Την άλλη μέρα το τηλέφωνο χτυπούσε σαν δαιμονισμένο, ο κόσμος έσπρωχνε χρήμα στο Οριολς, κάποιος πουλούσε διαίσθηση – όπως παρατήρησε σωστά ο βοηθός του Τόμμυ Βαίηλ . Το τραπέζι που καθόταν μόνιμα ο Μπούκης μας, ήταν γεμάτο στοιχήματα και είχε έρθει η ώρα να μάθει ο Τόμμυ να χρησιμοποιεί την τεχνολογία. Δεν υπήρχε χρόνος να δει τον αγώνα, παρακινούσε συνεχώς τον βοηθό να του δείξει πως δουλεύει το κομπιουτεράκι.
Ο μπάρμαν έφερε τα ποτά και συμφώνησαν πως παλιά πήγαιναν καλύτερα οι δουλειές τους.
Η δική μου, ποτέ δεν υπήρξε καλύτερη! Είπε ο άνθρωπος με τα λευκά εμφανιζόμενος από το πουθενά. Έβγαλε τα λεφτά ο Βαίηλ και τα έσπρωξε προς το μέρος του, μέσα σε ένα μικρό κουτί. Ο άγνωστος ξέσπασε σε γέλια και κάτι πέρασε μέσα από το μυαλό του Τόμμυ και φώναξε στον βοηθό του.
Χόρας σου θυμίζει κανέναν τούτο το ομορφόπαιδο; Δεν μπορούσε αυτός να θυμηθεί.
Γύρισε στα παλιά… τον παρότρυνε το αφεντικό.
Θυμόσαστε τον Μπιλ Λαίσυ; Έδωσε την λύση ο άγνωστος.
Ώστε, είσαι γιος του Μπιλ; Είπε ο Τόμμυ.
Αυτός περιεργάστηκε το κουτί, του έμοιαζε σαν γροθιά και το επόμενο στοίχημα ήταν από την πυγμαχία. Την αποψινή, του Χόρχε Ραμίρεζ!
Ήταν αποφασισμένος ο Τόμμυ να τελειώνει μαζί του και έτσι του πρότεινε να παίζει με κομμένες πιθανότητες στο μισό. Μόλις δήλωνε την επιλογή του οι πιθανότητες θα έπεφταν στο μισό. Ίσως τότε να ήθελε να δοκιμάσει και πουθενά αλλού.
Βλέπω, ανατρίχιασες! Είπε ο ξένος με ένα μειδίαμα ζωγραφισμένο στο πρόσωπο του.
Ποτέ δεν αρνούμαι στοίχημα! Ο γνωστός Βαίηλ. Αυτοί όμως είναι οι νέοι όροι!
Μέσα!
Πόσα!
Όσα βλέπεις!
Έπρεπε να κάνει ένα τηλεφώνημα ο Τόμμυ – ήταν πολλά τα λεφτά -αλλά δεν είχαν ούτε κέρμα. Ξέσπασε σε γέλια ο άγνωστος με τα λευκά και τους έδωσε το κέρμα, αλλά τους είπε πως είναι και αυτό μέσα. 60,000 και ένα κέρμα! Ποτέ δεν χαρίζει τίποτα, όπως και ο Βαίηλ είχε αυτές τις αρχές.
Ο βοηθός πάτησε στο κομπιουτεράκι τις 60,000 επί το 4 και μόλις είδε τις 240.000 κατάλαβε γιατί ο Τόμμυ πήγε να τηλεφωνήσει. Γύρισε στον ξένο και του είπε πως η τύχη ποτέ δεν εγκατέλειψε τον Τόμμυ Βαίηλ. Τύχη που ποτέ δεν είχε ο Μπίλ Λαίση. Όταν αυτός γύρισε και είπε πως ο Τόμμυ έπρεπε να ήταν νεκρός και όχι ο Μπιλ. Ο Τόμμυ που είχε γυρίσει από το τηλεφώνημα του είπε: δεν τον έσπρωξα εγώ από την γέφυρα. Το κάνε εκείνος για να γλυτώσει από την δύσκολη θέση.
Τον έστησες όμως στον τοίχο! Επέμενε ο άγνωστος.
Ας μην στοιχημάτιζε πάνω από τις δυνάμεις του – η απάντηση του Βαίηλ.
Εκείνος σηκώθηκε να φύγει νευριασμένος και γυρίζοντας προς τον Βαίηλ του λέει: να έχεις τα λεφτά αύριο.
Αν κερδίσεις!
Το ίδιο σκηνικό το άλλο βράδυ. Δυο κουτιά με λεφτά, το ίδιο ειρωνικό χαμόγελο όταν ο ξένος, παίρνει τα λεφτά στα χέρια του και ο Βαίηλ τον ρωτάει εάν αυτός δεν πέφτει ποτέ έξω.
Πάμε άλλο ένα στοίχημα; Ρωτάει τον Τόμμυ.
Ποτέ δεν αρνήθηκα στοίχημα. Μέσα και πάλι του απαντάει ο Βαίηλ. Αλλά διαλέγω εγώ πιθανότητες γιατί οι δικές σου μειώνονται.
Ένα προς ένα! Διπλάσιο ή τίποτε! Απαντάει ο άλλος.
Τώρα μιλάς σωστά, του λέει ο Τόμμυ. Ρίξε το στοίχημα.
Τη ζωή σου. Λέει, κοφτά ο άλλος.
Μάλιστα. Ποιο είναι το στοίχημα; Δεν καταλάβαινε ο Βαίηλ.
Στοιχηματίζω ότι αύριο στις 8 το πρωί θα είσαι νεκρός!
Αφού διευκρινίζεται πως ο θάνατος θα πιαστεί μόνο ένα προέρθει από φυσικά αίτια, ο Τόμμυ δέχεται το στοίχημα και τον προσκαλεί αύριο το βράδυ, να έρθει με τα λεφτά να καθίσουν παρέα μέχρι το πρωί.
Την ώρα που φεύγει ο άλλος γυρνά ο βοηθός και λέει στον Τόμμυ: Μα αφεντικό δεν έχει χάσει ακόμα στοίχημα!
Τα μεσάνυχτα της άλλης βραδιάς η παρέα είναι μαζεμένη για την έκβαση του τελευταίου στοιχήματος που θα καθορίσει και την έκβαση της ζωής του Τόμμυ Βαίηλ! Το ρολόι δείχνει 3, μετά 4 - οι ώρες, τα λεπτά περνάν βασανιστικά.
Πέντε λεπτά πριν της οκτώ, ο βοηθός βλέπει τον Βαίηλ να έχει να κουνηθεί ώρα. Του μιλάει, τον σκουντάει μα αυτός τίποτα.
Μην πεθάνεις μωρέ αφεντικό του λέει. Σηκώνεται με ένα χαμόγελο ο άγνωστος με τα λευκά και είναι έτοιμος να πάρει τα λεφτά. Μα ξάφνου ο Βαίηλ σκάει ένα χαμόγελο και ξεραίνεται στα γέλια. Ο άλλος γυρνά στη θέση του και θυμίζει πως μένουν ακόμα πέντε λεπτά.
Την πάτησες μια φόρα και θα την ξαναπατήσεις πάλι του λέει ο Τόμμυ. Μην νομίζεις πως δεν ξέρω ποιος είσαι. Σε γνώρισα μόλις μπήκες μέσα Μπιλ Λαίση! Ακόμα προσπαθείς να μου τη φέρεις με διάφορες κουτσουκέλες. Έμαθες από τον άλλο κόσμο πότε θα τα τινάξω και ήρθες να μας κάνεις τον καμπόσο!
Δεν είναι ακόμα 8. είπε ο Λαίση και έδειχνε εμφανώς νευριασμένος.
Ποτέ μην υποτιμάς την δύναμη της ανθρώπινης θέλησης, Λαίση ήταν η απάντηση του Τόμμυ Βαίηλ. 30 χρόνια σε αυτή την καρέκλα γνώρισα την δύναμη της θέλησης. Μα εσύ ήσουν φοβισμένος λαγός, έτσι θα είσαι και πάλι. Εγκατέλειψες γυναίκα και παιδιά γιατί φοβήθηκες τις συνέπειες. Και θα τα ξαναχάσεις όλα πάλι και το ρολόι χτύπησε ώρα 8!
Τσέπωσαν τις βαλίτσες με τα λεφτά οι άνθρωποι του Βαίηλ και όταν σηκώθηκε χαμένος πια ο άνθρωπος με τα λευκά για να φύγει ο Βαίηλ γύρισε και του είπε πάλι.
Ποτέ μην υποτιμάς την δύναμη της ανθρώπινης θέλησης!
Εξαφανίστηκε ο άνθρωπος με τα λευκά και τότε ο Βαίηλ άρχισε να γέλα δυνατά και να φωνάζει: θα πεθάνω από τα γέλια! Βοηθέ, φτιάξε το ρολόι, του την έφερα με το παλιότερο τρικ. Πείραξα το ρολόι. Το έβαλα μια ώρα μπροστά. Καλό και αυτό και να τα γελια και να φωνές πως θα πεθάνω γελώντας. Φέρε καφέ του είπε το νοιώθω πως τα ψωμιά μου τελειώνουν.
Δεν βρέθηκε κανείς να με γελάσει. Παραμένω πρώτος! Και την ώρα που ο βοηθός είναι στο μπαρ, το ρολόι βαράει την ώρα, το μολύβι κυλάει στο τραπέζι και πέφτει στο πάτωμα και ο Τόμμυ Βαίηλ πέφτει νεκρός.
Τον επίλογο τον κάνει πάλι ο Macnee λέγοντας « Τόμμυ Βαίηλ. Ο Μπούκμεηκερ που δεν γελάστηκε ποτέ! Έφυγε από τη ζωή με στυλ και αξιοπρέπεια! Ο Μπιλ Λαίση, δίνει ένα μάθημα σε όλους. Ο πρώτος παραμένει πρώτος, στη ζωή και πέρα από αυτή!»
Η ιστορία είναι από ένα επεισόδιο της σειράς Tales from the Darkside με τίτλο “the odds”.
