Ήταν χειμώνας του 1972 όταν ο βρετανικός στρατός θέλοντας να ξεπαστρέψει τον Ιρλανδικό Δημοκρατικό στρατό (IRA) προχώρησε σε εκτεταμένες συλλήψεις καθολικών στο Μπέλφαστ. Μαζί με το νέο στρατόπεδο συγκέντρωσης, η τοπική κυβέρνηση των Προτεσταντών ανακοινώνει πως για τους επομένους έξι μήνες παρατείνετε η απαγόρευση ανοικτών εκδηλώσεων. Είναι η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι για την μειονότητα και αποφασίζεται συγκέντρωση και πορεία με στόχο την απελευθέρωση των πολιτικών κρατούμενων και την αποχώρηση των βρετανικών στρατευμάτων.
Την Κυριακή 20 Γενάρη παρά το κλίμα τρομοκρατίας ένα πλήθος 10.000 καθολικών συγκεντρώνεται και ξεκινάει η πορεία. Δυνάμεις καταστολής σταματούν το πλήθος, αλλά οι διοργανωτές καλούν τον κόσμο να διαλυθεί για να μην δώσουν αφορμή. Και πράγματι ο κόσμος διαλύεται ειρηνικά - τελευταία αποχωρεί μια ομάδα νεαρών που πετά πέτρες κατά των αστυνομικών. Τη στιγμή της αποχώρησης όμως βρετανοί αλεξιπτωτιστές που βγαίνουν από τα οδοφράγματα αρχίζουν να καταδιώκουν τους διαδηλωτές, να συλλαμβάνουν αδιακρίτως και να ξυλοκοπούν όποιον βρίσκουν μπροστά της. Τεθωρακισμένα οχήματα αποβιβάζουν στρατιώτες που παίρνουν θέση απέναντι στους διαδηλωτές. Ακούγονται ριπές και ένας 17χρονος πέφτει νεκρός. Ακολουθεί πανδαιμόνιο, χαμός, μέσα στα επόμενα δέκα λεπτά οι σφαίρες πέφτουν από παντού και η άσφαλτος γεμίζει από νεαρά παιδιά γεμάτα αίμα- απολογισμός – 13 νεκροί και 16 βαριά τραυματίες και ηλικίας από 16-25.
Τέσσερις δεκαετίες μετά ήρθε και το επίσημο πόρισμα που έκανε λόγο για αδικαιολόγητη σφαγή – κανένα από τα θύματα δεν συνιστούσε απειλή, τίποτα δεν δικαιολογούσε τους πυροβολισμούς. Οι στρατιώτες άνοιξαν πυρ απροειδοποίητα και χωρίς να υπάρξει κάποια πράξη εναντίον τους. ο Κάμερον αναγκάστηκε να ζητήσει επίσημα συγγνώμη για τα γεγονότα της Ματωμένης Κυριακής.
Για το γεγονός αυτό το 1983 οι U2 έγραψαν το τραγούδι Sunday, bloody Sunday.
Αφιέρωση – μπορείς αυτό να το αφιερώσεις στην πανελλαδική απεργία την ερχόμενη Πέμπτη - διάρκειας μια ολάκερης μέρας. – με πορδές δεν βάφεις αυγά - άντε καμιά πορεία του κώλου και μετά καφέ και μετά ξανά καναπέ. Οι αγώνες ξεχάστηκαν, όταν χαθήκαν τα ιδανικά. Οι αγώνες γίνονται για ιδεολογίες και όχι για λεφτά και φτηνές δικαιολογίες – κανείς δεν ρισκάρει τη ζωή του για καταναλωτικά αγαθά όσο και να μας τα έχουν περάσει για το «ουρί του παραδείσου» - το ένστικτο της επιβίωσης δεν κοροϊδεύεται τόσο εύκολα.
Αλλά για σκεφτείτε να είχε συμβεί αυτό το τραγικό συμβάν, σήμερα σε κάποιες από αυτές τις ομάδες που η αστυνομία τις έχει ανακηρύξει σε προστατευόμενο είδος και αλλοίμονο σε όποιον τις κοιτάξεις λοξά στον δρόμο;
Να πούμε για την Ματωμένη Κυριακή για τους παίκτες του στοιχήματος που μας πέρασε; - δεν θα είναι κάτι πρωτότυπο. Γιατί μπορεί εμείς να κλαίμε και να γελάμε με πιο ριψοκίνδυνα πράγματα αλλά και οι πολλοί που ακολουθούν πιο συντηρητικές μεθόδους έχουν και αυτοί τα θεματάκια τους – εκείνων τα γέλια είναι στιγμιαία, χωρίς ένταση και διάρκεια και τα δάκρυα τους γίνονται λυγμοί αβάσταχτοι και ενίοτε κατάρες προς πάσα κατεύθυνση…
Ρέντα – «αν έχεις τύχη διάβαινε και ριζικό περπάτα» - λέγαν οι παλιοί και δεν είχαν άδικο εν μέρει. Εμείς είμαστε σε περίοδο που όχι μόνο δεν γεννούν τα κοκόρια μας, αλλά ούτε και η δόλιες οι κότες – τουλάχιστον είναι ελευθέρας βοσκής και δεν μπαίνουμε σόλο μέσα. Γι αυτό μετράει και πως διαχειρίζεσαι τον παρά σου - άμα βλέπεις πως δεν σε πάει και το κυνηγάς με λύσσα – θα λυσσάξεις αλλά ρεφάρισμα δεν θα δεις. Το πιο πιθανό είναι να μπεις πιο μέσα και μετά να μην βγαίνεις με τίποτα. Εντάξει σε βάθος χρόνου δεν μπορεί να είσαι μόνιμα μουντζωμένος, όπως δεν μπορεί να είσαι και μόνιμα κωλόφαρδος, κάπου θα ισοσκελιστούν αυτά τα δυο, αλλά λέμε για τις περιόδους που πιάνεις σκατά και γίνονται χρυσάφι ή τις άλλες που αγγίζεις με ευλάβεια πολύτιμα πετράδια και με μιας μετατρέπονται σε σκατά. Άμα δηλαδή είσαι κολλημένος με την μπάλα τα κακά φεγγάρια σου θα τα πληρώνεις χρυσάφι και θα πάνε στράφι τα καλά και το κέρδος που θα δώσουν…
Τσέλσι – όποιος είδε την Τσέλσι κατάλαβε τι είναι η ρέντα – πέρσι αυτό το ματσάκι η Τσέλσι δεν το έχανε με τίποτα. Δεν θα είχε μπει το γκολ της Στόουκ, θα είχε μπει το δοκάρι του Πέδρο, ο άλλος δεν θα είχε παραπατήσει εκεί που πέρασε τον τερματοφύλακα – ακόμα και κεραυνός θα είχε πέσει για να πάρει η Τσέλσι το παιχνίδι.
Τούτα τα σημερινά δεν τα έπαιζα τις καλές εποχές θα τα πιάσω σήμερα που έχω και τις μαύρες μου. Κανένα στο ζωντανό για να δω μήπως έχει έρθει η ώρα να κάνουν κάνα αυγό οι κότες μου. Θα μου πεις οι κότες με τα κρύα κόβουν και την άνοιξη ξεκολιάζονται στα αυγά – οι δίκες μου είναι λοξές – με τις ζέστες κόβουν και με τα κρύα δεν τις προλαβαίνω – τώρα άμα πάθουν και αυτές καμιά μετάλλαξη από την έκθεση στο κοινό – καήκαμε. Μετά θα έχει επιστροφή στη σπήλια…
Μουτσούνα - αν σας κάνει κάνα παιχνιδάκι από δω και το παίρνει ο διάβολος, δεν χρειάζεται να μουντζώνεται στο άγνωστο – υπάρχει μια μουτσούνα – βαρείτε. Αν και δεν μ αρέσουν οι ακόλουθοι και πιστεύω πως εδώ διαβάζουν άτομα με κριτική σκέψη…
Υ.γ. χαρείτε τα Χριστούγεννα που θα έρθουν γιατί τα βλέπω και αυτά να μπαίνουν στην γωνιά. Ενοχλούν…
