Με διαφορά μιας ώρας είχαμε χθες δυο τελικούς. Στο Γουέμπλει ο τελικός για την άνοδο μεταξύ της Σάουθεντ και της Γουίκομ και στο Ολυμπιακό Στάδιο ο τελικός κυπέλλου μεταξύ του Ολυμπιακού και της Ξάνθης. Ο πρώτος λέμε αφορούσε ομάδες της τέταρτης κατηγορίας και ο δεύτερος την ελίτ του ελληνικού ποδοσφαίρου. Εγώ είδα τον πρώτο και αποζημιώθηκα, άλλοι είδαν τον δεύτερο – δικιά τους η αποζημίωση- γούστα είναι αυτά.
Στοιχηματικά και τα δυο ήταν της απελπισίας αλλά είπαμε περί στοιχήματος ουδείς λόγος, αυτόν τον καιρό. Στην Αγγλία είχε σασπένς, αγωνία γκολ στις καθυστερήσεις και κρίθηκε η άνοδος στην «ρώσικη ρουλέτα» των πέναλτι, εδώ στα δικά μας στο ίδιο έργο θεατές – ο μονόφθαλμος Ολυμπιακός και η Θεόστραβη Ξάνθη. Αυτό είναι το ελληνικό ποδόσφαιρο – στους στραβούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος. Και άμα πάει να γίνει και καμιά στραβή κάνει και καμιά βουτιά ο Μανιάτης και συνεχίζεται η βασιλεία επί των στραβών.
Και οριακά καλύτερη η Σάουθεντ – στο 75 έδινε ο μπούκ 3,75 για νίκη Σάουθεντ, 1,61 στη μέση μοίραζε το καρπούζι και 5 νίκη Γουίκομ. Τέτοιες ώρες τι ευκαιρίες στοιχηματικές να βρεις; Και πάει παράταση και στο 94 κερδίζει φάουλ η Γουίκομ και το εκτελεί απευθείας ο Jacobson και πάει συμβολή και σκάει κάτω και πάει κατά έξω και βρίσκει στην πλάτη του τερματοφύλακα και αυτογκόλ και 0-1. Και τα χει χαμένα η Σάουθεντ και η ώρα περνά και δεν δείχνει πως μπορεί να ισοφαρίσει και φτάνουμε στο 122 και βγαίνει η σέντρα από αριστερά και στρώνεται ωραία στον Pigott και με διαγώνιο αριστερό σουτ το πάει στα πέναλτι.
Και έχει κρατήσει τρία λεπτά καθυστερήσεις στην παράταση – λίγο τραβηγμένο- και δεν διαμαρτύρεται Χριστός, εδώ θα είχαμε «πόλεμο χαρακωμάτων» μετρητές, χρονόμετρα -γιατί τόσο; Και το ποδόσφαιρο θα πέρναγε σε δεύτερη μοίρα και ο λαός θα περίμενε στα δελτία των εννέα την ετυμηγορία του Βαρούχα. Και στα πέναλτι βαράγαν, βαράγαν και να χάνει το τελευταίο η Γουίκομ και τελικό 7-6 και δεν μπόρεσε να κάνει την υπέρβαση φέτος και η Σάουθεντ στους έβδομους ουρανούς και η άλλη στα τάρταρα.
Και το δικό μας δεν το είδα και μαθαίνω λίγο καλύτερη η Ξάνθη στο πρώτο και κατάφερε να χάνει με δικό της λάθος. Δεν είναι στραβή; Τι είναι; Και ο άλλος ο μονόφθαλμος από το πουθενά πάει στα αποδυτήρια με 1-0 δεν θα κυριαρχήσει στο δεύτερο επί της στραβής; Και ο καλύτερος του τελικού ο αειθαλής Τσόρι – αφού είπαμε είναι ο μοναδικός μου ξέρει μπάλα – έχει ταλέντο ρε παιδί μου – οι υπόλοιποι αν τους περάσεις από μπαλαδόμετρο θα το μηδενίσουν και θα πάει προς το αρνητικό.
Μια φορά δεν θυμάμαι ματιασμένος ήμουν – μεθυσμένος ήμουν, πάνε χρόνια – και κοίταζα την Λειβαδιά, είχε κάτι ξένους με τα καλάμια την βαράγαν και λέω τώρα τους πληρώνει αυτούς ο Κομπότης;
Και έκανε το νταμπλ ο Ολυμπιακός και δικαιώθηκε ο χοντρός, και συνέχισε μεγάλε εσύ το παραμύθι τους να τρως. Αυτός ο γεράκος που βγαίνει και μιλάει εκ μέρους του Ολυμπιακού θα μου πει κάποιος ποια η προσφορά του στο ελληνικό ποδόσφαιρο;
Και είχε και πιο πολύ κόσμο ο μικρός αγγλικός τελικός, αυτό φανερώνει και την γύμνια του δικού μας ποδόσφαιρου, όσο και αν κάποιοι με νύχια και με δόντια θέλουν να μας πείσουν πως υπάρχει ελληνικό ποδόσφαιρο – αλλοίμονο είναι οπαδικό, μονότονα οπαδικό.
Έχει και άλλη ματσάρα σήμερα στο Γουέμπλει – Πρέστον εναντίον Σουίντον. Αφού ξεπέρασε το σοκ της τελευταίας αγωνιστικής η Πρέστον σωστά δίνεται οριακό φαβορί αλλά και η άλλη δεν έχει τίποτα να χάσει. Ένα ματς μια ζαριά – εμείς ζάρια δεν παίζουμε ή παίζουμε;
Δεν είδα και τι έγινε στο πανηγυράκι της Eurovision – πατώσαμε τώρα μου λένε οι σύμβουλοι μου – καλά μικρό το κακό, ο πάτος έχει γίνει για μας δεύτερη φύση, άλλη είναι η έννοια μου – Κοτνιτσες είχε; αυτές τις μοντέρνες γυναίκειες μορφές με τα μούσια, τα νέα πρότυπα, της νέας εποχής και δεν υπάρχει και ένας Αυλωνίτης να φωνάξει: Ωρε που πάμε ρε; Που πάμε;
Τα σέβη μου κύριοι!
