιστα από τις πιο «πονηρές» αναμετρήσεις σε αυτή την εμβόλιμη 19η αγωνιστική για το πρωτάθλημα της Τσάμπιονσιπ και προτού παρεξηγηθώ, προφανώς δεν τον αναφέρω με την έννοια κάτι ύποπτου ή μεμπτού αλλά με αυτή ενός αγώνα που για το υποτιθέμενο φαβορί μπορεί να αποδειχτεί και μπανανόφλουδα.
Η Μπόλτον, ως γνωστόν, είναι από τις ομάδες που θα παλέψουν μέχρι τέλους για την παραμονή τους στην κατηγορία. Το «ταβάνι» της ομάδας, όπως έχουμε ξαναγράψει, είναι σχετικά περιορισμένο, η μοίρα προδιαγεγραμένη εξ αρχής και το έργο γνωστό για την ομάδα του Φιλ Πάρκινσον, ο οποίος καλείται κι φέτος να βγάλει τα κάστανα από την φωτιά σε μια δύσκολη σεζόν. Ερχόμενη, λοιπόν, από έξι ήττες στα τελευταία επτά προ της πρόσφατης διακοπής του πρωταθλήματος ελέω Nations League, είναι προφανές ότι αυτή ακριβώς η διακοπή δεν θα μπορούσε να έρθει σε καλύτερο χρονικά σημείο, δίνοντας την ευκαιρία για ανασύνταξη αλλά και καινούργια αρχή.
Σε πρώτη φάση και με βάση την εικόνα της προχθές στο Ντεν με αντίπαλο την Μίλγουολ, η διακοπή αυτή φάνηκε ευεργετική καθώς με πολύ βελτιωμένη εμφάνιση όχι μόνο απέσπασε ισοπαλία 1-1 αλλά αισθάνεται αδικημένη που δεν έφυγε εξ ολοκλήρου με το τρίποντο από μια παραδοσιακά σκληρή έδρα. Είχε αφενός τις ευκαιρίες να προηγηθεί νωρίτερα από ότι το έπραξε στο δικό της πολύ καλό πρώτο ημίχρονο, αφετέρου να κλειδώσει την νίκη σε ένα πιο ροκ δεύτερο με ευκαιρίες εκατέρωθεν. Το τελικό 1-1 μπορεί να της άφησε μια γλυκόπικρη γεύση, ήταν πάντως ακόμη ένα εκτός έδρας παιχνίδι στο οποίο δεν ηττήθηκε, κάτι που έρχεται εκ νέου να «δέσει» με ορισμένες δηλώσεις του Πάρκινσον στις αρχές της σεζόν, όταν είχε αναφερθεί σε αλλαγή ψυχολογίας όσον αφορά το συγκεκριμένο κομμάτι (των εκτός έδρας, δηλαδή) που αποτελούσε αχίλλειο πτέρνα πέρσι, βασιζόμενη τότε αποκλειστικά στο Ρίμποκ για την επίτευξη του στόχου της παραμονής.
Φέτος, λοιπόν, το τροπάριο άλλαξε καθώς εντός έδρας είναι που έχει γνωρίσει της έξι από τις συνολικά εννέα ήττες της – σε επίπεδο πρωταθλήματος πάντα – με το ρεκόρ στο Ρίμποκ να γράφει 2-1-6 έναντι 2-4-3 εκτός. Αν μη τι άλλο, αρκετά αξιόλογη επίδοση ως τώρα για ομάδα που παλεύει να κρατηθεί στην κατηγορία.
Επόμενος αντίπαλος η Σέφιλντ Γουένστει, η οποία από την πλευρά της έχει τα δικά της σοβαρά θέματα να αντιμετωπίσει κι αυτό διότι μετά από μια μικρή περίοδο καλού πλασαρίσματος και κοντά σε θέσεις play offs, η...κατηφόρα που ξεκίνησε δείχνει να μην έχει σταματημό, κοιτάζοντας πλέον επικίνδυνα πίσω της και μπλέκοντας γενικότερα στα της ουράς. Η ήττα από την Ντέρμπι το περασμένο Σάββατο ήταν η πέμπτη στα τελευταία έξι,το χειρότερο δε ήταν ότι ηττήθηκε παρότι προηγήθηκε σχετικά νωρίς, με την άμυνα για μια ακόμη φορά να αποτελεί το βασικό αίτιο ήττας. Με ήδη 32 τέρματα παθητικό διαθέτει την χειρότερη της κατηγορίας (ακόμη και από την...ουραγό Ίπσουιτς), ο δε Λουκουτάι φαίνεται πως αδυνατεί να βρει λύση, κάτι που έχει φέρει αρκετή αμφισβήτηση, πλέον, προς το πρόσωπο του.
Η βασική «κατηγορία» εναντίον του είναι η συνεχής αλλαγή σε πρόσωπα και συστήματα, μην έχοντας βρει ακόμη ένα σταθερό σχήμα πάνω στο οποίο η ομάδα να δουλέψει με διάρκεια. Για όσους θυμούνται από παλιότερα κείμενα μας, δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται αναφορά στα καμώματα της άμυνα της συγκεκριμένης ομάδα και, όπως συνηθίζεται να λέμε, σύμπτωση επαναλαμβανόμενη...
Επειδή λοιπόν δεν νομίζω ότι μπορούν να αλλάξουν πολλά μέσα σε 2-3 ημέρες κι επειδή η Σέφιλντ δεν αποτελεί ακριβώς την επιτομή της σταθερότητας εντός έδρας με μόλις δυο νίκες (2-4-3), νομίζω πως στο 4,35 της goalbet μπορούμε να κοιτάξουμε προς τα...δεξιά.
