Uruguay - France Το πρόγραμμα της προημιτελικής φάσης για το 21ο Παγκόσμιο Κύπελλο ανοίγει το απόγευμα της Παρασκευής με την αναμέτρηση ανάμεσα στην Ουρουγουάη και την Γαλλία, η οποία αναμφίβολα αναμένεται με τεράστιο ενδιαφέρον.
Για την Ουρουγουάη του Όσκαρ Ταμπάρες έχουμε μιλήσει αρκετές φορές με κολακευτικά σχόλια από τούτη εδώ την γωνία και μάλιστα θα θυμάστε πως δεν είχαμε τον παραμικρό ενδοιασμό στο να την στηρίξουμε με δυνατό ποντάρισμα στον προηγούμενο γύρο, όταν και μας δικαίωσε με την νίκη της (2-1) απέναντι στην Πορτογαλία. Εξαιρετική ομάδα που τρέχει ακατάπαυστα, πρεσάρει, μαρκάρει και που γενικώς έχει μια τρομακτική ανασταλτική λειτουργία με τις συνεχείς αλληλοκαλύψεις, μην επιτρέποντας εύκολα στον κάθε αντίπαλο να δημιουργήσει φάσεις. Για του λόγου το αληθές, το τέρμα που δέχτηκε από τον Πέπε είναι το μοναδικό που καταγράφεται στο παθητικό της έως τώρα ενώ είναι η ομάδα που έχει δεχτεί τις λιγότερες τελικές προς την εστία της – μετά βίας ο μέσος όρος των προσπαθειών προς το τέρμα της ξεπερνάει τις δυο ανά παιχνίδι.
Στην αντίπερα όχθη σχεδόν όλοι μιλάνε με πολύ κολακευτικά λόγια για την Γαλλία και ειδικότερα έπειτα από το 4-3 με την Αργεντινή στον προηγούμενο γύρο. Μην παρεξηγηθώ, προφανώς και δεν τίθεται θέμα ποιότητας της ομάδας του Ντεσάμπ, ούτε φυσικά θα παραγνωρίσουμε την αξία παικτών της όπως ο Εμπαπέ, ο Γκριζμάν και ο Πογκμπά (για να απαριθμήσουμε μερικούς) ή ακόμη και ο Καντέ που κάνει την αθόρυβη και συνάμα «βρώμικη» δουλειά στο κέντρο της ομάδας. Σαφώς και πρόκειται για εξαιρετική ομάδα με τεράστιες δυνατότητες - ουδείς αμφιβάλλει για αυτό - ωστόσο θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω ολίγον τι με τα διάφορα διθυραμβικά σχόλια που έχω διαβάσει ή ακούσει το τελευταίο διάστημα διότι κατά την ταπεινή μου άποψη, η συνολική της εικόνα δεν νομίζω πως τα επιτρέπει σε τόσο έντονο βαθμό.
Να κάνουμε ένα γρήγορο flashback; Πρεμιέρα με Αυστραλία και δύσκολη έως αγχωτική νίκη 2-1 με το πρώτο γκολ να προέρχεται από πέναλτι και το δεύτερο του Πογκμπά να καταλήγει στα δίχτυα με αρκετή δόση τύχης ενόσω συνολικά στο παιχνίδι δυσκολευόταν πολύ στο να δημιουργήσει ευκαιρίες προς την εστία της αντιπάλου της, πόσο μάλλον να απειλήσει. Στο επόμενο παιχνίδι με το Περού σχεδόν πανομοιότυπη εικόνα, με δυσκολία και πάλι στην δημιουργία φάσεων όντας αρκετά προβλέψιμη κι αφού γλιτώνει το 0-1 στο χαμένο τετ α τετ του Γκερέρο, σκοράρει το νικητήριο γκολ έπειτα από...καραμπόλα που θύμιζε μπιλιάρδο – στην συνέχεια, για την ιστορία, το δοκάρι (μεταξύ άλλων) την γλίτωσε από το 1-1. Όσο, δε, για το τελευταίο παιχνίδι της φάσης των ομίλων με την Δανία, εκεί απλά παρακολουθήσαμε ένα παιχνίδι...παρωδία που θύμιζε «μιλημένο» παιχνίδι στην Β’ Ιταλίας στα μέσα Μαϊου, ειδικότερα από την στιγμή που η Αυστραλία δέχτηκε γκολ νωρίς στο άλλο ματς που διεξαγόταν την ίδια ώρα – εν πάση περιπτώσει, για να είμαι δίκαιος, δεν θα το προσμετρήσω στα «κακά» της παιχνίδια ελέω των ειδικών συνθηκών που δημιουργήθηκαν.
Έπειτα ακολούθησε το 4-3 με την Αργεντινή. Δίχως αμφιβολία κέρδισε η καλύτερη ομάδα και όλοι είδαμε πόσο επικίνδυνη μπορεί να γίνει η Γαλλία σε ανοιχτό γήπεδο και όταν σε βρει «μπόσικο». Το θέμα μου ωστόσο είναι πως...βρήκε και τα έκανε διότι στην αντίπερα όχθη είχαμε μια Αργεντινή ανύπαρκτη και την πιθανώς χειρότερη Αλμπισελέστε που έχουμε δει ποτέ, με παίκτες πιο αργούς και από την...καθυστέρηση παίζοντας το σύστημα τρεις λαλούν και δυο χορεύουν. Έχω την αίσθηση πως πιο «χύμα» δεν γίνεται και κάτω από αυτές τις συνθήκες, θαρρώ πως ακόμη και ο Παναμάς - που λέει ο λόγος - θα είχε τύχες να την εκθέσει. Για να το πω κι αλλιώς, όταν ακόμη και ο Μέσι από ένα σημείο και μετά σου δίνει μια αίσθηση αδιαφορίας, καταλαβαίνεις ότι η κατάσταση είναι αδιόρθωτη.
Μην παρεξηγηθώ όμως. Η Γαλλία καλώς έπραξε και έκανε την δουλειά της, όπως άλλωστε θα την έκανε και ο οποιοσδήποτε στην θέση της. Η «ταμπακιέρα» στην όλη αυτή συζήτηση είναι πως δεν θα πρέπει κατά την γνώμη μου να ξεγελάει η εικόνα που είδαμε στο πρόσφατο παιχνίδι της με την Αργεντινή (αυτό, ουσιαστικά, έδωσε την μεγάλη αφορμή για τον ενθουσιασμό που επικρατεί) διότι απλούστατα άλλο το...πτώμα της Αργεντινής κι άλλο ένα από τα πλέον καλοδουλεμένα και καλοκουρδισμένα σύνολα της διοργάνωσης, όπως είναι η Ουρουγουάη του Ταμπάρεζ. Ούτε «χωράφι» θα βρει εκεί η Γαλλία για να αλωνίσει, ούτε κάποια soft ομάδα την οποία θα κουμαντάρει εύκολα. Εκεί, αντίθετα, θα βρει απέναντι της μια ομάδα που ανασταλτικά είναι σχεδόν να την...πίνεις στο ποτήρι διότι πέραν της μεγάλης φυσιογνωμίας που τυγχάνει να κάθεται στην άκρη του πάγκου της, έχει και τα κατάλληλα "εργαλεία" για να το πράξει με παίκτες που δεν περπατάνε την ώρα του αγώνα. Όλοι τρέχουν κι όλοι μαρκάρουν, συμπεριλαμβανομένων των δυο σταρ της στην επίθεση, Σουάρεζ και Καβάνι.
Ήδη γίνεται αντιληπτό το που θέλω να καταλήξω αλλά πούμε και δυο βασικά πράγματα όσον αφορά και το στοιχηματικό κομμάτι. Νίκη της Γαλλίας στο 2,00 που κυκλοφορεί κατά μέσον όρο απλά δεν υπάρχει, όπως αντίστοιχα δεν νοείται αν πληρώνει στο 4,60 η Ουρουγουάη. Φαβορί, δηλαδή, μια ομάδα που ουσιαστικά σε έπεισε αγωνιστικά για χοντρικά μια ώρα παιχνιδιού (κι αυτή κόντρα σε ομάδα...ψοφίμι) και τόσο μεγάλο αουτσάιντερ η αντίπαλος της που έχει ξεκινήσει με 4Χ4 νίκες και που διαθέτει την καλύτερη άμυνα της διοργάνωσης, με μόλις ένα τέρμα παθητικό και τις λιγότερες τελικές προς την εστία της;
Από κει και πέρα, ξεκάθαρα το θέμα των ημερών – και που σίγουρα επηρεάζει τις αποδόσεις με τις οποίες βγήκαν οι στοιχηματικές εταιρείες – είναι ο τραυματισμός του Καβάνι στην διάρκεια του αγώνα με την Πορτογαλία, βάζοντας και θέμα συμμετοχής του σε αυτόν τον προημιτελικό, πόσο μάλλον αγωνιστικής ετοιμότητας. Μέχρι την ώρα που γραφόταν αυτές οι γραμμές δεν υπήρξε κάποια νεότερη εξέλιξη ωστόσο εγώ θα ρισκάρω την πρόβλεψη πως όχι μόνο θα είναι έτοιμος αλλά θα ξεκινήσει και κανονικότατα στην βασική ενδεκάδα της ομάδας του – να το πω απλά, δεν το χάνει...ποτέ αυτό το παιχνίδι ο σταρ της Παρί Σεν Ζερμέν.
Όσον αφορά, δε, την προϊστορία των δυο ομάδων, η «Σελέστε» την έχει εξ ολοκλήρου με το μέρος της υπό την έννοια ότι δεν έχει ηττηθεί ποτέ από την Γαλλία. Πιο συγκεκριμένα, σε σύνολο έξι αναμετρήσεων η Ουρουγουάη μετράει δυο νίκες, με τα υπόλοιπα τέσσερα να έχουν λήξει ισόπαλα ενώ σε επίπεδο Μουντιάλ, οι δυο ομάδες έχουν συναντηθεί τρεις φορές, με την Ουρουγουάη να μετράει μια νίκη (2-1 το 1966) ενόσω τις υπόλοιπες δυο φορές αμφότερα έληξαν 0-0.
Εν κατακλείδι, ναι, δέχομαι ότι η Γαλλία μπορεί να έχει ένα μικρό προβάδισμα, ΔΕΝ δέχομαι όμως την τόσο μεγάλη απόκλιση στα σετ που κυκλοφορούν, με την νίκη της Ουρουγουάης στο 4,62 της goalbet να αποτελεί την επιλογή μου. Σαφώς παίρνω ένα σημαντικό ρίσκο, με τον επιπλέον λόγο του ερωτηματικού που υπάρχει για την συμμετοχή του Καβάνι ωστόσο έχοντας την πεποίθηση ότι τελικά θα δώσει το παρών, δεν αποκλείω (ειδικότερα εφόσον βγει η σχετική είδηση τις επόμενες ώρες) οι στοιχηματικές εταιρείες να "μαζευτούν". Ακόμη κι αν δεν παίξει πάντως, άποψη μου είναι πως η Ουρουγουάη δεν έχει τόσο λίγες πιθανότητες νίκης όσου συνιστούν οι υπάρχουσες αποδόσεις.
